ΤΟ «ΜΑΘΗΜΑ» ΤΩΝ ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΩΝ

Από τους τελευταίου αγώνες των ναυτεργατών

Παρασκευή βράδυ, έχοντας μόλις σχολάσει από ένα βαπόρι στο Ικόνιο. Δύσκολη η επισκευή, ψίχουλα οι υπερωρίες και βαθιά ριζωμένη η απειλή της ανεργίας. Βλέπεις, καθώς λένε οι εφοπλιστές και η κυβέρνηση τους, «έχουμε κρίση και είναι δύσκολα τα πράγματα. Δεν αντέχουμε τα έξοδα και αποτυχίες δεν επιτρέπονται...». Και πώς να τα βγάλουν πέρα; Έχετε δει πόσο πουλιέται σήμερα ένας πίνακας του Πικάσο; Για να μην πούμε πού έφτασε το χαβιάρι... Πρέπει να σφίξουν το λουρί οι εργαζόμενοι...

Την έχουν τη λύση τα αφεντικά: «Κόψε του εργαζομένου τις υπερωρίες, μείωσε το μισθό. Κι αν διαμαρτυρηθεί, δείξ' του τα βαπόρια. Θα καταλάβει... Έτσι είχαν σηκώσει ψηλά τον αμανέ και οι ναυτικοί. Να κάτι απεργίες στα ποντοπόρα, στα ποστάλια (επιβατηγά), να κάτι διαμαρτυρίες, θυμήθηκαν τα χρόνια της ΟΕΝΟ. Ε, γεμίσαμε κι εμείς τα βαπόρια φιλιππινέζους και Ουκρανούς και ησυχάσαμε». Δεν είναι τυχαίο ότι τη δεκαετία του '90, που έγινε η εκρηκτική άνοδος των Ελλήνων εφοπλιστών, που σήμερα έχουν φτάσει να κατέχουν το 16% της παγκόσμιας ναυτιλίας, την ίδια δεκαετία αφελληνίστηκαν τα βαπόρια. 80.000 Έλληνες ναυτεργάτες πετάχτηκαν στο δρόμο, ένα ιστορικό κίνημα που έχτισε Σοβιέτ στα βαπόρια έπαψε να υπάρχει.

Θυμάμαι τότε που πιέζαμε τα σωματεία να βάλουν σαν κύριο ζήτημα πάλης: «Όχι άλλοι ξένοι στα βαπόρια, δουλειά στους Έλληνες ναυτεργάτες». Προς τα τέλη της δεκαετίας του '90, κάποια σωματεία είχαν τέτοια συνθήματα. Μα ήταν ήδη αργά.

 Χρόνια μετά, όντας συνεργείο στη στεριά, πέταγα για Σιγκαπούρη μια φορά. Δίπλα μου κάθισε ένα παλικάρι. Πιάσαμε κουβέντα. Μου φάνηκε «αριστερός». Όταν ανέφερα για το τι έγινε με τους Ελληνες ναυτεργάτες, με αποκάλεσε «ρατσιστή». Τον κοίταξα καλά καλά και του είπα: «Φίλε, ή χαζός είσαι ή κάνεις πληρώματα για τους εφοπλιστές. Με μας πάντως δεν είσαι» (οι μεγαλύτεροι λακέδες των εφοπλιστών είναι όσοι επιλέγουν τα πληρώματα, δηλαδή, όσοι «κάνουν πληρώματα»). Σήμερα, τα αφεντικά της Ελλάδας, οι εφοπλιστές, πάνε να κάνουν το ίδιο για όλη την ελληνική εργατική τάξη. Συνάδελφοι, δεν πρέπει να τους αφήσουμε να το πετύχουν. Είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου. Δεν πρέπει να γίνουμε σκλάβοι. Να κλείσουν τα σύνορα. Χωρίς την ηρωική ελληνική εργατιά, καμιά ελπίδα δεν υπάρχει για ένα καλύτερο αύριο για μας και τα παιδιά μας. Κι αν κανένας «αριστερός» μας αποκαλέσει «ρατσιστές», τότε να του πούμε: «Άντε ρε να κάνεις πληρώματα για τους εφοπλιστές».

Πυθέας