"ΑΝΕΡΓΟΙ" ΩΡΑ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ

Εργοδότες και κυβέρνηση επιβάλλουν τον εφιάλτη της μόνιμης ανεργίας.

Να απαντήσουμε με οργανωμένη πάλη για το ιερό δικαίωμα στη δουλειά.




Η ανεργία για τη χώρα μας δεν είναι κάτι καινούργιο. Δεν την έφερε μαζί της η Τρόικα ούτε οφείλεται μόνο στην οικονομική κρίση. Εδώ και χρόνια διαλύεται η παραγωγική Όαση της χώρας. Εργοστάσια κλείνουν ή μεταφέρονται στο εξωτερικό με την ανοχή και τις ευλογίες της εκάστοτε κυβέρνησης. Ολόκληρες βιομηχανικές πόλεις, όπως ο Πειραιάς, η Πάτρα, ο Βόλος, η Δράμα, η Νάουσα οδηγήθηκαν στον οικονομικό μαρασμό, με τους περισσότερους από τους κατοίκους τους να είναι πλέον άνεργοι. Τομείς της οικονομίας όπου απασχολούνταν οι Έλληνες εργάτες, όπως η οικοδομή και η ναυτιλία, αλώνονται στην κυριολεξία από τα φτηνά μεροκάματα των αλλοδαπών, χωρίς κανένα συνδικάτο να βάλει κάποιο στοιχειώδη φραγμό σε αυτή την κατάσταση. Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν ακούς πλέον ελληνικά ούτε στις οικοδομές αλλά ούτε και σε πλοία.

Αυτή η κατάσταση δεν είναι παροδική, έτσι που, αν η οικονομία «ανακάμψει», τα πράγματα να βελτιωθούν. Ο εφιάλτης της ανεργίας είναι πλέον μόνιμος για κάθε Έλληνα εργαζόμενο. Ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι. Οι σχεδόν 1.000.000 άνεργοι μαρτυρούν ότι η κατάσταση αυτή δεν πάει άλλο. Αν υπολογίσουμε σε αυτό τον αριθμό τις γυναίκες που δουλεύουν ανασφάλιστες και περιστασιακά, ιδιοκτήτες μαγαζιών που έκλεισαν, εργαζόμενους με μπλοκάκι, άνεργους πτυχιούχους, όσους δηλαδή δεν δικαιούνται επίδομα ανεργίας και δεν είναι στις λίστες του ΟΑΕΔ, βλέπουμε ότι το πρόβλημα έχει ξεπεράσει κάθε όριο.

Η ανεργία στην χώρα μας δεν θα είναι, δυστυχώς, συγκυριακή.Γι αυτό, μόνο όλοι μαζί,

οι οργανωμένοι οι άνεργοι, μπορούμε να αντιπαλέψουμε αυτόν τον εφιάλτη.

Η διάλυση κάθε ουσιαστικής παραγωγικής δραστηριότητας της χώρας, κυρίως το κλείσιμο των εργοστασίων, καθώς και η ανεξέλεγκτη εισαγωγή Αφροασιατών λαθρομεταναστών δεν είναι γεγονότα άσχετα μεταξύ τους. Έχουν να κάνουν με το εφιαλτικό σχέδιο των Ελλήνων καπιταλιστών, κυρίως των εφοπλιστών και τραπεζιτών, να μετατρέψουν την Ελλάδα σε μια ασιατική τριτοκοσμική χώρα, μια χώρα που θα χρησιμοποιούν σαν βάση για τις οικονομικές τους δραστηριότητες, δηλαδή, τις κομπίνες τους. Σε αυτή τη χώρα που σχεδιάζουν, οι Έλληνες εργάτες δεν έχουν θέση. Οχι γιατί είμαστε "αντιπαραγωγικοί, τεμπέληδες, ρατσιστές", και ό,τι άλλο μας σέρνουν τα φερέφωνα τους, οι πουλημένοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι. Αλλά γιατί δεν πρόκειται ποτέ να γίνουμε σαν τους Κινέζους ή Ασιάτες εργάτες, να δουλεύουμε δηλαδή από το πρωί μέχρι το βράδυ για ένα πιάτο φαί, ανασφάλιστοι, χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα.

Ήρθε η ώρα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Κανένας πουλημένος συνδικαλιστής, κανένας διεφθαρμένος πολιτικός δεν δικαιούται να μιλάει εκ μέρους μας. Από κανέναν από αυτούς δεν περιμένουμε λύση και σωτηρία. Είμαστε περήφανοι που ανήκουμε στην εργατική τάξη. Σε αυτή την τάξη που έχει φτιάξει τα πάντα με τα χέρια της, στην τάξη που φοβούνται και τρέμουν τη δύναμη της, γι' αυτό και θέλουν να την αφανίσουν, την τάξη που ο ρόλος της είναι η αλλαγή της κοινωνίας σε μια κοινωνία ισότητας και δικαίου.

Να οργανωθούμε σε επιτροπές ανέργων, να αγωνιστούμε για το ιερό μας δικαίωμα στη δουλειά. Να κάνουμε αισθητή την παρουσία μας με σχεδόν καθημερινές πορείες έξω από τη Βουλή.

Να απαιτήσουμε:

Δημόσια έργα και δημόσιες επενδύσεις τώρα, για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Άνοιγμα των κλειστών εργοστασίων, κρατικοποιήσεις, αύξηση διορισμών σε σχολεία, νοσοκομεία, υπηρεσίες δημόσιου συμφέροντος.

Ούτε σκέψη για μείωση ή κατάργηση του επιδόματος ανεργίας, αντιθέτως αύξηση του, ασφαλιστική κάλυψη άνευ όρων στους ανέργους, δωρεάν μεταφορά στα μέσα μαζικής μεταφοράς.

Δουλειά πρώτα στους Έλληνες εργάτες, άμεση επαναπροώθηση των παράνομων μεταναστών, άμεσο σταμάτημα της εισόδου τους στη χώρα.

Αυτή η δύσκολη κατάσταση, όπως είναι η ανεργία για κάθε εργάτη, μπορεί να γίνει αφορμή να καταλάβουμε την πραγματική μας δύναμη, αλλά και τον πραγματικό μας ρόλο στην κοινωνία.

Μαρία Καράβολα