Η κυβέρνηση των δημίων, με τη νέα ομοβροντία αντιλαϊκών μέτρων, φέρνει τη χώρα ακόμη πιο κοντά στη χρεοκοπία. Όσο κι αν λυσσομανάνε οι αδίστακτοι μεγαλοκαπιταλιστες, ο Τύπος τους, τα κανάλια τους και η κυβέρνηση τους, το μόνο που καταφέρνουν είναι να στρέψουν όλες τις υπόλοιπες, κοινωνικές τάξεις εναντίον τους.
Η λέξη «χρεοκοπία» πλανιέται σαν τρομακτικό φάντασμα πάνω από την ελληνική επικράτεια. Χρεοκοπία του δημόσιου ταμείου που επί δεκαετίες λεηλατούσαν οι μεγαλοκαπιταλιστές. Χρεοκοπία του λαού που σφαγιάζεται κάτω από αλλεπάλληλες μειώσεις μισθών και εξοντωτικούς φόρους. Χρεοκοπία της κυβέρνησης Παπανδρέου, μιας κυβέρνησης οικτρής πλέον μειοψηφίας, που παραμένει με το έτσι θέλω στην εξουσία για να εκτελέσει τα εγκληματικά της συμβόλαια. Μα, πάνω απ' όλα, χρεοκοπία ενός ολόκληρου καπιταλιστικού μοντέλου που επέβαλε τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα μια αρπακτική μεγαλοαστική κλίκα, η οποία, αφού λεηλάτησε τη χώρα, την καταδικάζει τώρα στην πλήρη εξαθλίωση
1. Ξεκινώντας από τη χρεοκοπία του δημόσιου ταμείου, θα πρέπει να επαναλάβουμε για μια ακόμη φορά ότι δεν πρέπει να τη βλέπουμε σαν το «μπαμπούλα», χάριν του οποίου πρέπει να δεχτούμε τα πιο εξευτελιστικά μέτρα. Ήδη προ πολλού το κράτος έχει κηρύξει στάση πληρωμών απέναντι στους πολίτες του, αρνούμενο να πληρώσει τις οφειλές του προς τα ασφαλιστικά ταμεία, αρνούμενο να καταβάλει τους καθιερωμένους επί δεκαετίες 13ο και 14ο μισθό, αρνούμενο να τυπώσει βιβλία για τους μαθητές και ούτω καθεξής. Αντίθετα, η μόνη στάση πληρωμών που δεν έχει κηρύξει το κράτος είναι προς τους τοκογλύφους δανειστές του, δηλαδή τις τράπεζες, ελληνικές και ξένες. Δεν θα πρέπει λοιπόν να μας τρομάζει και μια επίσημη ομολογία της χρεοκοπίας, δηλαδή της αδυναμίας να εξοφληθούν αυτά τα υπέρογκα χρέη, που ουσιαστικά είναι παράνομα. Άλλωστε, αποδείχτηκε ήδη από ενάμιση χρόνο Μνημονίου, ότι αυτό, όχι μόνο δεν αποτρέπει την χρεοκοπία, αλλά τη φέρνει όλο και πιο κοντά.
Αντίθετα, αυτό που πρέπει πάνω απ’ όλα να μας ενδιαφέρει και πάση θυσία να αποτρέψουμε είναι η δική μας χρεοκοπία, η χρεοκοπία των εργαζόμενων. Μια χρεοκοπία για την οποία δουλεύουν με πρωτοφανή λύσσα η κυβέρνηση κι όλα τα μεγαλοαστικά επιτελεία, μέσω αλλεπάλληλων δολοφονικών επιθέσεων ενάντια στο εισόδημα και τα δικαιώματα μας.
Ενιαίο μισθολόγιο, εργασιακή εφεδρεία, απολύσεις στο δημόσιο τομέα, έκτακτες εισφορές, τέλος ελευθέρων επαγγελματιών, νέος φόρος ακινήτων υπό την απειλή της διακοπής του ρεύματος, αύξηση ΦΠΑ, κατάργηση επέκτασης συλλογικών συμβάσεων, επιχειρησιακές συμβάσεις μέσω συλλογής υπογραφών, «άνοιγμα» επαγγελμάτων κ.λπ. Όλα αυτά έχουν ένα και μοναδικό σκοπό:
την όσο το δυνατό μεγαλύτερη εξαθλίωση του ελληνικού λαού, έτσι ώστε να μετατραπεί σε πάμφθηνο εργατικό δυναμικό στην υπηρεσία μεγαλοαστικών καρτέλ, που θα διαχειρίζονται τα πάντα μέσα σε μια διαλυμένη χώρα παρασιτικών υπηρεσιών.
Όσο για τη χρεοκοπία της κυβέρνησης Παπανδρέου, είναι τόσο μεγάλη όσες οι βρισιές και οι κατάρες που εκτοξεύει καθημερινά εναντίον της η πλειοψηφία των Ελλήνων. Χωρίς υπερβολή, αποτελεί μια εγκληματική σπείρα πολιτικών αλητών, τελείως ανίκανων για την αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά απολύτως ικανών να επιτίθενται με μοχθηρία στον ελληνικό λαό και να εκτελούν συμβόλαια θανάτου κατ' εντολή των μεγαλοαστών αφεντικών τους. Το φιάσκο της οικονομικής πολιτικής τους, οι συνεχείς παλινωδίες τους, το αίσχος της έλλειψης σχολικών βιβλίων και η αντιλαϊκή μανία τους, τους έχουν κάνει από τους πιο μισητούς αστούς πολιτικούς στην ελληνική ιστορία.
Μα πάνω απ’ όλα, αυτό που χρεοκοπεί είναι το γενικότερο καπιταλιστικό μοντέλο που εφαρμόστηκε τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα. Ένα μοντέλο υποταγμένο στην απόλυτη κυριαρχία εφοπλιστών-τραπεζιτών-κατασκευαστών, κατόχων όλων των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, που διαμόρφωναν τα πάντα και ανεβοκατέβαζαν κυβερνήσεις. Ένα μοντέλο παραγωγικής διάλυσης της χώρας, αφορολόγητου των μεγαλοαστών, χαριστικών επιδοτήσεων χωρίς αντίκρισμα σε επιχειρήσεις και μαζικής εισαγωγής φτηνών και ανειδίκευτων εργατών. Ένα μοντέλο που αποτελεί τη βασική αιτία για το πώς φτάσαμε ως εδώ.
2. Για να καταλάβουμε πόσο παρανοϊκή και εγκληματική είναι η πολιτική τους, αρκεί να δούμε κάποια από τα μέτρα τους:
Καταργούν όσους δημόσιους οργανισμούς έχουν σχέση με την παραγωγική ανάπτυξη της χώρας (ΙΓΜΕ, EOMMEX κ.λπ.), προδιαγράφοντας μια βέβαιη πορεία υπανάπτυξης και ασιατοποίησης.
Υποβαθμίζουν και διαλύουν την εκπαίδευση όλων των βαθμίδων, έχοντας προαποφασίσει ότι σε μια ασιατοποιημένη χώρα η γνώση, η επιστήμη και η έρευνα είναι τελείως άχρηστες.
Επιβάλλουν πρωτοφανή αυταρχισμό στα πανεπιστήμια, για να τσακίσουν τις τελευταίες εστίες πολιτικού προβληματισμού και ριζοσπαστισμού των νέων.
Ετοιμάζουν μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, για να τσακίσουν το τελευταίο οχυρό εργασιακής ασφάλειας και να ορμήσουν ακόμα πιο λυσσασμένα πάνω στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα.
Καταστρέφουν ολόκληρα επαγγέλματα, όπως αυτό των ιδιοκτητών ταξί, οδηγώντας πενήντα χιλιάδες οικογένειες στην απόγνωση, για να χαρίσουν τον κλάδο σε λίγες μεγάλες εταιρείες.
3. Αλλά ούτε οι διεθνείς εξελίξεις είναι περισσότερο κολακευτικές για τις ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, που διαφήμιζαν ως «ειρηνιστή» και «δημοκράτη» τον ισλαμιστή Ερντογάν προς χάριν των ελληνικών μεγαλοαστικών επενδύσεων στην Τουρκία (π.χ. Εθνική Τράπεζα) και της μαζικής εισαγωγής μουσουλμάνων στη χώρα μας. Τι έχουν άραγε να πουν όλοι αυτοί οι Παπανδρέου, Καραμανλήδες, Σημίτηδες τώρα που ο Ερντογάν απειλεί με πόλεμο την Κύπρο και το Ισραήλ και διεκδικεί ανοιχτά την περιοχή του Καστελόριζου; Τι έχουν να πουν τώρα που ο «κουμπάρος» τους περιοδεύει ως προαλειφόμενος αρχηγός του μουσουλμανικού κόσμου και ονειρεύεται μια νέα οθωμανική αυτοκρατορία; Μπορεί βεβαίως τα κέρδη της Εθνικής Τράπεζας στην Τουρκία να μην κινδυνεύουν αλλά ο ελληνικός λαός δεν έχει να κερδίσει τίποτα απ' αυτά.
4. Παρόλα αυτά, ακόμα και στις τελευταίες μέρες της ζωής της, η αμετανόητη κυβέρνηση Παπανδρέου, μαζί με τη ΝΔ, το ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, ψήφισαν στη βουλή τη δημιουργία τζαμιού, για να στεγάσει τα εκατομμύρια των ισλαμιστών που όλα αυτά τα κόμματα θέλουν να τους κάνουν μόνιμους κατοίκους της Ελλάδας. Ψήφος που αποδεικνύει χωρίς καμιά αμφιβολία ότι όλα αυτά τα κόμματα υπηρετούν πιστά το μεγαλοαστικό σχέδιο για αλλαγή του πληθυσμού της χώρας.
Μπροστά στην πρωτοφανή αυτή έφοδο για την εξόντωση του ελληνικού λαού, δεν μας μένει άλλος δρόμος από την αντίσταση. Το δίμηνο κίνημα του Συντάγματος που κατάφερε να συσπειρώσει δυόμισι εκατομμύρια Έλληνες, δείχνει το δρόμο. Χρειαζόμαστε ένα όσο το δυνατόν πλατύτερο κίνημα, χωρίς κομματικούς διαχωρισμούς, που να εκφράσει την αγωνία της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων. Χρειαζόμαστε ένα νέο κύμα μαζικών διαδηλώσεων, που να πνίξει την κυβέρνηση των δημίων και να ακυρώσει τα εγκληματικά μέτρα. Χρειαζόμαστε ένα μαζικό κίνημα ανυπακοής στα νέα χαράτσια της Εφορίας και της ΔΕΗ, που πρέπει να τα κάψουμε επιδεικτικά μπροστά στη βουλή.
Η κατάσταση δεν πάει άλλο. Ο ξεσηκωμός είναι ο μόνος δρόμος. Με την οργή και τη δύναμη μας μπορούμε να γκρεμίσουμε τους θρασύδειλους και ανίκανους υπηρετίσκους που μας κυβερνούν. Εμπρός λοιπόν να οργανωθούμε και να δείξουμε ποιοι ακριβώς είμαστε.
Αριστείδης Λάμπρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου