Σάββατο 9 Μαρτίου 2013

Χθες στην Ακαδημία Αθηνών


Το θέμα της εκδήλωσης ήταν η ελληνική γλώσσα, το θέμα του αγώνα ήταν η μάζωξη των προδοτών. Το θράσος τους ήταν ότι είχαν ελεύθερη είσοδο για το κοινό!!! Εντάξει, αφού σε καλούν δεν το χάνεις το πατιρντί.
Πήγαμε το λοιπόν (εγώ, η Μάρω η δασκάλα, η συναγωνίστριά μου η Μαντώ, η ξαδέλφη μου και η ανιψιά μου) να τους δώσουμε τα συχαρίκια. Άνετοι οι κύριοι, είχαν βάλει έξω για αντιπερισπασμό το ΠΑΜΕ, τίγκα στους μισθωμένους μπράβους η Ακαδημία, κάλυψαν τα νώτα τους, κλείστηκαν στην αίθουσα με τους γλείφτες τους, πού να φανταστούν ότι θα τους έρθει κατραπακιά.
Επειδή δεν το περίμεναν μπορέσαμε και φτάσαμε σε απόσταση αναπνοής, ένα τσακ ήταν να την φάει την μπουνιά….
«Προδότες ποιον ρωτήσατε για να ξεπουλήσετε την χώρα μου» φωνάξαμε, κι όλη η αίθουσα γέμισε μισθωμένους μπράβους των προδοτών (δεν είναι αυτοί Ελληνική αστυνομία).
Μας βγάλανε από την αίθουσα κλωτσηδόν, η Μαντώ στον διάδρομο φώναξε σε έναν από αυτούς «από πού με διώχνεις, από το σπίτι του πατέρα σου;», κι έτσι το κλωτσηδόν συνεχίστηκε μέχρι έξω.
Μας πήγαν ΓΑΔΑ, κάτσαμε τρεις ώρες, δεν απαγγέλθηκε καμία κατηγορία από κανέναν και μας άφησαν... Μια απλή καθημερινή βραδιά στην πόλη των Αθηνών.
Πάμε στο σημαντικό. Στην ανάκριση δήλωσα ότι δεν αντέδρασα αυθόρμητα πήγα με σκοπό να τον φάω τον προδότη, με ρώτησαν πώς θα τον σκότωνα αφού δεν είχα όπλο, απάντησα μια μπουνιά θα φάει αυτός (παπούλιας) και θα μείνει εκεί που κάθεται. Τους δήλωσα επίσης ότι αν δεν με συλλάβουν, από τα χέρια μου θα πάει. Παρόλα αυτά, κανείς δεν απήγγειλε κατηγορίες.
Γιατί;;;;;;;
Γιατί φίλε μου (όπως και τους δήλωσα στην κατάθεση) αν τον φάω πιο αθώα από αυτόν θα είμαι!!! Η προδοσία ισούται με θάνατο, ο φόνος το πολύ με 20 χρόνια!!
Για τον αγώνα έχω να πω: Κινούνται, μένουν, ανάμεσά μας!!! Όχι στα οργανωμένα, όχι όταν το περιμένουν. Πήγαινε με 5 φίλους σου να τους βρεις, έτσι θα γίνει η δουλειά. 
Βουρ!!! Στους προδότες ΘΑΝΑΤΟΣ!!

Υ.Γ. Στην ΓΑΔΑ το γύρναγαν από δω το πήγαιναν από εκεί για να μας βγάλουν πεινασμένες, ότι από την ανέχεια αντιδράμε. Όλες μας, κάθε φορά, δηλώναμε: Για την χώρα μου πολεμώ, δεν θα αφήσω να την ξεπουλήσουν, μόνο πάνω από το πτώμα μου!

http://justiceforgreece.wordpress.com/2013/03/08/%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%83%CF%8C%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CE%BC%CE%B5-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%B1-%CE%B9%CE%B5%CF%81%CF%8E%CE%BD%CF%85/

Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013

Ο αγώνας έχει όλη την αξία μέσα του και ολόκληρο το κέρδος πηγαίνει σ’ αυτόν που τον κάνει


Θεωρία, ίπταται..
Στην πράξη:
Σήμερα έχουμε την τιμή να αγωνιστούμε για την Λευτεριά, για την πατρίδα.
Σου δίνεται η ευκαιρία να αγωνιστείς για να προασπίσεις τις αξίες σου, να μην σκύψεις το κεφάλι.
Αυτή είναι η νίκη σου, αυτό και το κέρδος σου. Προασπίστηκες τις αξίες σου και δεν έσκυψες το κεφάλι. Ζεις τιμώντας σε (αυτά που πρεσβεύεις) αλλά/και μη σκύβοντας το κεφάλι είσαι εσύ ο ισχυρός, άρα και ο νικητής (αν δεν σε λυγίζει ο εχθρός εσύ τον νίκησες, ακόμα κι αν σε σκοτώσει).
Το να περιμένεις άλλα, περισσότερα, οφέλη από τον αγώνα σου σε κάνει να μένεις χωρίς κανένα όφελος.
Όταν αγωνίζεσαι περιμένοντας ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα δεν εισπράττεις το κέρδος που ο αγώνας έχει μέσα του όχι επειδή δεν υπάρχει αλλά γιατί δεν το βλέπεις εσύ. Δεν το βλέπεις διότι είσαι στραμμένος στο αποτέλεσμα που προσδοκάς.