Από τις 25 Μαΐου, ένας νέος παράγοντας έχει έρθει στο προσκήνιο των εξελίξεων της χώρας μας: και αυτός ο παράγοντας είναι, επιτέλους, οι λαϊκές μάζες. Από εδώ και πέρα, η άθλια κυβέρνηση των τοκογλύφων, για κάθε της κίνηση, θα πρέπει να λαμβάνει υπ' όψιν της... την Πλατεία Συντάγματος. Και είμαστε ακόμα στην αρχή.
 |
| Ο Δασκαλόπουλος του ΣΕΒ δήλωσε θρασύτατα οτι από πέρυσι τα είχε βρει με την κυβέρνηση για "αλλαγη πορείας της χώρας".. Αλλά με πρωθυπουργό τον Γιωργάκη και πρόεδρο ΣΕΒ τον ανεπάγγελτο Δασκαλόπουλο καταλαβαίνουμε σε τι παρακμή βρίσκετε η ελληνική αστική τάξη |
Κατά τα άλλα, η κυβέρνηση έχει σαφείς εντολές από τις μεγαλοκαπιταλιστικές συμμορίες, εντολές που ισοδυναμούν με κινεζοποίηση της εργατικής τάξης, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και παροχή κάθε «διευκόλυνσης» που απαιτεί το κεφάλαιο για να «επενδύσει», όσο παράλογη και αντικοινωνική κι αν είναι αυτή. Η νέα ομοβροντία αντεργατικών-αντιλάικών μέτρων που ονομάζεται Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα έγινε προσπάθεια να φανεί ότι «μας επιβάλλεται» απ' έξω και ότι πρέπει να υποταχθούμε, αν δεν θέλουμε να χρεοκοπήσουμε. Πρόκειται για χυδαία ψεύδη. Τα μέτρα αυτά, όπως παραδέχτηκε θρασύτατα ο ΣΕΒ, δια στόματος Δασκαλόπουλου, είχαν αποφασιστεί από τους Έλληνες μεγαλοκαπιταλιστές και την κυβέρνηση τους ανεξάρτητα από το Μνημόνιο. Όσο για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και την Ευρωπαϊκή Ενωση, αυτοί αφ' ενός είναι φυσικό να ενδιαφέρονται μόνο για το πώς θα σώσουν τα λεφτά των Ευρωπαίων τραπεζιτών, αλλά, αφ' ετέρου, είναι και οι ίδιοι μέρος του προβλήματος. Γιατί κάθε πιθανή απρόβλεπτη εξέλιξη εν σχέσει με το ελληνικό χρέος θα έχει βαριές συνέπειες και για την Ευρώπη.
Ο δρόμος στον οποίο οδηγούν τη χώρα οι μεγαλοκαπιταλιοτές και η ελεεινή τους κυβέρνηση είναι εντελώς αδιέξοδος. Δεν υπάρχει «σημείο ισορροπίας» σε αυτή την πορεία προς τα βράχια. Κι αυτό γιατί:
α) Όσο κι αν πέφτει το εργατικό κόστος, όσο κι αν αυξάνεται το ποσοστό κέρδους των καπιταλιστών, η χώρα δεν βγαίνει από το φαύλο κύκλο της έλλειψης ρευστότητας και της υπερχρέωσης. Η Ελλάδα έχει μπλέξει σε μια «παγίδα χρέους». Όσο πιο σκληρή η λιτότητα τόσο θα αυξάνεται το χρέος και θα εκτροχιάζεται το έλλειμμα.
β) Ακόμη κι αν γίνουν επενδύσεις, αυτές θα είναι κυρίως σε παρασιτικούς τομείς, δεν θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, ενώ η απαξίωση της παραγωγικής βάσης της χώρας θα συνεχιστεί. Ειδικά το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου θα έχει χαρακτηριστικά πλιάτσικου, συρρίκνωσης, με παράλληλη αύξηση του κόστους. Ενώ προβλέπεται μεγάλη αντιπαράθεση ντόπιου και ξένου κεφαλαίου για το ποιος θα πάρει τη μερίδα του λέοντος από τις ιδιωτικοποιήσεις,
γ) Η πολιτική που τσακίζει την εργατική αλλά και τη μικροαστική τάξη, αντικειμενικά «ασιατοποιεί» τη χώρα. Αυτοί που ουρλιάζουν ότι πρέπει να πάρουμε όλα αυτά τα μέτρα «για να παραμείνουμε στο ευρώ», ουσιαστικά σπρώχνουν τη χώρα μακριά από την Ευρώπη, προς την Ασία.
δ) Η πολιτική απαξίωσης του ντόπιου εργατικού δυναμικού σπρώχνει το καλύτερο κομμάτι του στη μετανάστευση ή την απόσυρση από την παραγωγή, βυθίζοντας ακόμα περισσότερο την πραγματική ανταγωνιστικότητα της οικονομίας,
ε) Οι «διεθνείς αγορές» είναι πεπεισμένες ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να αποπληρώσει το σύνολο των χρεών της - και έχουν απόλυτο δίκιο,
στ) Ο μέσος Έλληνας εργαζόμενος είναι αδύνατον να δουλέψει αφοσιωμένα και παραγωγικά με 500 ευρώ το μήνα. ζ) Η αστική τάξη δεν είναι ενωμένη. Τα κατώτερα στρώματα της, όπως και η μικροαστική τάξη, υφίστανται τεράστιο κόστος από την κρίση. Γι' αυτό και έχουν αρχίσει να συσπειρώνονται γύρω από το πρόγραμμα Σαμαρά, με βασικά στοιχεία την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου και την άμεση αύξηση της ρευστότητας στην αγορά,
η) Τέλος, το πολιτικό υπηρετικό προσωπικό της μεγαλοαστικής τάξης δεν φαίνεται ικανό να συγκρουστεί με όλη την υπόλοιπη κοινωνία και να επιβιώσει της σύγκρουσης.
Για όλους αυτούς τους λόγους, η δυναμική των εξελίξεων οδηγεί σε μια κατάσταση που περιγράφεται από το τρίπτυχο: χρεοκοπία - βαθιά πολιτική κρίση - λαϊκή εξέγερση. Παρά τα τωρινά μεγάλα βάσανα μας, ο λαός μας απέδειξε ότι παραμένει αγωνιστικά ζωντανός. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό απ' όλα.
Πάρις Δάγλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου