Η ΟΡΓΗ ΦΟΥΝΤΩΝΕΙ!

Στο μονόδρομο της απόλυτης εξαθλίωσης, των ασιατικών μισθών και συνθηκών ζωής που μας οδηγούν κυβέρνηση και μεγαλοκαπιταλιστές, να απαντήσουμε με τον μονόδρομο της Ανυπακοής, της Αντίστασης, του Ξεσηκωμού.

Να μην πιστεύουμε ούτε λέξη απ' ότι μας λένε.
Το πετσόκομα των μισθών δεν θα φέρει
"ανταγωνιστικότητα"
αλλά περισσότερη φτώχεια, ανεργία και ¨
περισσότερα "λουκέτα"

1.            Η εγκληματική συμμορία Παπανδρέου υπό τις εντολές των μεγαλοκαπιταλιστών συνεχίζει ακάθεκτη το καταστροφικό της έργο. Το έργο της κατεδάφισης κάθε κοινωνικού δικαιώματος, κάθε εργατικής κατάκτησης και κάθε επιπέδου αξιοπρεπούς ζωής. Τελικός σκοπός της, η βίαιη μετατροπή της Ελλάδας σε χώρα με ασιατικό βιοτικό επίπεδο. Σε χώρα που ο πληθυσμός της θα φυτοζωεί μέσα στις στερήσεις και τη μιζέρια, προσπαθώντας με μισθούς πείνας να περισώσει την ύπαρξη του.

Στο στόχαστρο της κυβέρνησης βρίσκονται πάνω απ' όλα οι αμοιβές των εργαζομένων, τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα. Με το νόμο για τις επιχειρησιακές συμβάσεις, προσπαθεί να μειώσει τους μισθούς στις μεγάλες και μεσαίες επιχειρήσεις, όπου αυτές οι συμβάσεις είναι ευκολότερο να υπογραφούν. Και, βλέποντας ότι ακόμη δεν έχει γενικευτεί η εφαρμογή τους, πιέζει προς την κατεύθυνση αυτή. Με το νόμο για το ενιαίο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων, που έχει έτοιμο για ψήφιση, μειώνει μέχρι και 30% τις αποδοχές, καταργώντας όλα τα επιδόματα. Και η αρπακτικότητά της είναι τέτοια, που μιλάει για ελεύθερη επιβολή της ελαστικής εργασίας με απόφαση του εργοδότη και προετοιμάζει ακόμα και κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού, δηλαδή των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα και του επιδόματος αδείας, και στον ιδιωτικό τομέα.

Ταυτόχρονα, τις αμοιβές των εργαζομένων τις μειώνει όχι μόνο σε απόλυτα νούμερα αλλά και ακριβαίνοντας σκόπιμα το κόστος ζωής. Ακριβαίνει κατά 40% τα εισιτήρια των μέσων μαζικής μεταφοράς, το ΦΠΑ, τους άλλους έμμεσους φόρους, το ρεύμα κ.λπ., με αποτέλεσμα η αγοραστική δύναμη των μισθών να πέφτει ακόμα πιο χαμηλά.

Η λυσσασμένη αντεργατική επίθεση της κυβέρνησης, πέρα από τις άμεσες  συνέπειες, έχει δημιουργήσει ένα κλίμα τρομοκρατίας σε όλους τους εργαζόμενους και έχει αποθρασύνει τους εργοδότες, δίνοντας τους τον αέρα να εκβιάζουν και να ποδοπατούν στην πράξη κάθε έννοια δικαιώματος, μετατρέποντας τους χώρους δουλειάς σε πραγματικά κολαστήρια.

Την πολιτική ευθύνη για όλα αυτά η κυβέρνηση προσπαθεί να τη βγάλει από πάνω της και να τη ρίξει στην Τρόικα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε συνεργασία με τα μεγαλοαστικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, παίζει ένα θρασύτατο  θέατρο μετάθεσης ευθυνών, για να πείσει ότι για όλα φταίνε οι «κακοί ξένοι». Η αλήθεια όμως είναι ότι βασικός υπεύθυνος είναι η ίδια, που έχει επιλέξει συνειδητά το δρόμο της πτώχευσης του ελληνικού λαού και του υποβιβασμού του σε τριτοκοσμικά επίπεδα. Ο ίδιος ο ΣΕΒ αποκάλυψε ότι οι ιδέες για κατάργηση των δώρων στον ιδιωτικό τομέα προέρχονται από τους υπουργούς της κυβέρνησης και όχι από το εξωτερικό.

2.            Εκτός από τους μισθωτούς, στο στόχαστρο της κυβέρνησης βρίσκονται και οι αυτοαπασχολούμενοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Με το λεγόμενο «άνοιγμα» των επαγγελμάτων, επιχειρεί την οικονομική και εργασιακή ισοπέδωση τους, σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και την κατάργηση τους, έτσι ώστε οι υπηρεσίες αυτές να περάσουν στα χέρια μιας χούφτας μεγάλων εταιρειών. Με τον τρόπο αυτό, χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι που σήμερα ζουν αξιοπρεπώς θα υπαλληλοποιηθούν, θα πτωχεύσουν ή θα μείνουν μόνιμα άνεργοι, ενώ η αγορά θα ελέγχεται πια από τα καρτέλ των μεγάλων εταιρειών, που θα καταργήσουν κάθε ανταγωνισμό και θα κρατάνε τις τιμές στα ύψη με κρυφές συμφωνίες.

3.            Η πολιτική αυτή είναι  κοινωνικά εγκληματική και απολύτως αδιέξοδη.

Κοινωνικά εγκληματική γιατί πετιούνται στην άβυσσο της δυστυχίας οι εργαζόμενοι, τη στιγμή που οι εργοδότες δεν θυσιάζουν ούτε ένα ευρώ από τα κέρδη τους, παρόλο που το μέσο ποσοστό επιχειρηματικού κέρδους στην Ελλάδα είναι κατά 60% μεγαλύτερο απ' ό,τι στην Ευρώπη.

Και απολύτως αδιέξοδη γιατί η μείωση μισθών δεν θα λύσει ούτε το δημοσιοοικονομικό πρόβλημα ούτε το πρόβλημα ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.

Αντίθετα, θα οδηγήσει σε μαρασμό την αγορά, την παραγωγή, άρα και τα δημόσια έσοδα. Και θα μετατρέψει την Ελλάδα σε χώρα φθηνής και ανειδίκευτης εργασίας, που δεν θα παράγει τίποτα αξιόλογο για την διεθνή αγορά.

4.            Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο εύκολα για την κυβέρνηση. Το κύμα της κοινωνικής διαμαρτυρίας ανεβαίνει.  Οι φαρμακοποιοί αντιστέκονται σκληρά. Οι γιατροί, με την κατάληψη του υπουργείου Υγείας, μπήκαν για πρώτη φορά σε δυναμικές μορφές πάλης. Οι περισσότεροι δικηγόροι της χώρας απέχουν. Οι εργαζόμενοι στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς δείχνουν αξιοσημείωτη επιμονή και καταργούν στην πράξη τις αντεργατικές αποφάσεις της ταξικής δικαιοσύνης, που κηρύσσουν τις απεργίες τους παράνομες και καταχρηστικές. Οι αγρότες ξαναβγαίνουν στα μπλόκα και συγκρούονται με τα ΜΑΤ. Οι κάτοικοι της Κερατέας συγκρούονται δυναμικά και οργανωμένα με την αστυνομία της κυβέρνησης και των μεγαλοεργολάβων. Οδηγοί και κάτοικοι ολόκληρων περιοχών καταργούν στην πράξη τη ληστεία των διοδίων, σηκώνοντας τις μπάρες και αρνούμενοι να πληρώσουν το χαράτσι των μεγαλοεργολάβων.

Το ογκούμενο αυτό κύμα κοινωνικών αγώνων και οργανωμένης ανυπακοής η κυβέρνηση προσπαθεί να το αντιμετωπίσει με ένα μίγμα αυταρχισμού και υποκρισίας. Απ'τη μια εξαγγέλλει μειωμένα εισιτήρια και διόδια για μια ελάχιστη μειοψηφία απόρων και απ'την άλλη ετοιμάζει τη θέσπιση νέων ποινικών αδικημάτων για τη δίωξη όσων αγωνίζονται συνειδητά ενάντια στη ληστεία κράτους και εργολάβων.

5.            Για μας, τον εργαζόμενο λαό, ο μοναδικός δρόμος που μένει είναι αυτός του αγώνα. Καμιά υπομονή  και καμιά υποχωρητικότητα δεν θα μας σώσουν. Αντίθετα, κάθε βήμα υποχώρησης θα ανοίγει ακόμα περισσότερο την όρεξη κυβέρνησης και εργοδοτών. Ούτε φυσικά θα πρέπει να πειθόμαστε στα ψέματα τους, ότι «φταίνε οι ξένοι» ή ότι «σε λίγα χρόνια θα φτιάξουν τα πράγματα».

Εμείς οι εργαζόμενοι θα πρέπει να αντισταθούμε σε όλα τα επίπεδα: ο καθένας μας απέναντι στο εργοδότη του. Με τους συναδέλφους μας μέσα στα σωματεία. Με απεργίες και διαδηλώσεις. Μια πρώτης τάξεως ευκαιρία είναι η γενική απεργία της 23ης Φεβρουαρίου, όπου πρέπει να δώσουμε ένα γερό μάθημα στην κυβέρνηση, όχι μόνο απεργώντας μαζικά αλλά πλημμυρίζοντας και τους δρόμους της Αθήνας, με οργανωμένες και επίμονες διαδηλώσεις.

Η κυβέρνηση των δημίων πρέπει να ταρακουνηθεί και να φύγει. Οι εργοδότες πρέπει να νιώσουν τη δύναμη μας. Εμείς οι ίδιοι πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.

Ας ενωθούμε - Ας οργανωθούμε -Ας παλέψουμε. Μπορούμε να νικήσουμε.

εφ. Σοσιαλιστική Προοπτική

Αθήνα, 8.2.2011

Η Συντακτική Επιτροπή