Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Αυτή είναι η Δημοκρατία τους

 
Να υπερασπιστούμε την τάξη μας από την εξαθλίωση!
Η κατάσταση που επιβάλλουν οι εργοδότες μέσα στους χώρους δουλειάς μπορεί να αποδοθεί οπτικά μόνο με τη ζωγραφική αναπαράσταση της Κόλασης
Οι αστοί πολιτικοί μάς μιλούν για την κρίση της «δημοκρατίας» τους... Για μια κακή «φουρνιά» αστών πολιτικών... Λίγα μέτρα, όμως, πιο πέρα και πέριξ του Κοινοβουλίου τους, που είναι ο «φάρος» της «δημοκρατίας» τους, μια χώρα στενάζει από αφόρητες δυσκολίες επιβίωσης. Στα εργοστάσια, το να πληρώνεσαι στην ώρα σου αρχίζει να γίνεται ανέκδοτο. Ήδη, το 30% των επιχειρήσεων καθυστερεί μισθούς από έναν έως τέσσερις μήνες. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥΣ!

Μόνο στο πρώτο τρίμηνο του 2011, έχουμε μείωση 20% (!!!) των αποδοχών. Αυτό οφείλεται, μεταξύ άλλων, στη μετατροπή των συμβάσεων από πλήρους απασχόλησης σε συμβάσεις ευέλικτων μορφών απασχόλησης. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥΣ!
Οι μικρές επιχειρήσεις κλείνουν με ραγδαίους ρυθμούς, τα μαγαζιά κατεβάζουν ρολά και οι άνεργοι σωρεύονται κατά δεκάδες για μια αγγελία. Ήδη, τα ιδιωτικά γραφεία ευρέσεως εργασίας, που κρατούν τον πρώτο μισθό για αμοιβή, έχουν γιγαντωθεί. Ένας μήνας εργασία τζάμπα υπέρ του ιδιωτικού «ΟΑΕΔ», σε κρατούν άλλους δύο μήνες, και μετά ξαναπάς... Και ξανά από την αρχή κ.λπ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥΣ!
Απέναντι σε δαύτη τη «δημοκρατία» τους, πρέπει να υψώσουμε τη μεγαλύτερη δύναμη που έχουμε, τους αγώνες, την αλληλεγγύη, αλλά και τη φαντασία μας. Υπεράσπιση των αδύναμων παιδιών και γερόντων και όλων όσων υποφέρουν. Ίδρυση επιτροπών αλληλεγγύης παντού. Ίδρυση επιτροπών για το σταμάτημα των κατασχέσεων που κάνουν οι τράπεζες σε σπίτια και μαγαζιά.
Οτιδήποτε θέτει την ενέργεια μας στην υπηρεσία της επιβίωσης μας και στην υπεράσπιση της ζωής μας πρέπει να εφαρμοστεί χωρίς αναστολή. Κάθε ώρα που περνά, η τάξη μας δέχεται απανωτά χτυπήματα εξαθλίωσης. Κάθε αγώνας που υπερασπίζεται την ύπαρξη μας είναι αναγκαίος και σημαντικός.
Αριστείδης Λάμπρου

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

Η αντικατάσταση της ιστορικής και ανυπότακτης ελληνικής εργατικής τάξης, μέσω της αθρόας εισαγωγής τριτοκοσμικών μαζών, που συστηματικά προωθεί ο ελληνικός καπιταλισμός

Ο Γιάννης Βερούχης ήταν ο πρώτος που
συνειδητοποίησε
την τεράστια απειλή που συνιστά
για την ίδια την ύπαρξη
της ελληνικής εργατικής μας τάξης
η αθρόα εισαγωγή υποτακτικών μαζών
από άκρως καθυστερημένες χώρες,
και η ραγδαία αλλαγή της
πληθυσμιακής σύνθεσης
της χώρας μας.
Την οποία αδίστακτα και με πολύ
συγκεκριμένο σχέδιο
 προώθησαν και προωθούν
οι Έλληνες μεγαλικαπιταλιστές και ιδίως
το συγκεντροποιημένο-ιμπεριαλιστικό
κεφάλαιο εφοπλιστών,τραπεζιτών,
μεγαλοκατασκευαστών
Όταν ο Αγγλικός καπιταλισμός κουβαλούσε κατά μάζες στην Αγγλία τους κατεστραμμένους Ιρλανδούς αγρότες, ο Μαρξ που ζούσε τότε στην Αγγλία, έβαζε πάνω από κάθε άλλη αντίληψη έναντι των ξένων εργατών, την υπεράσπιση των κατακτήσεων του Αγγλικού προλεταριάτου.
Το ίδιο πρέπει να ισχύσει και στην σημερινή Ελλάδα...
Ο Ελληνικός Καπιταλισμός εκμεταλλεύεται την αθλιότητα και την πείνα των ξένων εργατών που αυτός κουβάλησε έντεχνα στην Ελλάδα, για να τους χρησιμοποιήσει για να χτυπήσει τους μισθούς και τις εργατικές κατακτήσεις της ελληνικής εργατικής τάξης.
Γι' αυτό και ο Ελλ. Καπιταλισμός εμφανίζεται υποκριτικά σαν αντιρατσιστής διεθνιστής και φιλάνθρωπος έναντι των ξένων εργατών, και μαζί με την κυβέρνηση του και κάτι κλίκες "αριστερών" ψευτοδιεθνιστών: Φτιάχνουν ένα "Λαϊκό Μέτωπο" σκευωρίας, για να συκοφαντήσουν προκαταβολικά κάθε Έλληνα εργάτη που θα ήθελε (ακόμα και να σκεφθεί) να περιφρουρήσει τα δικαιώματα του.
Το πρόβλημα είναι τεράστιο και σοβαρότατο.
...Αυτό που πρέπει να ξέρουμε καλά εμείς οι εργάτες, είναι ότι τα βασικά κριτήρια όλων των καπιταλιστών έναντι των εργατών τους είναι: Η φτηνή εργατική δύναμη, η μεγαλύτερη δυνατή υποταγή και η μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια του κοινωνικού τους συστήματος. Και με αυτά τα κριτήρια, οι καθυστερημένοι και με ανύπαρκτη εργατική συνείδηση ξένοι εργάτες από καθυστερημένες χώρες με επίσης ανύπαρκτη ταξική αγωνιστική παράδοση, είναι οι ιδεώδεις εργάτες για την αντικατάσταση της ντόπιας ελληνικής εργατικής τάξης μας. Αυτής της "υψηλόμισθης" κατά τους καπιταλιστές, της σκεπτόμενης όμως και της μη απόλυτα υποτακτικής, που κουβαλάει πίσω της μεγάλες αγωνιστικές και επαναστατικές ταξικές παραδόσεις, που κάτω από τις κατάλληλες κοινωνικές συνθήκες θα ξαναζωντανέψουν.
Και αυτής της ελληνικής εργατικής τάξης μας, η σημερινή εργατική γενεά της, είναι ο ιστορικός φορέας των αγωνιστικών επαναστατικών αναμνήσεων των πατεράδων της και των παππούδων της.

...Και αυτή η σχεδιασμένη απάνθρωπη εκδίωξη της ελληνικής εργατικής τάξης από την ίδια της τη χώρα, γίνεται με βρωμερές και ύπουλες ψυχολογικές και προπαγανδιστικές μεθόδους: Που καπηλεύονται τον πολιτισμό, τον ανθρωπισμό, τον συναισθηματισμό, την ευαισθησία, και τη φιλοξενία του ελληνικού λαού. Ώστε η εισαγωγή των καθυστερημένων αντικαταστατών της ελληνικής εργατικής τάξης, να καλύπτεται με μια απατηλή κρούστα, ενός ψεύτικου δηλαδή εμπορευματοποιημένου καπιταλιστικού "ανθρωπισμού" και "διεθνισμού".
Και επίσης έχουν φροντίσει, ώστε κάθε φωνή αφύπνισης της ελληνικής εργατικής τάξης, μπροστά στο θανάσιμο κίνδυνο που διατρέχει (όπως είναι και οι δικές μας σκέψεις που αυτή τη στιγμή σας λέμε) να χαρακτηρίζονται προκαταβολικά, σαν ρατσισμός και φασισμός.
...Μα πώς τα ξέρετε όλα αυτά θα μας ρωτήσουν; Μήπως κινδυνολογείτε; Όχι, καθόλου... Έχουμε στα χέρια μας τις μελέτες δύο επιτελικών εκδοτικών συγκροτημάτων του ελληνικού καπιταλισμού.
Του μεγαλοεφοπλιστή Αλαφούζου, και του μεγαλοεπιχειρηματία-μεγαλοχρηματιστή Λαμπράκη, που αποκαλύπτουν τα καπιταλιστικά τους σχέδια κατά τα οποία "Η Ελλάδα το 2015 θα κατοικείται από 3,5 εκατομμύρια μετανάστες".
Δηλαδή από έναν αριθμό πολύ μεγαλύτερο από το συνολικό αριθμό της σημερινής ελληνικής εργατικής τάξης.
Και δεν πρόκειται όμως εδώ μόνο για μελέτες και σχέδια. Η επιβεβαίωση των σχεδίων τους είναι η οφθαλμοφανής καθημερινή καπιταλιστική λύσσα τους, για την εισαγωγή κοινωνικά καθυστερημένων ξένων εργατών.
Αναμφισβήτητα ο σκοπός της μεγαλοαστικής τάξης, είναι η αναζήτηση μιας απόλυτα υποτακτικής εργατικής τάξης, παραιτημένης από κάθε εργατικό δικαίωμα.
Νομίζουμε όμως ότι το ζήτημα είναι ακόμη βαθύτερο. Διότι για τη σημερινή ουσιαστική δικτατορία των κυρίαρχων μεγαλοκαπιταλιστικών συγκροτημάτων, δεν τους κάνουμε και σαν λαός, γιατί δεν ανέχονται το ανυπότακτο πνεύμα της ιστορίας μας σαν λαού, που έχει ρίζες αιώνων.
Γιατί από τον προ-προηγούμενο αιώνα ο ελληνικός λαός ποδοπάτησε τις συμφωνίες της Ιεράς Συμμαχίας των βασιλιάδων της Ευρώπης του Μέττερνιχ και επαναστάτησε κατά των κατακτητών της κραταιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Επίσης τον προηγούμενο αιώνα ο ελληνικός λαός και πάλι εξεγέρθηκε κατά των κατακτητών του πανίσχυρου Γερμανοίταλικού φασιστικού άξονα. Και στον αιώνα που μπαίνουμε τώρα, στον αιώνα της κατάργησης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, και της επικράτησης της σοσιαλιστικής κοινωνίας, ο ελληνικός λαός υπό την επαναστατική ηγεσία της δοκιμασμένης αγωνιστικά εργατικής τάξης, θα επιδείξει και πάλι τις μεγάλες επαναστατικές αρετές του.
Για όλους αυτούς τους λόγους η μεγαλοαστική τάξη προγραμματίζει να τον αλλάξει ενσωματώνοντας μέσα σ' αυτόν, μερικά εκατομμύρια κυρίως καθυστερημένων Ασιατών, διαπαιδαγωγημένων ιστορικά στο πνεύμα της παθητικότητας, της μοιρολατρίας και της υποταγής
Το πρόβλημα φυσικά είναι το ποιος θα προλάβει ν' αλλάξει ποιον. Αυτοί το λαό, ή ο λαός αυτούς;
Γιάννης Βερούχης Δεκέμβριος 2001

Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Η υπογεννητικότητα είναι μεθοδευμένη


Ελληνίδες αγωνίστριες μανάδες
μεγαλώνουν τα παιδιά τους
στην εξορία.
Με το ίδιο πνεύμα σήμερα
οι γυναίκες πρέπει
να υπερασπιστούμε το δικαίωμα μας
στη μητρότητα
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που στην ιστορία, της έχει περάσει πολύ σκληρές στιγμές. Οι προηγούμενες γενιές βίωσαν πολέμους, διωγμούς, καταστροφές, μεγάλη φτώχεια. Ακόμα όμως και σε αυτές τις πολύ δύσκολες περιόδους, οι δείκτες γεννητικότητας δεν είχαν πέσει τόσο πολύ όσο σήμερα. Ακόμα και όταν οι γυναίκες δεν ήξεραν αν τα παιδιά που έκαναν θα επιβίωναν, παρόλα αυτά γεννούσαν.
Ο Γιώργος Παπανδρέου πριν τις εκλογές έλεγε: «Θα σας βοηθήσουμε να κάνετε παιδιά, θα γίνουμε Σουηδία»! Όπως αποδείχτηκε, στην πραγματικότητα εννοούσε: «Σταματήστε να κάνετε παιδιά. Δεν θέλουμε να γεννάτε και θα κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να σας εμποδίσουμε».
Οι Έλληνες καπιταλιστές και η δουλική κυβέρνηση τους δεν θέλουν γεννήσεις. Δεν θέλουν γιατί φοβούνται τις νέες γενιές, και ιδίως την ανανέωση της εργατικής μας τάξης. Δεν θέλουν γιατί το σχέδιο τους είναι να μετατρέψουν την Ελλάδα σε μια τριτοκοσμική χώρα, βυθισμένη στην απόλυτη καθυστέρηση, κοινωνική, πολιτική και πολιτιστική.
Ακόμα και στις πιο μαύρες εποχές της ελληνικής ιστορίας, υπήρχε μια στοιχειώδης αγροτική παραγωγή, που επέτρεπε σε κάθε οικογένεια τουλάχιστον να συντηρείται. Υπήρχαν εργοστάσια που γυναίκες και άνδρες δούλευαν και ζούσαν τα παιδιά τους. Τώρα διαλύουν την παραγωγική βάση της χώρας!
Αν το συμφέρον των Ελλήνων καπιταλιστών είναι να μην υπάρχουν γεννήσεις, εμείς οι γυναίκες θα αντισταθούμε σε αυτό. Σε πείσμα των καιρών, όσο και να σπέρνουν το φόβο και την απελπισία, όσο κι αν παίρνουν πίσω δικαιώματα και παροχές, όσο κι αν διαλύουν τις στοιχειώδες υποδομές (παιδικούς σταθμούς, σχολεία κτλ.), θα κάνουμε αυτό που έκαναν οι μανάδες και οι γιαγιάδες μας πριν από εμάς. Θα ανασταίνουμε τις νέες γενιές με τις ηρωικές παραδόσεις του ελληνικού λαού. Έχοντας για παράδειγμα τις γυναίκες που δεν δίστασαν ούτε στιγμή να ανέβουν στα βουνά, πολεμώντας τους φασίστες κατακτητές. Έχοντας παράδειγμα τις γυναίκες που μεγάλωσαν τα μωρά τους στις εξορίες και τις φυλακές. Θα παλέψουμε για έναν κόσμο δίκαιο και ασφαλή, ένα κόσμο που θα σέβεται, θα τιμά και θα υπερασπίζει τη γυναίκα και τη μητρότητα.
 Μαρία Καράβολα

Η προσέγγιση με την Κίνα είναι κίνδυνος θάνατος για τον ελληνικό λαό

Οι φιλίες με την Κίνα φέρνουν «κινεζοποίηση» μισθών και εργασιακών σχέσεων, αλλά και πρόσδεση στο πιο εγκληματικό καθεστώς του πλανήτη


Με κάθε τρόπο δεν πρέπει να επιτρέψουμε την κινεζοποίηση της χώρας μας


Ο ελληνικός καπιταλισμός προχωρά με σταθερά βήματα την προσέγγιση του με τον κινεζικό σταλινοκαπιταλισμό. Εκτός από το λιμάνι του Πειραιά, που παραδόθηκε με μια αποικιοκρατική σύμβαση στους Κινέζους (COSCO) (προκειμένου να γίνει πύλη των παραγόμενων υπό εξευτελιστικές συνθήκες εμπορευμάτων τους σε όλη την Ευρώπη), οι «φιλίες» και οι συμφωνίες με την καπιταλιστική Κίνα συνεχίζονται σε όλα τα επίπεδα. Ο υπουργός Επικρατείας Χ. Παμπούκης κάλεσε τους Κινέζους καπιταλιστές (στο πρόσφατο ταξίδι του στην Κίνα)να αγοράσουν ότι ξεπουλιέται από την ελληνική δημόσια περιουσία. Ο πρόεδρος της ΔΕΗ υπέγραψε συμφωνία με την κινεζική Shovel Wind Energy για ανάπτυξη αιολικών πάρκων στην Ελλάδα, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στους Κινέζους να βάλουν χέρι και στην ενέργεια. Ο πρωθυπουργός της Κίνας δήλωσε ότι η κυβέρνηση του είναι έτοιμη να αγοράσει ελληνικά ομόλογα, με αποτέλεσμα τα εδώ κυβερνητικά παπαγαλάκια να τρίβουν τα χέρια τους και να διαλαλούν ότι, με τη βοήθεια των Κινέζων, θα ξεπεράσουμε την κρίση!
Όλα αυτά δείχνουν ότι η βασική επιδίωξη της ελληνικής μεγαλοαστικής τάξης είναι να προσδεθεί η Ελλάδα στο άρμα της σταλινοκαπιταλιστικής Κίνας, της χώρας με το πιο βάρβαρο και εγκληματικό καθεστώς στον πλανήτη. Πρωτοπόροι σε αυτή την πολιτική είναι οι Έλληνες εφοπλιστές, οι οποίοι μεταφέρουν το μεγαλύτερο μέρος των κινεζικών εξαγόμενων προϊόντων και κατασκευάζουν εκεί τα πλοία τους. Το δημοσιογραφικό επιτελείο των εφοπλιστών, η Καθημερινή, διαφημίζει συστηματικά την Κίνα ως «υπερδύναμη» και προσπαθεί να εξωραΐσει το βάρβαρο καθεστώς της. Μέχρι και ολόκληρο τεύχος περιοδικού αφιέρωσαν στην Κίνα (G/K-Απρίλιος 2011), στο οποίο γλείφουν προκλητικά τον πλασιέ των κινεζικών επενδύσεων στην Ελλάδα, πρόεδρο της COSCO, Γουέι Τζιαφού.
Αυτή όμως η φιλοκινεζική πολιτική αποτελεί κίνδυνο θάνατο για την ελληνική εργατική τάξη και τον ελληνικό λαό, γιατί οι Έλληνες καπιταλιστές, μαζί με τις «φιλίες» τους, θέλουν να μεταφέρουν στη χώρα μας τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες που επικρατούν στην Κίνα. Δηλαδή, θέλουν να κινεζοποιήσουν την Ελλάδα.
Η Κίνα σήμερα είναι η χώρα του μέσου μηνιαίου εργατικού μισθού των 100 ευρώ, της 14ωρης καθημερινής εργασίας, χωρίς ρεπό, άδειες, Σαββατοκύριακα, χωρίς πληρωμένες υπερωρίες, επιδόματα ανεργίας, αποζημιώσεις απόλυσης, κοινωνική ασφάλιση. Είναι η χώρα όπου ο λαός δεν έχει το δικαίωμα να απεργεί και να διαδηλώνει, και που, αν κάποιος ψελλίσει έστω τη λέξη απεργία, μεταφέρεται αμέσως σε κέντρο καταναγκαστικής εργασίας για τρία χρόνια (Ελευθεροτυπία, 20/4). Είναι η χώρα όπου η αγροτιά ζει σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης και ξεσπιτώνεται για να δοθεί η γη σε μεγάλες καπιταλιστικές εταιρείες. Είναι η χώρα όπου η λογοκρισία ζει και βασιλεύει. Είναι η χώρα όπου οι φυλακίσεις, οι «εξαφανίσεις» και οι συλλήψεις γίνονται για το παραμικρό. Πρόσφατα, μάλιστα, συνελήφθη και κρατείται (άγνωστο πού) ο διεθνούς φήμης εικαστικός Αι Γουείγουέι, επειδή τόλμησε να ασκήσει κριτική στο καθεστώς. Το όνομα του διαγράφτηκε αμέσως και από όλες τις κινεζικές ιστοσελίδες...
Η Κίνα είναι η χώρα που συνδυάζει έναν νεαρό, αδίστακτο και αιμοδιψή καπιταλισμό με τη βαρβαρότητα του σταλινικού καθεστώτος. Και γι' αυτό είναι σήμερα ένα από τα πιο εγκληματικά καθεστώτα του πλανήτη. Αυτή η Κίνα αποτελεί για την ελληνική άρχουσα αστική τάξη και την κυβέρνηση της το όραμα, το μοντέλο που θέλουν να επιβάλουν στην Ελλάδα.
Ήδη η πολιτική που ακολουθείται στη χώρα μας από τους μεγαλοκαπιταλιστές και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με την εφαρμογή των πιο βάρβαρων αντεργατικών μέτρων και τον εργασιακό μεσαίωνα που θέλουν να μας επιβάλουν, σε συνδυασμό με την αλλαγή του πληθυσμού μέσω της αθρόας μετανάστευσης, εντάσσεται ακριβώς σε αυτή την κατεύθυνση. Όσο συνεχίζεται η προσέγγιση με την Κίνα, τόσο ο κίνδυνος κινεζοποίησης του εργαζόμενου ελληνικού λαού θα αυξάνεται. Να αντισταθούμε λοιπόν τώρα, όσο είναι ακόμα καιρός!
Μάριος Σάκος

Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

Ο ρόλος του αστικού τύπου

Το Βήμα της Κυριακής στις 23/1/ είχε ρεπορτάζ με τα «υπέρ» της νομιμοποίησης του εμπορίου ανθρωπίνων οργάνων. Επειδή είναι γνωστή η σήψη και ο άγριος σαλταδόρικος χαρακτήρας του εγχώριου καπιταλισμού, δεν θα αποτελούσε έκπληξη η ανάμιξη του σ’ αυτή την βρώμικη ιστορία. Το προνομιακό πεδίο άλλωστε αυτού του εγκλήματος είναι οι ασιατικές χώρες (Κίνα, αραβικές χώρες κτλ), με τις οποίες το ελληνικό κεφάλαιο είναι σε αγαστή συμμαχία.
Ο αγώνας των κατοίκων της Κερατέας αποκάλυψε με τον πιο έντονο τρόπο το πραγματικό πρόσωπο των εφημερίδων και των καναλιών των μεγαλοκαπιταλιστών..αυτό της συστηματικής κατασυκοφάντησης κάθε λαϊκού αγώνα, της αισχρής ψευδολογίας και παραπληροφόρησης.
Με δημοσίευμα του το Βήμα στις 29/3/ φθάνει μέχρι του σημείου να κατηγορήσει τους κατοίκους, “μέσα από «αποκαλύψεις» αστυνομικών πηγών”,  σαν τρομοκράτες και συνεργάτες της αλβανικής μαφίας.
.
Η σύγχρονη «Καθημερινή», τμήμα του εφοπλιστικού ομίλου Αλαφούζου, είναι στην υπηρεσία του εφοπλιστικού κεφαλαίου και της αστικής τάξης. Εξαπολύει μύδρους κατά της εργατικής τάξης και του λαού. Φυσικά, δεν έχει καμιά σχέση με την παλαιά «εγκυρότητα» της εποχής Βλάχου. Αλλά και πάλι τα καταφέρνει, κουτσά στραβά, να απλώνει το δηλητήριο της βάρβαρης προπαγάνδας των πλουσίων.
Στη φωτογραφία ένα φύλλο της φυλλάδας αυτής, της Κυριακής 3 Ιανουαρίου 1943, κατά τη διάρκεια της ναζιστικής Κατοχής. Ο τίτλος είναι: «Το διάγγελμα του Φύρερ προς τον γερμανικόν λαόν επί τω νέω έτει». Με τέτοιο... ένδοξον παρελθόν, πώς να μην είναι «λαμπρόν» τον παρόν τους;
Αριστείδης  Λάμπρου

Το αίσχος του γενικού ξεπουλήματος

Με ιδιωτικοποιήσεις απελπισίας, που δεν φέρνουν ούτε ανάπτυξη, ούτε έσοδα, ούτε θέσεις εργασίας, η κυβέρνηση των δημίων ετοιμάζεται να παραχωρήσει την περιουσία του ελληνικού λαού σε ντόπια και ξένα αρπακτικά

