Είμαστε στα σύνορα της Αγάπης μας. Δεν είναι καινούργια ετούτη η αγάπη. Είναι η ίδια η πρωτινή αγάπη μας
Μα είναι στη φάση της δοκιμασίας…
Αν μου πεθάνεις Ελλάδα, θα πεθάνω μαζί σου κι εγώ, γιατί είσαι ο έρωτας, ο σκοπός και το νόημα της ζωής μου
Είμαστε στα σύνορα της Αγάπης μας. Δεν είναι καινούργια ετούτη η αγάπη. Είναι η ίδια η πρωτινή αγάπη μας…
Η ανάσα του πυρετού σου πατρίδα μου, είναι βαριά. Μα μέσα στο παραλήρημα που σε καίει, Ελλάδα μου διαβάζω την ελπίδα. Ο θάνατος είναι ακόμα μακριά, κι αυτό μας δίνει κουράγιο, όλων, εμάς που σ’ αγαπούμε, σαν μάννα, σαν γυναίκα κι αδερφή και μας προστάζει να σφουγγίσουμε τα δάκρυα και ν’ αγωνισθούμε δίπλα στο κρεβάτι σου, να διώξουμε τον πυρετό και να σε στήσουμε ξανά Θεά που όμορφη και ελεύθερη μαζί θα λούζεσαι στα καταγάλανα νερά του Ελληνικού Αιγαίου.
Με τρόμαξες, με ξάφνιασες, πίστεψε του Ελλάδα μου...
Ήσουνα πάντα μια ζεστή αγκαλιά για μένα. Η σίγουρη αγκαλιά της μάνας, που μέσα της στέγνωναν πάντα τα δάκρυά μου, το σίγουρο χέρι της αγαπημένης, που πάντα με στέριωνε, σαν έχανα το βήμα μου. Στα λούλουδα της άνοιξης σου γνώρισε η καρδιά μου την αγάπη, στον ήλιο σου η ψυχή μου το φως της αλήθειας και στον ουρανό σου σμίλεψα την καθαρότητα της σκέψης. Στη γιορτή σου, βρίσκομαι πάντα κοντά σου, είτε στις 25 του Μάρτη, είτε στις 28 του Οκτώβρη.
Στις 28 του Οκτώβρη τα μάτια μου ψάξανε απεγνωσμένα να δουν τα γιορτινά σου. Έτρεξα στους δρόμους, ανέβηκα στον Αϊ Γιώργη, ερεύνησα με αγωνία στα μάτια και στην ψυχή. Γυμνά τα κοντάρια, χωρίς Σημαίες τα μπαλκόνια. Δεν ήρθαν τα παιδιά σου στη Γιορτή σου. Δεν βγήκαν στους εξώστες να σου πουν χρόνια πολλά. Κι αυτά τα παιδιά σου δεν είχαν να κάνουν παρά μόνο λίγα μέτρα, ν' ανοίξουν την καρδιά τους στον ήλιο. Κι όμως, η πραγματικότητα έδειξε, πως τα λίγα αυτά βήματα ήταν μακρύτερα...
Η Σημαία κυματίζει, Η λευκή και γαλανή
Την Ελλάδα συμβολίζει, τη Μεγάλη και Τρανή
Κάπως έτσι, στη σχολική ηλικία πέρασε στην παιδική ψυχή η ιδέα της Πατρίδας. Βέβαια, αυτή η Ιδέα σήμερα, βάλλεται. Τα ιμπεριαλιστικά καθεστώτα, τη στολίζουν με τον προπαγανδιστικό τίτλο: «κούφιος εθνικισμός», την προβάλλουν σαν αίτιο και χώρο καταπιέσεως λαών από κυβερνήσεις. Στην προπαγάνδα τους αυτή, που παίρνει τη μορφή της αλλαγής, χάρη της «λαϊκής μάζας» και που ούτως ή άλλως, είναι υπενδεδυμένη με το «μπιχλιμπίδι» του καινούργιου, βρίσκουν στο λαό πολλούς οπαδούς.
Όμως, αυτός ο αφελής Λαός που ακολουθεί τις «λυγερόκορμες σειρήνες» της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας, δεν βλέπει πως η επίθεση του ιμπεριαλισμού κατά της εννοίας της πατρίδος, δεν γίνεται για χατίρι του αλλά απλώς γιατί η μαζοποίηση και ο μηδενισμός της Ανθρώπινης προσωπικότητας, συμφέρει το σαρκοβόρο τέρας του Ιμπεριαλισμού. Ο ιμπεριαλισμός έχει τη θέση ότι «ο Άνθρωπος πρέπει να υπηρετεί το σύστημα» και όχι το «σύστημα τον άνθρωπο».
Ακραίος καπιταλισμός και κομμουνισμός είναι απόλυτα ταυτόσημοι στο σημείο αυτό, άσχετα αν τα συστήματα έχουν διαφορετικές διαστάσεις.
Η έννοια της πατρίδος, είναι έννοια, που προτάσσει τον Άνθρωπο σαν σκοπό και θεωρεί τα σύστημα σαν μέσο.
Η έννοια της πατρίδος κατοχυρώνει και αναπτύσσει το Λαό και το άτομο, σαν προσωπικότητα.
Η έννοια της πατρίδος, κατοχυρώνει την έννοια της ελευθερίας κι από εκεί πηγάζει η σημασία της Εθνικής Αμύνης και της Εθνικής Ακεραιότητας.
Η έννοια της πατρίδος κατοχυρώνει την ανθρώπινη ύπαρξη. Ο ιμπεριαλισμός τον μηδενισμό και την εξαφάνιση της ανθρώπινης προσωπικότητας. Κι ο αφελής Λαός. ακολουθεί έν είδει αγέλης, τους οποιουσδήποτε ιμπεριαλιστές, χωρίς να νοιώθει ότι οι σειρήνες της αντεθνικής προπαγάνδας, δεν είναι παρά ιερόδουλες που εργάζονται για τη διαφορά της ελευθερίας αυτού του ίδιου του Λαού.
Η Σημαία, είναι σύμβολο της έννοιας της Πατρίδος και κατ’ επέκταση, σύμβολο του Ανθρώπου και της Ελευθερίας.
Η Σημαία της Ελλάδας, διακρινότανε πάντα σε Σημαία της ξηράς και σε Σημαία της Θάλασσας. Κι αυτή η διπλή διάσταση συμβόλιζε την εθνική Κυριαρχία στην ξηρά και τη θάλασσα.
Τώρα η Σημαία γίνεται μία..
Τι χάσαμε;
Τη ξηρά για τη θάλασσα;
Μήπως χάσαμε και την Εθνική Κυριαρχία;
Δεν απευθύνομαι στους Κυβερνώντες. Απευθύνομαι στο Λαό που αφήνει να τον κατευθύνουν τα συμφέροντα του Διεθνισμού. Στο Λαό, που μέρες Γιορτής του Έθνους, όπως η 25η Μαρτίου, όπως η 28η Οκτωβρίου, δεν υψώνει την γαλανόλευκη στους εξώστες των σπιτιών του, στο Λαό των Ελλήνων, που καθώς φαίνεται, έχει χάσει, κατ’ άτομο πια τον εαυτό του. Βρες κάποιο καθρέφτη, Έλληνα της καθημερινότητας και κοίταξε στα μάτια τον Εαυτό σου. ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ; πού πας; πιστεύεις σε τίποτα, βρήκες καμιά αλήθεια μόνος σου ή απλώς ακολουθείς τα άλλα ζώα της αγέλης, άβουλο όν και ‘συ, χαμένο μέσα στο πλήθος του τίποτα.
Έφτασε και πάλι η 25η Μαρτίου. Θα ‘ναι μια άνοιξη πάλι. όπως εκείνες τις ήμερες, που σου δίνουν την ελπίδα, πως δεν χάθηκαν όλα. Πώς μετά τον σκληρό χιονιά, θα φώτιση και πάλι ο ήλιος. Άσε τούτο το καινούργιο φως να σε αγγίξει Έλληνα. Ψάξε να βρεις τον εαυτό σου, την ψυχή σου, τους στόχους και τα όνειρα, που μπέρδεψες και έχασες. Άσε τις ίντριγκες και τα συνθήματα, κι έλα να δώσουμε τα χέρια, τα χέρια αυτά που θα ξαναστηλώσουν τη μεγάλη αγκαλιά της Ελλάδος μας.
Ανδρέας Αθηναίος (Καθηγητής)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου