Κληρονόμοι Δόξας

Ο Ελληνισμός παρουσίασε στον κόσμο μια αποφασιστική απόδειξη. Ότι Ιστορία δεν είναι υπόθεση όγκου αλλά ποιότητας. Άλλες κολοσσιαίες μάζες της ανθρωπότητας δεν έδωσαν καμία σημαντική εισφορά στην εξέλιξη του ανθρώπινου γένους. Φυτοζώησαν!  

Οι Έλληνες ήταν πάντοτε λίγοι. Κατοικούσαν φτωχή πατρίδα εκ φύσεως. Και όμως αυτοί οι λίγοι δημιούργησαν, προ είκοσι πέντε αιώνων, τον πολιτισμό του πνεύματος, του ήθους, της δημοσίας και της κοινωνικής ζωής. Και από την λαμπάδα εκείνη φωτίστηκαν έκτοτε, εκ περιτροπής δύο ή τρεις κύκλοι πολιτισμού, από του Ρωμαϊκού και της Αναγεννήσεως, μέχρι του σύγχρονου της Δύσεως.

Εξάλλου σε σειρά κρισίμων περιστάσεων, τα έργα των Ελλήνων επηρέασαν βαθύτατα την πορεία του ανθρωπίνου γένους. Χωρίς την απόκρουση των Περσών, κατά το πρώτο τρίτο του 5ου αιώνα, από τους χαλύβδινους πολίτες-οπλίτες των ελευθέρων ελληνικών πόλεων, η όψη του κόσμου θα ήταν διαφορετική. Το ίδιο ισχύει για την αποστολή του Ελληνισμού κατά την χιλιετία του Βυζαντίου ως σκυταλοδρόμου-διάδοχου αλλά και προμάχου της Ευρώπης ενώπιον των παφλαζόντων βαρβαρικών κυμάτων.

Ένας ξένος Ιστορικός-φιλόσοφος ο Φαλμεραϊέρ ισχυρίστηκε ότι ο  αρχαίος Ελληνισμός  εξηντλήθη βιολογικώς, εξέλιπε καλυφθείς από τα στρώματα των   επιδρομών και ότι oι νεώτεροι είναι μωσαϊκόν επιμιξιών, ξένοι προς τους μεγάλους προκατόχους.

Και ίδρωσαν οι σοφοί ώστε να καταφέρουν να ανασκευάσουν την κακόβουλη αίρεση.

Ένα γεγονός σαν αυτό του οποίου τιμάται την 25η Μαρτίου, φτάνει να αποδείξει την οικτρή πλάνη των ξένων ερευνητών.

Μόνον γνήσιοι Έλληνες μπορούσαν να κάνουν το ‘21.

Μόνο οι αυθεντικοί συνεχιστές των λίγων στρατιωτών του Μιλτιάδη, οι όποιοι επειδή ο αριθμός τους ήταν μικρός σκέφτηκαν ότι μόνο διά της εφόδου μπορούσαν να νικήσουν το πλήθος του Αρταφέρνη και επιτιθέμενοι αποκαλέστηκαν από τους Πέρσες «παράφρονες». 

Μόνο οι αναμφισβήτητοι υιοί των λεόντων του Λεωνίδα, οι οποίοι αντίκρισαν με σώματα και με στήθη γρανίτη τον λογχοφόρο ωκεανό του Μαρδονίου.

Μόνο οι άμεσοι διάδοχοι του Κωνσταντίνου, ο οποίος, πάνω στην αναπόφευκτη ήττα και συμφορά, ανέβασε με την ευγένεια της «στωικής» του θυσίας την τιμή του Βυζαντίου στο ύψος παγκοσμίου συμβόλου!

Μόνο Έλληνες…

Κωνσταντίνος Βούλγαρης