ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΑ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΤΩΝ «ΜΑΥΡΩΝ» στην πρωτεύουσα, ελήφθη. Ο «μπροστάρης» θεώρησε ότι μια νέα αργοπορία θα ήταν καταστροφική για τα συμφέροντα του τόπου. Απαιτείτο άμεσα πολιτική αλλαγή, καθώς λίγους μήνες μετά, στην Σύνοδο Κορυφής της EE, θα λαμβάνονταν σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον της Γηραιάς Ηπείρου. Τα χτυπήματα των πατριωτικών οργανώσεων σε Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, των Φλαμανδών στο Βέλγιο, αλλά και των αγροτών στη Γαλλία, θα γίνονταν ταυτόχρονα, ώστε να αυξηθεί η ωστική δύναμη της αντίδρασης στο σύστημα και να δημιουργηθεί δυναμική αμφισβήτησης του σαθρού ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Είχαν απομείνει τέσσερις ημέρες και στο επιτελείο των «μαύρων» στη βιομηχανική ζώνη, το οποίο είχε εγκατασταθεί σε έναν αχρησιμοποίητο μέχρι τώρα τομέα, επικρατούσε οργασμός εργασίας. Όλα είχαν στεγανοποιηθεί, ώστε να μη γίνουν αντιληπτές στα κατώτερα στελέχη οι προετοιμασίες.

Ο «μπροστάρης» θεωρούσε ότι λόγω της κρισιμότητας της αναμέτρησης, θα έπρεπε να ζητήσουν ενισχύσεις από τις οργανώσεις της περιφέρειας. Οι τομεάρχες διαφωνούσαν. Η συγκέντρωση δυνάμεων ήταν επικίνδυνη• πιθανότατα θα γινόταν αντιληπτή και θα εγείρονταν υποψίες, ιδιαίτερα τώρα που οι μετακινήσεις είχαν μειωθεί, λόγω των ενεδρών που έστηναν οι οργανώσεις της «Μάχης» στους δρόμους της επαρχίας. Οι αλλοδαποί της περιφέρειας ενημέρωναν συνεχώς την Αθήνα για τις όποιες ασυνήθιστες κινήσεις. Ο «μπροστάρης» έκανε τελικά πίσω, καθώς όλα έδειχναν ότι η μετακίνηση δυνάμεων ενείχε μεγάλο ρίσκο και θα χανόταν οριστικά το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού.

Άλλο ένα θέμα ήταν ο στρατός. Ένας τομεάρχης εισηγήθηκε να ειδοποιηθούν συγκεκριμένοι φίλα προσκείμενοι ανώτατοι αξιωματικοί και να εξετασθούν οι όποιες δυνατότητες συνεργασίας. «Μια φορά την πάτησε ο στρατός και δεν την ξαναπατάει», ήταν η απάντηση του «μπροστάρη», που γνώριζε ότι ενδεχόμενη ανάμειξη του στρατού θα καταργούσε την έννοια της λαϊκής εξέγερσης και θα έδινε την εντύπωση πραξικοπήματος, κρατώντας έτσι τους πολίτες στα σπίτια τους. Επίσης, δεν έβλεπε γιατί θα έπρεπε να ειδοποιήσει τους ανώτατους αξιωματικούς. Οι ιθύνοντες της «Μάχης» ήθελαν εκείνο το βράδυ ακριβώς το αντίθετο: όλους τους πολίτες στους δρόμους, ώστε να συνειδητοποιήσουν όλοι σε Ελλάδα, Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία, Ασία, Αφρική και Σελήνη, ότι επρόκειτο για επανάσταση, με τη συναίνεση και τη συμμετοχή της πλειοψηφίας των πολιτών. Ήξεραν επίσης ότι μετά το συμβάν στην κατακόμβη, οι κυβερνητικοί παράγοντες δεν θα διέταξαν τις δυνάμεις ασφαλείας να ρίξουν στο ψαχνό. Οι «προοδευτικοί» είχαν πάρει το μάθημα τους.

Στη μάχη θα έπαιρναν μέρος όλοι ανεξαιρέτως, άνδρες και γυναίκες. Ο ρόλος καθενός θα ήταν προκαθορισμένος και δεν θα επιτρέπονταν παρεκκλίσεις την ώρα της δράσης. Είχε δοθεί εξ αρχής έμφαση στη σωστή προετοιμασία: οι οδηγίες που θα δίδονταν στους συνδέσμους της οργάνωσης λίγες ώρες πριν, με τους ταχυδρόμους, ήταν σαφείς: ταχύτατη διανομή προκηρύξεων σε συγκεκριμένους χώρους και προσυγκεντρώσεις σε καθορισμένα μέρη μόλις δοθεί το σύνθημα. Η τακτική αυτή όμως απαιτούσε ιδιαίτερη προσοχή.

«Ομίλου αχρηίου ουδέν έστιν ασυνετώτερον ουδ' υβριστότερον», είχε αναφωνήσει μέσα στη σύσκεψη εκείνος. Ο «μπροστάρης» τον είχε κοιτάξει καλά καλά:

«Τι σημαίνει πάλι αυτό, ρε μεγάλε;»

«Τίποτα δεν είναι πιο ανόητο και πιο αυθαίρετο από έναν εξαγριωμένο όχλο, πρόκειται για ρήση του Ηρόδοτου», απάντησε εκείνος.

«Σωστά, έχουμε και λόγιους εδώ», σχολίασε χαμογελαστός ο «μπροστάρης», που ζήτησε αυξημένη προσέλευση πολιτών στα κατά τόπους τμήματα της πολυεθνικής αστυνομίας με διάφορες γραφειοκρατικές προφάσεις λίγο πριν φτάσει η ώρα λήξης των συναλλαγών με το κοινό, αναρτήσεις σημαιών που θα μοιράζονταν παντού, ώστε να επηρε¬αστεί άμεσα το ηθικό του εχθρού και να ανέβει το ηθικό των μαχητών, αλλά και των πολιτών και αποκλεισμό των κεντρικών αρτηριών που οδηγούν στις δυτικές συνοικίες της πόλης όπου ο αριθμός των αλλοδαπών ήταν μεγάλος, προκειμένου να αποφευχθούν αντεπαναστατικές κινήσεις. Επίσης, την ώρα που θα άρχιζε η επίθεση, θα ειδοποιούνταν οι ταξιτζήδες, που θα κινούνταν συνεχώς, ειδοποιώντας με τα κινέζικα και όχι τα αμερικανικά δορυφορικά τηλέφωνα, για τις κινήσεις της πολυεθνικής αστυνομίας. Οι ένοπλοι θα αναλάμβαναν τα υπόλοιπα. Φυσικά, τελευταία στιγμή θα δίδονταν οδηγίες στις οργανώσεις της περιφέρειας να δραστηριοποιηθούν, χτυπώντας έστω και στόχους ελάσσονος σημασίας, ώστε να δοθεί η εντύπωση ότι η επανάσταση είχε πανελλαδικό χαρακτήρα και να δημιουργηθεί το κατάλληλο κλίμα. Ο «μπροστάρης» είχε επίσης τονίσει ότι δεν θα ανεχόταν επ' ουδενί άσκοπη αιματοχυσία ή πράξεις αντεκδίκησης.

Στην Παλιά Πόλη, οι «μαύροι» θα ακολουθούσαν άλλη τακτική, λόγω των πολλών ιδιωτικών στρατών που δραστηριοποιούνταν στην περιοχή, προστατεύοντας τα συμφέροντα των επιχειρηματιών της νύχτας. Εκεί, θα υπήρχαν με την έναρξη της επιχείρησης συναντήσεις με παράγοντες της περιοχής, ώστε να αποφευχθούν άσκοπες συγκρούσεις. Όποιος δεν πειθαρχούσε όμως στις προτροπές της οργάνωσης, θα θεωρείτο αυτόματα εχθρός και θα αντιμετωπιζόταν ανάλογα. Οι Ρώσοι που δραστηριοποιούνταν στην περιοχή θα ειδοποιούνταν λίγες ώρες πριν και θα καλούνταν να συμμετάσχουν στις επιχειρήσεις της Παλιάς Πόλης, αλλά και να ενισχύσουν τις προσπάθειες στις δυτικές συνοικίες. Ο τομεάρχης της περιοχής είχε εντολές να τους ξεκαθαρίσει ότι η συμμετοχή στην επιχείρηση δεν θα έπρεπε να αποτελέσει προκάλυψη για ξεκαθάρισμα λογαριασμών και επέκταση του ελέγχου της οικονομικής δραστηριότητας στην Πόλη. Όποιοι παρεκτρέπονταν, θα βρίσκονταν αντιμέτωποι με την οργάνωση, με ό,τι αυτό σήμαινε. Επίσης, είχε συνταχθεί κατάλογος με εμπόρους του ναρκωτικού Ωμέγα, οι οποίοι θα συλλαμβάνονταν αμέσως μετά την έναρξη της επιχείρησης.

Ο «μπροστάρης» έδινε ιδιαίτερη σημασία στην κατάληψη του κτιρίου της κρατικής ραδιοτηλεόρασης, που κάλυπτε με το σήμα της το 100% της επικράτειας, αλλά ενημέρωνε και την ομογένεια. Το επιτελείο επιθυμούσε την άμεση κατάληψη του κτιρίου και των εγκαταστάσεων των κεραιών στον Υμηττό και την Πάρνηθα. Η επιχείρηση παρουσίαζε μεγάλες δυσκολίες. Τις εγκαταστάσεις των κρατικών μέσων τις φρουρούσαν Βρετανοί και Αμερικανοί μισθοφόροι, οι οποίοι ήταν ιδιαίτερα αξιόμαχοι και καλά οπλισμένοι. Αν η επιχείρηση αποτύγχανε, όλο το σχέδιο έμπαινε σε κίνδυνο, καθώς η κυβέρνηση θα διατηρούσε την υπεροχή στον ψυχολογικό τομέα, παρουσιάζοντας όπως ήθελε την κατάσταση, δεδομένης της ανυπαρξίας ιδιωτικών ηλεκτρονικών ΜΜΕ. Ο προβληματισμός ήταν μεγάλος. Έπρεπε να βρεθεί τρόπος να αιφνιδιαστεί η φρουρά τόσο στην Αθήνα όσο και στα βουνά που περιέβαλλαν την πόλη. Στην επιχείρηση αυτή θα συμμετείχαν οι επίλεκτοι της οργάνωσης και η φρουρά του «μπροστά-ρη», με επικεφαλής τον ίδιο. Επίσης, θα αποκλειόταν το Πεντάγωνο και οι «μαύροι» θα συλλάμβαναν στην οικία του τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ, που ήταν στέλεχος της Νέας Πορείας, για την περίπτωση που έμπαιναν στην κυβέρνηση και στον υπουργό Άμυνας... τίποτα ιδέες. Θα επιτηρούνταν και συγκεκριμένα στρατόπεδα στην Αθήνα και την περιφέρεια, όπου οι διοικητές ήταν φίλα προσκείμενοι στη Νέα Πορεία.

Η κατάληψη του αρχηγείου της πολυεθνικής αστυνομίας στην Αθήνα, αν και θεωρείτο πιο εύκολη επιχείρηση, έπρεπε να ολοκληρωθεί γρήγορα, ώστε να παραλύσουν οι κατά τόπους μονάδες της στην Αθήνα και να παραδοθούν. Στα υπέρ ήταν το ότι το ηθικό των στελεχών της ήταν πολύ χαμηλό, ενώ υπήρχαν ανομοιογένεια και έριδες, λόγω των διαφορετικών εθνοτήτων που υπηρετούσαν στις γραμμές της. Ήταν γνωστό ότι οι σχέσεις μεταξύ των Πακιστανών και των Αλβανών αστυνομικών ήταν πολύ τεταμένες. Μετά την αποχώρηση του αλλοδαπού διοικητή, η κυβέρνηση δεν είχε πάρει ρίσκα και την ηγεσία είχε αναλάβει απόστρατος αξιωματικός του στρατού, που είχε προσπαθήσει να κάνει κάποιες μεταρρυθμίσεις. Εις μάτην όμως, καθώς αντιμετώπισε αντιδράσεις. Στις τάξεις του Σώματος είχαν παρατηρηθεί μαζικές παραιτήσεις, καθώς κάποια εκ των στελεχών του αναχωρούσαν για το εξωτερικό, όσο ήταν ακόμα καιρός. Την ίδια ώρα, η έξοδος των εναπομεινάντων Ελλήνων αξιωματικών συνεχιζόταν με αμείωτο ρυθμό, δημιουργώντας σοβαρά οργανικά κενά και δυσλειτουργίες. Δύο από αυτούς είχαν μάλιστα εμφανιστεί στη βιομηχανική ζώνη και είχαν θέσει εαυτούς στην υπηρεσία της οργάνωσης, παρέχοντας μάλιστα ζωτικές πληροφορίες για την οργάνωση της πολυεθνικής αστυνομίας.

Πιο δύσκολη θεωρήθηκε η επιχείρηση κατάληψης του Υπουργείου Εσωτερικών, στο κτίριο του οποίου βρισκόταν η έδρα της Υπηρεσίας Κρατικής Ασφάλειας και Αντικατασκοπείας, όπου υπηρετούσε η αφρόκρεμα της πολυεθνικής αστυνομίας. Η συγκεκριμένη υπηρεσία είχε δείξει υπερβάλλοντα ζήλο στην αντιμετώπιση της «Μάχης» και αν όλα πήγαιναν καλά, κάποια στελέχη της θα αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα με το νόμο. Αυτοί θα πολεμούσαν με νύχια και με δόντια. Την επιχείρηση στο υπουργείο θα αναλάμβανε ομάδα επίλεκτων. Το ίδιο και στο προεδρικό μέγαρο, όπου βρισκόταν ένα ανδρείκελο της Νέας Πορείας, αλλά και στο μέγαρο Μαξίμου. Ο πρωθυπουργός θα περιοριζόταν στην οικία του, όπως και όλοι οι υπουργοί και υφυπουργοί και οι διοικητές των μεγάλων εταιρειών παραγωγής ενέργειας και τηλεπικοινωνιών. Η Προεδρική Φρουρά θα καλούταν εγκαίρως να μην προβάλει αντίσταση, αν και όλα ήταν πιθανά, καθώς αποτελείτο από πραιτοριανούς.

Προβλήματα παρουσίαζαν και οι σταθμοί παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, καθώς, λόγω των φόβων για σαμποτάζ εκ μέρους των «μαύρων», οι αρχές είχαν τοποθετήσει φρουρές από Βρετανούς μισθοφόρους. Το ίδιο και στην Εταιρεία Τηλεπικοινωνιών ΝΑ Ευρώπης, όπου οι Αμερικανοί μισθοφόροι θα είχαν τη δυνατότητα να βάλλουν από ψηλά, καθώς εκεί είχαν χτιστεί υπερυψωμένα φυλάκια, με αλεξίσφαιρη θωράκιση. Εδώ ειδικό ρόλο θα αναλάμβαναν οι ελεύθεροι σκοπευτές της οργάνωσης, που θα προσπαθούσαν να αιφνιδιάσουν τις φρουρές, ξεπαστρεύοντας όσους περισσότερους μπορούσαν εκ των μισθοφόρων, πριν αυτοί οχυρωθούν στα θωρακισμένα φυλάκια. Επίσης, λίγες εβδομάδες πριν, οι «μαύροι» είχαν προμηθευτεί έναν μικρό αριθμό αντιαρματικών από τους Ρώσους της Παλιάς Πόλης, τα οποία θα χρησιμοποιούσαν στις επιχειρήσεις. Οι απόστρατοι αξιωματικοί που στελέχωναν τις οργανώσεις των «μαύρων», είχαν αναλάβει να τους εκπαιδεύσουν στα νεοαποκτηθέντα όπλα, ενώ απόστρατοι καταδρομείς εκπαίδευαν τις επίλεκτες ομάδες που θα επέδραμαν κατά στόχων με μεγάλο βαθμό δυσκολίας.

Τέλος, ο «μπροστάρης» είχε ειδοποιήσει τους διοικητές των αυτόνομων μονάδων της «Μάχης» στην περιφέρεια, ζητώντας το συγκεκριμένο βράδυ να υπάρξει χτύπημα σε κάθε τομέα έστω και εναντίον στόχου ελάσσονος σημασίας, ώστε να δημιουργηθεί κλίμα πανεθνικού ξεσηκωμού. Κάτι τέτοιο θα γονάτιζε στην κυριολεξία την κυβέρνηση της Νέας Πορείας και θα επιτάχυνε τις εξελίξεις, δίνοντας τεράστια ώθηση στην προσπάθεια της «Μάχης».

Τα κατώτερα στελέχη δεν είχαν ενημερωθεί για την επιχείρηση, όμως καταλάβαιναν ότι υπήρχαν ετοιμασίες για κάτι μεγάλο. Οι ρυθμοί της εκπαίδευσης έγιναν ξαφνικά πυρετώδεις, ενώ έγιναν συστάσεις για την αποφυγή οποιασδήποτε χαλάρωσης στον τομέα της φύλαξης. «Ένας σκοπός να μην κάνει σωστά τη δουλειά του, κινδυνεύουμε όλοι», τόνιζαν συνεχώς οι αξιωματικοί της οργάνωσης. Δεν υπήρχαν περιθώρια για εκπλήξεις. Ο «μπροστάρης» το είχε πει ξεκάθαρα:

«Δεν πρέπει από κυνηγοί να μετατραπούμε σε θηράματα. Πλησιάζουμε στο στόχο μας, που είναι η κατάληψη της εξουσίας για τη σωτηρία της χώρας και του Έθνους. Δεν επιτρέπονται αυτή την ώρα τα σφάλματα. Αν υπάρξει χαλάρωση και απειθαρχία, θα γίνουν σφάλματα, που θα βάλουν σε κίνδυνο όλη την προσπάθεια που καταβάλουμε εδώ και χρόνια».

Οι ομαδάρχες καθησύχαζαν τα στελέχη, λέγοντας τους ότι απλά η οργάνωση αναδιοργανώνεται και προσπαθεί να καταστεί ακόμα πιο αξιόμαχη. Αυτό ήξεραν και εκείνοι, αυτό έλεγαν. Όμως, οι φήμες για μεγάλης κλίμακας επιχείρηση, έκαναν το γύρο της βιομηχανικής ζώνης. Ο «μπροστάρης» ανησυχούσε, έδινε συνεχώς εντολές στους τομεάρχες και τους αξιωματούχους, να μιλούν με τα στελέχη και να λένε ότι η οργάνωση απλά κλιμάκωνε τη δράση της. Φοβόταν ότι οι «μαύροι» θα έχαναν το στοιχείο του αιφνιδιασμού.

Απόσπασμα του βιβλίου "Όχι στην παλιά Πόλη"