Η επερχόμενη «αναδιάρθρωση» θα σημάνει το οριστικό ξεσκέπασμα της απάτης του Μνημονίου και την πλήρη πολιτική χρεοκοπία της εγκληματικής κυβέρνησης Παπανδρέου. Είναι η καλύτερη ευκαιρία να σπάσουμε τον φόβο και να αρχίσουμε να υπερασπιζόμαστε δυναμικά την επιβίωση μας.
 |
| Συμβασιούχοι και κάτοικοι της Κερατέας απέδειξαν ότι η κυβέρνηση δεν είναι ούτε τόσο ισχυρή ούτε ανυποχώρητη όσο θέλει να δείχνει. Η ενότητα και η λαϊκή αυτοοργάνωση μπορεί να τσακίσει αυτούς τους θρασύδειλους υπηρετίσκους του μεγάλου κεφαλαίου |
Η εγκληματική συμμορία Παπανδρέου παραπαίει, κάτω από το βάρος της ολέθριας πολιτικής της. Το Μνημόνιο της έχει αποτύχει οικτρά στο θέμα της αντιμετώπισης του χρέους. Το κράτος παρουσιάζει σημάδια διάλυσης. Η αγορά μαραζώνει. Ο λαός πτωχεύει. Η οργή φουντώνει. Τα πρώτα οχυρά αντίστασης μετράνε επιτέλους νίκες. Οι υπουργοί αποδοκιμάζονται όπου κι αν βρεθούν. Το άμεσο μέλλον προμηνύει εξελίξεις.
Κατ' αρχάς, ολόκληρος ο πλανήτης παραδέχεται την αδυναμία εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους, θεωρώντας θέμα χρόνου την «αναδιάρθρωση», «επιμήκυνση», «κούρεμα» ή όπως αλλιώς μπορεί να ονομαστεί η σχετική διαδικασία. Οι θρασύτατες διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης περί του αντιθέτου, το μόνο που καταφέρνουν είναι να ξεγυμνώνουν την πολιτική της μηδαμινότητα.
Επίσης, όλοι οι διεθνείς οικονομικοί οίκοι αναγνωρίζουν ότι το Μνημόνιο είχε ουσιαστικό σκοπό να βοηθήσει τις τράπεζες, οι οποίες τα δύο τελευταία χρόνια πήραν από το κράτος 108 δισεκατομμύρια, σχεδόν όσα και το περιβόητο δάνειο της τρόικας. Όλα τα επίσημα νούμερα αποδεικνύουν ότι το Μνημόνιο όχι μόνο δεν μείωσε αλλά αύξησε το δημόσιο χρέος, επιδεινώνοντας γενικότερα την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας.
Μετά από έναν ολόκληρο χρόνο εφαρμογής του, μπορούμε πια με σιγουριά να πούμε ότι το Μνημόνιο ήταν μια δυνατή τσεκουριά στα θεμέλια του νεοελληνικού κράτους, με σκοπό την ταχύτατη μετατροπή του από κράτος ευρωπαϊκό σε κράτος ασιατικό: Ασιατοποίηση μισθών και συντάξεων, ασιατοποίηση εργασιακών δικαιωμάτων, ασιατοποίηση κοινωνικών παροχών και ασιατοποίηση κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων.
Η Ελλάδα, μέρα με την ημέρα, μεταμορφώνεται σε άθλιο τριτοκοσμικό κρατίδιο: Τα νοσοκομεία ρημάζουν, στραγγαλισμένα από την κυβέρνηση και τους ιδιώτες προμηθευτές τους. Τα σχολεία συγχωνεύονται. Οι δημόσιες συγκοινωνίες υπολειτουργούν. Στις εφορίες επικρατεί χάος. Μαγαζιά κλείνουν σωρηδόν και εμπορικοί δρόμοι γίνονται σκουπιδότοποι. Ασύδοτοι λαθραίοι πουλάνε από τσάντες μέχρι ναρκωτικά, οργανωμένοι σε φονικές συμμορίες.
Φαίνεται όμως ότι αυτά δεν αρκούν στους Έλληνες Κροίσους μεγαλοαστούς που καθορίζουν τις τύχες αυτής της χώρας. Με όργανο την υπηρετική τους κυβέρνηση Παπανδρέου, θέλουν να ρίξουν τη χαριστική βολή: Σχεδιάζουν να κατακρεουργήσουν τη δημόσια περιουσία, να τη βγάλουν στο σφυρί και να διαμοιράσουν μεταξύ τους τα ιμάτια της. Σαν τις ύαινες καιροφυλακτούν τα γνωστά ονόματα: Λάτσης, Μπόμπολας, Βαρδινογιάννης, Κοπελούζος, Μυτιληναίος κ.λπ. Υποψήφια θύματα: ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, ακίνητα, κρατικά ελεγχόμενες βιομηχανίες κ.λπ. Σχεδιάζουν να μειώσουν κι άλλο τους μισθούς και τις συντάξεις, να γενικεύσουν την ελαστική και μερική απασχόληση και να αυξήσουν τους έμμεσους φόρους.
Παράλληλα, στον ιδιωτικό τομέα γίνεται σφαγή, με τις ευλογίες της κυβέρνησης. Μπορεί να μην εφαρμόζεται ο νόμος για τις επιχειρησιακές συμβάσεις, αλλά οι ατομικές συμβάσεις κάνουν θραύση. Οι μισθοί συμπιέζονται προς το όριο του βασικού. Η μειωμένη απασχόληση καλπάζει. Οι απολύσεις αυξάνονται συνεχώς.
Οι τράπεζες δεν διοχετεύουν ούτε ένα ευρώ στην ελληνική οικονομία, καταδικάζοντας τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε πτώχευση. Και την ίδια στιγμή, τα 600 δισεκατομμύρια ευρώ καταθέσεις των πάμπλουτων Ελλήνων κάθονται ανεκμετάλλευτα στις ελβετικές τράπεζες, ενώ θα ήταν υπεραρκετά για να εξοφλήσουν το δημόσιο χρέος και να χτίσουν παραγωγικές μονάδες στη χώρα μας.
Τέλος, η κυβέρνηση, με το νέο φορολογικό νόμο που ψήφισε, μειώνει ακόμα περισσότερο το φόρο των ανωνύμων εταιρειών από 24 σε 20%. ευνοώντας τους πλούσιους και κάνοντας ακόμα δυσκολότερη τη μείωση του χρέους. Ταυτόχρονα, φορτώνει τα βάρη στο λαό, αυξάνοντας συνεχώς τους έμμεσους φόρους που πληρώνει ο κάθε απλός καταναλωτής.
Στα πλαίσια της γενικότερης γραμμής της ασιατοποίησης, η κυβέρνηση ενισχύει τις συμμαχίες της με τους πιο καθυστερημένους και βάρβαρους ασιατικούς καπιταλισμούς: τον τουρκικό και τον κινεζικό. Και στην ίδια λογική, συνεχίζει την ασιατοποίηση του πληθυσμού της Ελλάδας, μέσω της εισαγωγής και νομιμοποίησης των λαθρομεταναστών.
Οι δήμιοι μας όμως δεν είναι ανίκητοι. Μετά από δυναμικούς αγώνες, δύο αυθόρμητα κινήματα αντίστασης, χωρίς κομματική καθοδήγηση, πέτυχαν σημαντικές νίκες, αποδεικνύοντας παράλληλα την αξία της αυτοοργάνωσης του λαού πάνω στη βάση των συμφερόντων του και όχι των κομματικών ταυτοτήτων του. Πρώτον οι συμβασιούχοι, που μετά από ένα μήνα μαζικής κατάληψης στο δημαρχείο της Αθήνας, εξανάγκασαν τον Άρειο Πάγο να κάνει την πρώτη υποχώρηση, ανατρέποντας όλα τα προγνωστικά. Και δεύτερον, οι κάτοικοι της Κερατέας, που μετά από τέσσερις μήνες σύσσωμης αντίστασης και συνεχών συγκρούσεων με τις δυνάμεις καταστολής, εξανάγκασαν σε αποχώρηση τα μηχανήματα και τα ΜΑΤ των γνωστών μεγαλοεργολάβων και σε αναδίπλωση την κυβέρνηση.
Όσο για τους υπουργούς, δεν υπάρχει πια ούτε ένας που να μην αποδοκιμάζεται σφοδρά, όπου κι αν κάνει την εμφάνιση του.
Σε όλα αυτά, έρχεται να προστεθεί και ένας επιπλέον πονοκέφαλος για την κυβέρνηση, ότι η Νέα Δημοκρατία δεν συμπλέει μαζί της όσο θα ήθελε σε βασικές επιλογές της.
Τέλος, με την πολιτική της, η κυβέρνηση και η μεγαλοαστική τάξη που την καθοδηγεί καταστρέφουν τις κοινωνικές συμμαχίες τους, εξοντώνοντας όχι μόνο πλατιά μικροαστικά στρώματα, αλλά ακόμα και τμήματα της αστικής τάξης. Ανατινάζουν τα θεμέλια του ελληνικού καπιταλισμού, τον καταδικάζουν στην υπανάπτυξη και ουσιαστικά τον υπονομεύουν.
Ακόμα και η άρχουσα τάξη βλέπει πια ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει χάσει κάθε αξιοπιστία και εσωτερική συνοχή, όντας πια αδύναμη να περάσει τα αντιλαϊκά μέτρα που θέλουν. Γι αυτό και συζητιέται όλο και περισσότερο το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, έτσι ώστε μια νέα κυβέρνηση να αναλάβει τα ηνία και να διατηρήσει τον έλεγχο για λογαριασμό της αστικής τάξης.
Βέβαια, όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι πρέπει να περιμένουμε σαν ώριμο φρούτο να πέσει μόνη της η κυβέρνηση και να ανακληθούν τα αντιλαϊκά μέτρα. Εμείς, ο εργαζόμενος ελληνικός λαός, πρέπει να σπάσουμε το φόβο της πείνας και της ανεργίας, να σπάσουμε τις αυταπάτες των ατομικών «λύσεων», να σπάσουμε τη λογική της συνενοχής «μαζί τα φάγαμε», και να διεκδικήσουμε ότι μας ανήκει.
Δεν έχουμε την πολυτέλεια να περιμένουμε ούτε μια μέρα. Κάθε μέρα είναι πλέον κρίσιμη για το μέλλον μας. Πρέπει να κινητοποιηθούμε άμεσα, για να ρίξουμε την κυβέρνηση. Και πρέπει να οργανωθούμε σε μόνιμη βάση και να παλέψουμε όσο χρειαστεί, για να πάρουμε πίσω ότι μας έκλεψε το Μνημόνιο. Οι πρώτες νίκες μας κάνουν αισιόδοξους. Ας συνεχίσουμε λοιπόν για ακόμη μεγαλύτερες.
Αθήνα. 4.5.2011
Εφ.Σοσιαλιστική Προοπτική
Η Συντακτική Επιτροπή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου