ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ



Εργοστάσιο το εργοστάσιο, επιχείρηση την επιχείρηση
πρεπει να δωθεί μάχη
για να μην περάσει η ισοπέδωση
μισθών κι επιδομάτων.



Το δόγμα της γενικευμένης μείωσης μισθών προσπαθούν να επιβάλουν παντού οι εργοδότες και η κυβέρνηση τους. Λένε ότι έτσι «θα αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας». Και για να το πετύχουν, ψηφίζουν νόμους όπως αυτός για τις επιχειρησιακές συμβάσεις, απαιτούν εκβιαστικά ατομικές συμβάσεις και χρησιμοποιούν μεθόδους όπως η απλήρωτη και ελαστική απασχόληση. Η απάντηση της εργατικής τάξης μας πρέπει να είναι κάθετη: Καμία υποχώρηση!

Αν φανούμε «διαλλακτικοί», το επόμενο βήμα θα είναι το κόψιμο των δώρων και η γενίκευση της ελαστικής εργασίας, όπως ήδη έχουν αρχίσει να διαδίδουν ως δήθεν «απαιτήσεις της τρόικας».

Η πολιτική αυτή όχι μόνο δεν θα αυξήσει την «ανταγωνιστικότητα», αλλά σύντομα θα οδηγήσει σε μαρασμό ολόκληρη τη χώρα.

Συγκεκριμένα:

1.  Καμία χώρα δεν έγινε ποτέ ανταγωνιστική μειώνοντας τους μισθούς.Ακόμα και η Κίνα, δεν μείωσε ποτέ μισθούς, αλλά απλά ξεκίνησε από ένα χαμηλότατο βιοτικό επίπεδο, που έκανε την εργατική της τάξη ολιγαρκή. Αντίθετα, ακόμα και στις σημερινές συνθήκες παγκόσμιας κρίσης, τα κράτη που έχουν αναπτυξιακή στρατηγική (ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία κ.λπ.) δεν στηρίζονται στη μείωση μισθών. Η απάντηση στις χώρες φτηνής εργασίας είναι η εξειδικευμένη, ποιοτική, παραγωγική και καλοπληρωμένη εργασία. Μέχρι και στην Κίνα οι μισθοί πλέον αυξάνονται.
2. Το εργασιακό κόστος στην Ελλάδα δεν φτάνει, στις περισσότερες επιχειρήσεις, ούτε το 30% του συνολικού κόστους. Επομένως, η μείωση των μισθών για παράδειγμα κατά 10%, σημαίνει ένα όφελος μόνο 3% για την επιχείρηση. Αντίθετα, οι ελληνικές επιχειρήσεις θα μπορούσαν να εξοικονομήσουν πολύ περισσότερα, αν περιόριζαν τις γνωστές σπατάλες τους και την κακοδιοίκηση τους, ή αν αύξαναν την παραγωγικότητα τους με νέες τεχνολογίες.
3. Το μέσο επιχειρηματικό κέρδος στην Ελλάδα είναι κατά 60% υψηλότερο απ' ότι στην Ευρώπη και ειδικότερα είναι 32,4% έναντι 20,1%. Γιατί λοιπόν να μην μειώσουν οι εργοδότες το ποσοστό του κέρδους τους και να μειώσουν οι εργαζόμενοι τους μισθούς τους; Σε τελική ανάλυση, δεν θα μοιραστούμε τις ζημιές, όταν δεν μοιραζόμαστε τα κέρδη.
4. Ο μεγαλύτερος βραχνάς που πνίγει την πλειοψηφία των ελληνικών επιχειρήσεων, δηλαδή τις μικρομεσαίες, είναι η τραπεζική τοκογλυφία και ειδικότερα οι υψηλοί τόκοι των παλιών δανείων και η άρνηση των τραπεζών για χορήγηση νέων. Ας πιέσουν λοιπόν τις τράπεζες κι ας αφήσουν ήσυχους τους εργαζόμενους.
5. Η πλειοψηφία των προϊόντων και υπηρεσιών που παράγουν οι ελληνικές επιχειρήσεις προορίζονται για την εσωτερική αγορά. Είναι λοιπόν αυτονόητο ότι η γενικευμένη μείωση μισθών θα ρίξει την αγοραστική δύναμη του πληθυσμού της χώρας και θα οδηγήσει σε μαρασμό ολόκληρη την οικονομία.

Κάθε υποχώρηση μας στις απαιτήσεις των αφεντικών

φέρνει ακόμα πιο κοντά τον επόμενο εκβιασμό τους.

• Η πολιτική λοιπόν αυτή εκτός από εξοντωτική για τους εργαζόμενους είναι και αδιέξοδη. Γιατί τότε την ακολουθεί η κυβέρνηση; Επειδή την επιβάλει η μεγαλοαστική τάξη, η οποία ελέγχει την κυβέρνηση και θέλει την Ελλάδα χώρα δίχως παραγωγή. Και επειδή η ελληνική εργατική τάξη δεν έχει καταφέρει μέχρι τώρα να αντισταθεί αποτελεσματικά, με συνέπεια να είναι εύκολο θύμα για τους εργοδότες.

Εμείς οι εργαζόμενοι θα πρέπει λοιπόν να δυναμώσουμε την αντίσταση μας. Να ξεπεράσουμε τις φοβίες μας και να αγωνιστούμε. Να καταλάβουμε ότι η επίθεση των εργοδοτών οφείλεται στη δική μας υποχωρητικότητα. Κι ότι, όσο κάνουμε πίσω, τόσο θα εντείνουν την επίθεση. Ήδη, η ίδια η ζωή έχει αποδείξει ότι η αντίσταση είναι μονόδρομος: Συνάδελφοι μας που μέχρι τώρα ήταν κλεισμένοι στο καβούκι τους, έχουν αρχίσει να απευθύνονται στα σωματεία. Εργατικοί αγώνες εκδηλώνονται σε κλάδους που δεν είχε ξανασυμβεί. Πρέπει όμως να γίνουν πολύ περισσότερα:

• με τη δημιουργία φανερών ή κρυφών επιτροπών μέσα στους χώρους δουλειάς,
• με γενικές συνελεύσεις στα σωματεία,
• με επισχέσεις, στάσεις εργασίας και απεργίες,
• με τήρηση αδιάλλακτης στάσης απέναντι στον εργοδότη, ακόμα και σε ατομικό επίπεδο.

Οι εργοδότες μάς έχουν πολύ μεγαλύτερη ανάγκη απ' όση νομίζουμε. Η δύναμη μας είναι εκατό φορές μεγαλύτερη απ' όση νομίζουμε.

Ας ενωθούμε, ας οργανωθούμε, ας παλέψουμε.

Βασίλης Παπανικολάου