Ψωμί Παιδεία Ελευθερία

Με αυτό το σύνθημα, βγαλμένο από τις πρόσφατες ηρωικές αγωνιστικές παραδόσεις του, ο ελληνικός λαός νικάει το φόβο και την απελπισία που σπέρνουν οι εγκληματίες μεγαλοκσπιταλιστές και η κυβέρνηση τους, και από τις πλατείες της χώρας ετοιμάζει τη γενική αντεπίθεση του, για να διεκδικήσει όλα όσα του στερούν.

Όλα δείχνουν ότι μια νέα ιστορική περίοδος αφύπνησης
του ελληνικού λαού ανοίγεται μπροστά μας

Οι ογκώδεις διαδηλώσεις του Συντάγματος, με τον παλμό και το δυναμισμό τους, ξαναζωντανεύουν τις πολιτικές παρακαταθήκες του. Τα τεράστια καπιταλιστικά αδιέξοδα, που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πότε θα ξεπεραστούν, ρίχνουν το σύστημα σε μια παρατεταμένη και πρωτοφανή κρίση. Η κρίση αυτή θα αποτελέσει τη γιγάντια κινητήρια δύναμη, που θα γκρεμίσει με ορμή χιλιάδες αυταπάτες και θα ξυπνήσει βίαια τις συνειδήσεις εκατομμυρίων Ελλήνων.

Κατ' αρχάς, το πρώτο και μεγαλύτερο αδιέξοδο είναι η πολιτική της ελληνικής μεγαλοαστικής τάξης και της κυβέρνησης της, που συμπυκνώνεται στη λέξη «ασιατοποίηση» και εξειδικεύεται στις επιμέρους επιλογές της κάθετης πτώσης των μισθών, της ανεργίας, της αποβιομηχάνισης, της περικοπής των κοινωνικών παροχών και της ταχείας αντικατάστασης του ελληνικού πληθυσμού με εξαθλιωμένους αφροασιάτες. Η πολιτική αυτή ισοδυναμεί με επιστροφή στο μεσαίωνα και είναι αδύνατο να εφαρμοστεί, τόσο για πρακτικούς όσο και για ιστορικούς λόγους, εκτός φυσικά κι αν ο ελληνικός λαός αποφασίσει να αυτοκτονήσει.

Το δεύτερο μεγάλο αδιέξοδο είναι η ιερή προσήλωση της εγκληματικής αυτής κυβέρνησης στη διαφύλαξη των τραπεζικών κερδών, προς χάριν των οποίων έχει υποβάλει σε αφαίμαξη το λαό. Η χορήγηση στις τράπεζες 108 δισεκατομμυρίων από το κράτος τα δύο τελευταία χρόνια, η εμμονή στην εξόφληση ενός εξόφθαλμα τοκογλυφικού δημόσιου χρέους και η πρόσφατη προκλητική δήλωση του υπουργού Λοβέρδου ότι «υπεράνω όλων πρέπει να είναι η ασφάλεια των πιστωτών», δεν αφήνει καμιά αμφιβολία ότι έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση πλήρως υποταγμένη στους Έλληνες και ξένους τραπεζίτες. Όμως κι εδώ καταλήγουμε σε ανυπέρβλητα εμπόδια, γιατί ο σεβασμός της τραπεζικής τοκογλυφίας οδηγεί στην αδυναμία πληρωμής του χρέους.

Και το τρίτο μεγάλο αδιέξοδο είναι η ίδια η δομή και φύση της Ευρωπαϊκής «Ένωσης», σαν μιας καπιταλιστικής ουτοπίας, η οποία είναι αναπόφευκτο να σπαράσσεται από αγεφύρωτες εσωτερικές αντιθέσεις, λόγω των αντικρουόμενων συμφερόντων των επιμέρους εθνικών καπιταλισμών, χωρίς να μπορεί να προσφέρει ουσιαστική βοήθεια ο ένας στον άλλον.

Όλα τα παραπάνω αδιέξοδα επιτείνονται από την έλλειψη μιας αστικής πολιτικής ηγεσίας τόσο σε ελληνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, που θα βοηθούσε το σύστημα να ξεπεράσει την κρίση.

Έτσι έχουμε φτάσει σε μια πρωτοφανή κρίση με απρόβλεπτο τέλος: Αδυναμία εξόφλησης του χρέους, αδυναμία είσπραξης φόρων, ύφεση στην αγορά, επίσημη ανεργία 16% και συνεχής επίθεση στο εισόδημα, στα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Όσο για τις περίφημες «ανάσες» που υποτίθεται ότι θα δώσει η Ε.Ε. στον ελληνικό καπιταλισμό, είτε με «παράταση» είτε με «νέο δάνειο», όχι μόνο δεν θα θεραπεύσουν το πρόβλημα αλλά θα διογκώσουν το χρέος με νέους τοκογλυφικούς τόκους, αποδεικνύοντας την υποταγή της Ε.Ε. στα συμφέροντα των τραπεζιτών. Γιατί όλοι ξέρουμε ότι οι «ανάσες» αυτές, αν δοθούν, θα έχουν σαν βασικό τους στόχο να αναβάλουν απλώς τη χρεοκοπία και να δώσουν χρόνο στις ευρωπαϊκές τράπεζες να ξεφορτωθούν τα ελληνικά ομόλογα που ακόμα βαραίνουν τα χαρτοφυλάκια τους.

Το μέγεθος του αδιεξόδου του ελληνικού ειδικά καπιταλισμού αποδεικνύεται από τον εγκληματικό μονόδρομο της κυβέρνησης Παπανδρέου, που αποκλειστικός σκοπός της είναι το γκρέμισμα κάθε είδους λαϊκής κατάκτησης. Ακόμα και την ύστατη αυτή στιγμή που βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης, δεν σχεδιάζει τίποτε άλλο εκτός από μειώσεις μισθών, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, περικοπές στην υγεία, νέους έμμεσους φόρους κλπ.

Όσο για το φτηνό επιχείρημα ότι «δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, γιατί όλα αυτά μας τα επιβάλλουν οι δανειστές μας», καταρρίπτεται συνεχώς από σωρεία στοιχείων. Στις παλιότερες αποκαλύψεις ότι όλα αυτά ήταν προαποφασισμένα από την ελληνική μεγαλοαστική τάξη και την κυβέρνηση Παπανδρέου, προστίθενται συνεχώς νέες, όπως η πρόσφατη δήλωση του προέδρου του ΣΕΒ ότι είχε συνάψει προ πολλού μυστική συμφωνία με την κυβέρνηση για «συνολική αλλαγή πορείας της χώρας», καθώς και το πρόσφατο δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας» ότι τις νέες αντεργατικές επιθέσεις τις υποκινούν όχι οι δανειστές αλλά οι Έλληνες βαρόνοι των ΜΜΕ και των τραπεζών.

Έτσι φτάσαμε στο σημείο η πολιτική αυτή να βγάλει στους δρόμους εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, πολλοί από τους οποίους δεν είχαν ξανακατέβει ποτέ στη ζωή τους σε διαδήλωση, φτάσαμε στο σημείο η πλατεία Συντάγματος να πλημμυρίζει κάθε βράδυ με χιλιάδες αγανακτισμένους, φτάσαμε στο σημείο οι οργισμένες πολιτικές συζητήσεις να ξαναγεννηθούν στους δρόμους, στις πλατείες, στα λεωφορεία και στα τρένα, φτάσαμε τέλος στο σημείο κάθε εμφάνιση υπουργού ή βουλευτή να συνοδεύεται από μαζικές αποδοκιμασίες.

Αυτοί που έπαιξαν τόσα χρόνια με τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού, πλησιάζει η ώρα να πληρώσουν. Αυτοί που υποτίμησαν τις τεράστιες πολιτικές παραδόσεις αυτού του λαού, καταφέρνουν να τις ξαναζωντανέψουν.

Το σύνθημα «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία, η χούντα δεν τελείωσε το 73», που δονεί τις συγκεντρώσεις, συμπυκνώνει: Την απαίτηση για ανθρώπινο βιοτικό επίπεδο. Την απαίτηση για μόρφωση, που αποτελεί το βασικό μοχλό κάθε προόδου. Την απαίτηση να αποφασίζει ο ίδιος για τη μοίρα του. Και την κατανόηση ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με μια ουσιαστική δικτατορία, που αδιαφορεί προκλητικά για τη λαϊκή βούληση και παραβιάζει ακόμα και την αστική νομιμότητα.

Η ογκώδης διαδήλωση των 500.000 της 5ης Ιουνίου ήταν η αρχή. Αν η κυβέρνηση δεν κάνει πίσω, σίγουρα θα υπάρξει συνέχεια. Ο εσωτερικός αναβρασμός στην κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ δείχνει ότι οι κινητοποιήσεις είναι ο μόνος τρόπος για να φοβηθούν. Κάθε μέρα πρέπει λοιπόν να συγκεντρωνόμαστε μπροστά στη βουλή, με σκοπό πρώτα απ' όλα να αποτρέψουμε την ψήφιση του νέου Μνημονίου, του λεγόμενου «Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος».

Οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες. Ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί και να κορυφωθεί. Ο ελληνικός λαός μπορεί να νικήσει.

Αθήνα 8-6-2011

εφ. Σοσιαλιστική προοπτική