Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Όχι στην ανέγερση τζαμιού

Η σύγχρονη Ευρώπη, μέσα από ένα παρελθόν αιματηρών θρησκευτικών συγκρούσεων (σφαγές Προτεσταντών από Καθολικούς και αντίστροφα, αιματηρή καταστολή των αιρέσεων), και με πιστοποιητικό γέννησης το Διαφωτισμό (με τα ανθρώπινα δικαιώματα, ελευθερία, δημοκρατία), σφυρηλατήθηκε εναντίον των θρησκευτικών πολέμων, του δεσποτισμού της θρησκείας, του θρησκευτικού φανατισμού, θέτοντας ουσιαστικά στο περιθώριο τις χριστιανικές της ρίζες.
Αντιμέτωποι σήμερα με τα εκατομμύρια μουσουλμάνων μεταναστών, που δεν ήρθαν να προσφέρουν μόνο τα φτηνά εργατικά τους χέρια, αλλά και να «προσφέρουν» τις δικές τους παράλληλες κοινωνίες -μουσουλμανικούς θύλακες όπου ζουν απομονωμένοι υπό το νόμο της Σαρία, «no-go-zones» (ζώνες απαγορευμένες για τους μη μουσουλμάνους), καλούμαστε να πάρουμε θέση υπέρ ή κατά της ανέγερσης τζαμιών στην Ελλάδα.

Η αθρόα λαθρομετανάστευση μουσουλμάνων από την Αφρική και την Ασία έχει σοβαρές οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις: άνοδος του ποσοστού των ανέργων, αύξηση της παραοικονομίας, αύξηση της εγκληματικότητας, γκετοποίηση μεγάλων περιοχών, ενώ οι ίδιοι δεν μπορούν αλλά και δεν θέλουν να αφομοιωθούν στην ελληνική κοινωνία, λόγω του εντελώς διαφορετικού πολιτισμού τους. Βλέποντας λοιπόν τα κοινωνικό-οικονομικά προβλήματα που δημιούργησε η εισβολή των μουσουλμάνων λαθρομεταναστών στη χώρα μας, διαφωνούμε με την ανέγερση τζαμιών στην Ελλάδα.
Διαφωνούμε γιατί οι μιναρέδες είναι σύμβολα πολιτικής και θρησκευτικής εξουσίας και όχι ένα απλό θρησκευτικό σύμβολο. Η κατασκευή ενός τεμένους στην Αθήνα θα χρησιμοποιηθεί ως ιδεολογικό φυτώριο φονταμενταλισμού.
Διαφωνούμε με την κατασκευή ενός τεμένους στην Αθήνα, γιατί αυτό μπορεί να οδηγήσει σε δημιουργία ισλαμικού γκέτο, όπως μας έχει διδάξει η εμπειρία από άλλα ευρωπαϊκά κράτη.
Διαφωνούμε γιατί ορισμένα έθιμα ή συνήθειες αυτών των παράλληλων κοινωνιών έρχονται σε αντίθεση με δικές μας αξίες. Επειδή τα κριτήρια του δίκαιου και του άδικου, του εγκληματικού και του βάρβαρου χάνονται μπροστά στο απόλυτο κριτήριο «σεβασμός στη διαφορά» και, στο όνομα της ανεκτικότητας, από το δικαίωμα στη διαφορά οδηγούμαστε στη διαφορά των δικαιωμάτων.
Στη Μασσαλία της Γαλλίας, τα δικαστήρια, μετά από τις αντιρρήσεις των κατοίκων της περιοχής, ακύρωσαν την ανέγερση ενός μεγάλου τζαμιού, για οικιστικούς-περιβαλλοντικούς λόγους. Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι μόνο το 30% των Γερμανών εγκρίνει την ανέγερση τζαμιών.
Όχι στην ανέγερση τζαμιών, γιατί στο μέλλον θα αντιληφθούμε ότι στο όνομα της πολυπολιτισμικότητας απορρίφθηκε πολιτισμός αιώνων και ελευθερίες που κατακτήθηκαν με αγώνες.
Όλγα Στεφανίδου

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Λαθρομετανάστες σε ρόλο απεργοσπαστών


Η γενικευμένη χρησιμοποίηση λαθρομεταναστών ως απεργοσπαστών στην απεργία της ΠΟΕ-ΟΤΑ  αποδεικνύει περίτρανα γιατί τους έφεραν στην Ελλάδα: για να τσακίσουν την ελληνική εργατική τάξη.


Οι ίδιοι οι απεργοί αλλά κι ο απλός κόσμος αντέδρασαν δυναμικά
στους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς μεταναστών
που στήθηκαν στην πρόσφατη απεργία της ΠΟΕ-ΟΤΑ
Η εργατική τάξη της χώρας μας δέχεται μια από τις πιο σκληρές επιθέσεις της ιστορίας της. Μια επίθεση που δεν έχει να κάνει μόνο με την ευρύτερη ευρωπαϊκή οικονομική κρίση, αλλά κυρίως με το ότι η ελληνική αστική τάξη έχει βάλει στόχο να ξεμπερδεύει μια και καλή μαζί της. Η οικονομική κρίση τους ήρθε «κουτί» για να αποτελειώσουν ένα σχέδιο που εδώ και πολλά  χρόνια ετοιμάζουν. Ένα σχέδιο που σκοπό έχει να μετατρέψει την Ελλάδα σε μια ασιατική χώρα.
Παρακολουθούμε την ελληνική παραγωγική δραστηριότητα να διαλύεται. Οι βιομήχανοι έπαιρναν επιδοτήσεις από το κράτος για να μεταφέρουν τα εργοστάσια τους σε χώρες με χαμηλότερα μεροκάματα, οδηγώντας την ελληνική εργατική τάξη στην ανεργία. Τα σωματεία, που είναι  η  δύναμη των εργαζομένων, που φτιαχτήκαν  με θυσίες και αίμα, μετατράπηκαν σε μικρά παραμάγαζα των κομμάτων, με συνδικαλιστικές ηγεσίες που όχι μόνο δεν τους  νοιάζουν τα προβλήματα των εργαζόμενων, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις απολαμβάνουν μισθούς και  συντάξεις από τον «αντίπαλο» τους, δηλαδή από το αστικό κράτος. Μια τακτική αποδυνάμωσης του εργατικού κινήματος που εφάρμοσε πρώτος, ποιος άλλος; ο «σοσιαλιστής ηγέτης» Ανδρέας Παπανδρέου. Και αφού μας έδεσαν χειροπόδαρα και μας φίμωσαν, εφάρμοσαν και το τρίτο μέρος του σχεδίου. Την πλήρη αντικατάσταση της εργατικής τάξης της χώρας μας. Εδώ και χρόνια, τα σύνορα της Ελλάδας στην ουσία δεν υπάρχουν! Οποιοσδήποτε θέλει μπορεί να μπει χωρίς κανέναν έλεγχο, να κυκλοφορεί στο εσωτερικό της χωρίς χαρτιά, να απασχολείτε σε οποιαδήποτε εργασία. Αυτοί αποτελούν τον εφεδρικό στρατό της αστικής τάξης.
Η αιτία της απίστευτης αυτής ανοχής του κράτους προς τους μετανάστες φάνηκε ξεκάθαρα πια στην πρόσφατη απεργία των εργαζομένων στους ΟΤΑ. Ιδιωτικές επιχειρήσεις ανέλαβαν να παίξουν τον βρώμικο ρόλο του απεργοσπαστικού μηχανισμού, προσλαμβάνοντας μετανάστες για να μαζέψουν τα απορρίμματα από την Αθήνα. Το σχέδιο όμως απέτυχε παταγωδώς, χάρη στην σθεναρή αντίσταση των εργαζομένων, αλλά και στην έντονη αποδοκιμασία των πολιτών, όταν τύχαινε να γίνονται μάρτυρες της δράσης αυτού του απεργοσπαστικού μηχανισμού
Το ότι το πείραμα τους απέτυχε δεν σημαίνει ότι δεν θα το επαναλάβουν. Άλλωστε, τώρα που η ταξική πάλη οξύνεται, που οι απεργίες, τον μόνο μέσον των εργαζομένων να υπερασπιστούν τα δικαιώματα τους, είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο, ο μόνος τρόπος καταστολής τους θα είναι  η δράση των απεργοσπαστών. Επειδή, όμως, στην συνείδηση των Ελλήνων εργαζομένων ο όρος απεργοσπάστης είναι ότι πιο ντροπιαστικό και ανήθικο υπάρχει, ταυτόσημο με την έννοια της προδοσίας, ο μηχανισμός αυτός που θα αποτελείται από μετανάστες, που, εξαιτίας της χαμηλής πολιτικής και ταξικής συνείδησης τους αλλά και της οικονομικής εξαθλίωσης τους, θα είναι εύκολο, όπως αποδείχτηκε, να συμμετάσχουν σε κάτι τέτοιο.
Πως αλλιώς εξηγείται ότι, παρόλη την οικονομική κατάσταση της χώρας και την ανεργία, που μέρα με την μέρα αυξάνεται, εξακολουθούν να μπαίνουν κάθε μέρα 300 με 400 μετανάστες; Ποια άλλη χώρα του κόσμου έχει ανοιχτά τα σύνορα της, όταν δεν μπορεί να εξασφαλίσει τα στοιχειώδη για τους πολίτες της; Όλοι αυτοί που έρχονται στο γκετοποιημένο πια κέντρο της πόλης, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα οδηγηθούν στην παρανομία, την εγκληματικότητα και σε απεργοσπαστικούς μηχανισμούς, εφόσον δουλειές δεν υπάρχουν. Τους μόνους που συμφέρει η ανεξέλεγκτη εισαγωγή μεταναστών είναι η αστική και κανέναν άλλον. Μια λύση υπάρχει: άμεση επαναπροώθηση  των μεταναστών στις χώρες καταγωγής τους, εκτός από τους πολιτικά διωκόμενους.

Μαρία Καράβολα