Με τις «βαρυσήμαντες» δηλώσεις του πριν το Πάσχα, ο ανεκδιήγητος αρχηγός της κυβέρνησης των δημίων του ελληνικού λαού ανακοίνωσε το μεγαλύτερο ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας που έχει επιχειρηθεί ποτέ. Πρόκειται για την πώληση ποσοστού 17% της ΔΕΗ (κάτι που θα φέρει το δημόσιο στη μειοψηφία με 34%), καθώς και ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων και του δικτύου μεταφοράς, την πώληση του 31 % της ΔΕΠΑ (φυσικό αέριο) και του δικτύου μεταφοράς του, την πώληση ποσοστού των εταιρειών ύδρευσης Αθήνας και Θεσσαλονίκης (ΕΥΔΑΠ-ΕΥΔΑΘ), την πώληση του 100% της σιδηροβιομηχανίας ΛΑΡΚΟ, του 34% του ΟΠΑΠ, ενός επιπλέον ποσοστού 10-12% του ΟΤΕ, του 25% του αεροδρομίου Σπάτων, των δύο κρατικών τραπεζών που έχουν απομείνει, της Αγροτικής Τράπεζας και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς, των λιμανιών Ελευσίνας, Ραφήνας και Λαυρίου κ.ά. Και, σαν κατακλείδα, βγάζουν στο «σφυρί» τα ακίνητα του δημοσίου, με συμβάσεις παραχώρησης για 99 χρόνια.
Για να πούμε την αλήθεια, το ξεπούλημα αυτό είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί (τουλάχιστον έτσι όπως το σχεδιάζουν) σε μια χώρα που βρίσκεται υπό χρεοκοπία. Ένας πρόσθετος λόγος είναι ότι οι Ευρωπαίοι καπιταλιστές, για τους δικούς τους λόγους, δε θέλουν η Ελλάδα να γίνει βάση των Αραβοκινέζων ανταγωνιστών τους. Ακόμα και να πουληθεί όλη αυτή η δημόσια περιουσία στην τιμή που λένε, δηλαδή, 50 δισ. ευρώ, αυτά δεν αντιστοιχούν ούτε στο 1/7 του δημόσιου χρέους. Οι ίδιοι οι κυβερνητικοί υπεύθυνοι παραδέχονται πως, στις σημερινές συνθήκες, οποιαδήποτε πώληση αυτών των δημόσιων επιχειρήσεων θα γίνει πολύ κάτω από την πραγματική αξία τους. Η αναισχυντία της κυβέρνησης γίνεται ακόμα πιο φανερή με δύο παραδείγματα: ο ίδιος ο πρωθυπουργός έλεγε ότι θα προχωρούσε σε ίδρυση μεγάλου κρατικού τραπεζικού πυλώνα, ως εντελώς απαραίτητου για την αντιμετώπιση της κρίσης, και τώρα θέλει να ξεπουλήσει και τις δύο κρατικές που απέμειναν. Η ΔΕΗ αποφέρει στο δημόσιο έσοδα 93 εκατ. ευρώ το χρόνο μόνο από τα μερίσματα, ενώ, αν πουληθεί, θα φέρει έσοδα 460 εκατ. ευρώ. Σε μια πενταετία, δηλαδή, θα υπάρχει απώλεια εσόδων από την πώληση. Και τα ίδια ισχύουν για τις περισσότερες επιχειρήσεις που αναφέραμε, γιατί είναι και αυτές κερδοφόρες. Τυχόν πώληση τους θα έχει δυσβάσταχτες συνέπειες για τον ελληνικό λαό, λόγω της ραγδαίας αύξησης των τιμολογίων που θα επιβάλουν οι ιδιώτες «επενδυτές», αλλά τις συνέπειες αυτές θα τις φορτωθούν και οι επιχειρήσεις, ανεβάζοντας τα κόστη σε όλη την οικονομία.

Η πολιτική αυτή δείχνει από τη μια την απελπισία και την αισχρότητα αυτής της κυβέρνησης, από την άλλη όμως και τις προθέσεις αυτών που την κατευθύνουν, της μεγαλοαστικής τάξης των εφοπλιστών, των τραπεζιτών και των μεγαλοεργολάβων-μεγαλοεκδοτών. Ο σκοπός τους δεν είναι ούτε το ξεπέρασμα της κρίσης ούτε η αποφυγή της χρεοκοπίας. Είναι να καταστρέψουν εντελώς την εναπομείνασα παραγωγική βάση, να κάνουν πλιάτσικο με τη δημόσια περιουσία, να οδηγήσουν τον ελληνικό λαό στην πτώχευση και την πλήρη εξαθλίωση και μετά να προχωρήσουν στην ολοκλήρωση του βασικού σχεδίου τους: τη μετατροπή της Ελλάδας σε ασιατική χώρα και με τον ανάλογο πληθυσμό. Γι' αυτό μεθοδεύουν τα μεγαλύτερα ξεπουλήματα με τους πετρελαιάδες του Κατάρ και την κινεζική τράπεζα China Development.
Ακόμα κι αν είναι δύσκολο να γίνει αυτό το ξεπούλημα όπως το σχεδιάζουν, ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να περιμένει με σταυρωμένα χέρια την εξόντωση του. Τα εγκληματικά αυτά σχέδια η μεγαλοαστική τάξη τα προετοίμαζε από χρόνια και η οικονομική κρίση είναι η αφορμή για να τα θέσει σε εφαρμογή, με όργανο αυτή την αδίστακτη αντεργατική κυβέρνηση. Να μην τους αφήσουμε να καταστρέψουν εμάς και τη χώρα. Όλοι οι εργαζόμενοι του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα να απαιτήσουμε: κανένα ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας σε εγχώριους και ξένους επιδρομείς, ενίσχυση του κρατικού τομέα της οικονομίας, δημόσιες επενδύσεις για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας για τους άνεργους Έλληνες εργαζόμενους. Είναι η μόνη διέξοδος σωτηρίας για όλο τον ελληνικό λαό!
Σωτήρης  Κρόκος

Σάββατο 21 Μαΐου 2011

Η τουρκοφιλία του παρηκμασμένου ελληνικού καπιταλισμού


Ο ελληνικός καπιταλισμός έχει αναγάγει σε πρότυπο την υποτιθέμενη «ισχυρή Τουρκία» του Ερντογάν

Οι δηλώσεις Πάγκαλου ότι οι Τούρκοι είναι «εργατικοί»
ενώ οι Έλληνες «τεμπέληδες»
εκφράζουν την τουρκολαγνεία του παρηκμασμένου ελληνικού καπιταλισμού.
Αλλά και το μίσος του
για τον ίδιο τον ελληνικό λαό

Η δραστηριότητα της Τουρκίας τα τελευταία χρόνια, σε ζωτικούς για την Ευρώπη χώρους, όπως Βαλκάνια, Βόρεια Αφρική, Αραβία, Ιράκ, Ιράν και αλλού, έχει πολλαπλούς στόχους και αποδέκτες. Εξαπολύει μια διπλωματική και οικονομική επίθεση, παρεμβαίνοντας στις διεθνείς εξελίξεις, σε μια προσπάθεια να διεισδύσει στο χώρο των Βαλκανίων, στοχεύοντας στις μουσουλμανικές μειονότητες, αναπτύσσοντας γέφυρες προς την Ευρώπη και, από την άλλη, διεκδικώντας το ρόλο του διαμεσολαβητή σε στρατηγικά σημεία.
Η Τουρκία εμφανίζεται σαν μια αστική δημοκρατία, εσωτερικά όμως είναι μια σκληρή δικτατορία, με φρικαλέες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (δολοφονίες δημοσιογράφων, βασανιστήρια). Ένα κράτος με βιτρίνα ευρωπαϊκού τύπου σε Κων/πολη, Άγκυρα και Μικρασιατικά παράλια και βαθιά κοινωνική, πολιτική και οικονομική καθυστέρηση μεσαιωνικού τύπου στην υπόλοιπη αχανή χώρα των 80 εκατομμυρίων. Ανεπτυγμένη μεν βιομηχανία, αλλά στηριγμένη σε αραβικά κεφάλαια, που προσπαθούν να απεγκλωβιστούν από το στενό τους κύκλο, όχι με ιδιαίτερη επιτυχία. Εχει έντονα εσωτερικά προβλήματα, από μορφωμένα κυρίως τμήματα της κοινωνίας που απαιτούν ελευθερίες, και μόνιμες στρατιωτικές συγκρούσεις με εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα (Κούρδοι). Η αντιμετώπιση αυτών γίνεται με φυλακίσεις και δολοφονίες ηγετικών στελεχών ή ακόμη και απλών απεργών.
Αυτά ζήλεψε ο τυχοδιωκτικός ελληνικός καπιταλισμός, και άρχισε να ονειρεύεται ασιατικά μεροκάματα, ανασφάλιστη εργασία, ανύπαρκτη κοινωνική πρόνοια, εξόντωση όσων διαμαρτύρονται, δηλαδή, μια πολιτική δικτατορία τύπου Ερντογάν.
Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής της προσέγγισης με την Ασία, οι κυβερνήσεις των εφοπλιστών και των τραπεζιτών έχουν ξεκινήσει από χρόνια την αντικατάσταση του ελληνικού πληθυσμού με Αφρικανούς και Ασιάτες - μην παραλείποντας την απέλαση όσων εξ αυτών είναι επαναστάτες και έχουν πραγματικά ανάγκη πολιτικού ασύλου. Αποφεύγει να καθορίσει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη με γειτονικά κράτη, αφήνοντας την Τουρκία να αμφισβητεί την κυριαρχία ελληνικών νήσων, καταργεί το πανεπιστημιακό τμήμα για δασκάλους μουσουλμανοπαίδων και ετοιμάζεται να ιδρύσει τουρκικό πανεπιστήμιο στη Θράκη. Επιτρέπει ελεύθερα τις τουρκικές επενδύσεις στην Ελλάδα, ενώ εκδιώκει με την πολιτική της την ελληνική βιομηχανία. Γενικά, ο ελληνικός καπιταλισμός τρέφει και αναπτύσσει μια τουρκολαγνεία και τουρκοδουλεία, μέσα από τα ΜΜΕ, είτε με τηλεοπτικές σειρές και ειδησεογραφία, είτε με δηλώσεις τύπου Πάγκαλου, για «Έλληνες τεμπέληδες» και «Τούρκους εργατικούς». Προσπαθούν παντοιοτρόπως να μας πείσουν πώς η σωτηρία της Ελλάδας βρίσκεται στα ασιατικά μοντέλα διακυβέρνησης.
Η Δύση, έχοντας επίγνωση όλων αυτών, παρακολουθεί προσεκτικά και εμποδίζει τις επεκτατικές και ηγεμονικές τάσεις του τούρκικου καπιταλισμού. Απαγορεύει την μπούρκα σε δημόσιους χώρους, δεν επιτρέπει άλλα τζαμιά, κλείνει τα σύνορα της σε άλλους μετανάστες και επιτρέπει τις ξένες επενδύσεις έως ένα ποσοστό. Οι «αλαζόνες», όπως τελευταία χαρακτηρίζονται οι ηγέτες της Τουρκίας, επιμένουν με θράσος ότι η Ευρώπη τούς έχει ανάγκη, παρόλη τη διαρκή άρνηση της Ευρώπης, που αντιπροτείνει μόνο ειδική σχέση.
Ο ελληνικός καπιταλισμός, καθοδηγούμενος από τα συμφέροντα μιας χούφτας εφοπλιστών και τραπεζιτών, στην πραγματικότητα αυτοκτονεί, εφαρμόζοντας μια δουλική πολιτική έναντι των «ισχυρών» της Ανατολής, με πρωταρχικό σκοπό την εξόντωση της ελληνικής εργατικής τάξης. Αρνείται να δει ότι το μέλλον της ανθρωπότητας δεν βρίσκεται στο μεσαίωνα, αλλά στον πολιτισμό. Τασσόμενη η χώρα μας στο πλευρό της ασιατικής καθυστέρησης, θα είναι ο μεγάλος χαμένος και ταπεινωμένος της Ευρώπης.
Ο ελληνικός λαός δείχνει να αντιδρά σε αυτά τα σενάρια, διαμαρτυρόμενος όπως μπορεί. Από τη μεγάλη αποχή στις εκλογές, τις διαμαρτυρίες των Πομάκων, την αντίθεση στην κατασκευή τζαμιού, διαμαρτυρίες σε συνοριακά νησιά για την εγκατάλειψη τους, τα γιαουρτώματα σε πολιτικούς κτλ.
Ο δρόμος θα είναι μακρύς και δύσκολος, μα η ιστορία έχει αποδείξει ότι κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει την εξέλιξη της κοινωνίας. Όσο κι αν προσπαθούν να μας πισωγυρίσουν στο μεσαίωνα και τη φεουδαρχική οπισθοδρόμηση, δεν θα τα καταφέρουν.
Χρήστος Χατζής

Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Οι επιδοτήσεις προς τους μεγαλοεργοδότες, ως μια βασική αιτία συσσώρευσης του σημερινού δυσθεώρητου δημόσιου χρέους

15 χρόνια πριν
ο Γ.Βερούχης προέβλεπε από
τις στήλες της εφημερίδας
"Σοσιαλιστική Προοπτική"
ότι οι χαριστικές επιδοτήσεις
του κράτους
προς τους μεγαλοεργοδότες
συνιστούσαν τεράστια απειλή
για όλο τον εργαζόμενο
ελληνικό λαό
Λίγοι ξέρουν τον «σοσιαλιστικό» «αναπτυξιακό νόμο» του '82 περί «αντιμετωπίσεως της ανεργίας», και αυτοί που τον ξέρουν σιωπούν. Με αυτόν τον πρωτοφανή νόμο, όλες οι καπιταλιστικές επενδύσεις επιχορηγούνται από το κράτος από 25% ως και 80%, από κεφάλαια μεγάλων κρατικών δανείων, κυρίως από το εξωτερικό, αλλά και το εσωτερικό, το λεγόμενο «δημόσιο χρέος», του οποίου η εξόφληση, καθώς και οι τόκοι, έχουν χρεωθεί στον εργαζόμενο ελληνικό λαό, που είναι υποθηκευμένο το μέλλον του, και ακόμα και των επερχόμενων γενεών του. Και η ανεργία φυσικά δεν μειώθηκε αλλά αυξήθηκε.
Όσο για το δημόσιο χρέος, αυτό ανέρχεται στο αστρονομικό ποσό των 31 τρισεκατομμυρίων 159 δισεκατομμυρίων δραχμών. Και μόνο οι τόκοι των τεραστίων αυτών δανεικών κεφαλαίων, που παραχωρήθηκαν δωρεάν στην αστική τάξη, το 1996 θα είναι 3 τρισεκατομμύρια 355 δισεκατομμύρια δραχμές. Και σε κάθε δύο δραχμές που πληρώνουν οι φορολογούμενοι σε άμεσους και έμμεσους φόρους, η μία δραχμή διατίθεται για την πληρωμή αυτών των τόκων. Για να αντιληφθούμε το ύψος αυτού του «δημόσιου χρέους» αυτών των 31 τρισεκατομμυρίων, πρέπει να κατανοήσουμε ότι σε κάθε φορολογούμενο νοικοκυριό αντιστοιχούν περίπου 9 εκατομμύρια δραχμές (Το Βήμα, 3/12/95).
Αν κάνουμε δε την υποθετική σκέψη ότι ολόκληρο το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) της χώρας για το 1994 διετίθετο για την εξόφληση των δανείων αυτών, και πάλι θα έμενε χρέος 6 τρισεκατομμυρίων δραχμών (Ελευθεροτυπία, 15/12/95).
Η σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (που έφτιαξε αυτόν το νόμο), ως παλαιός και σημερινός εκπρόσωπος των συμφερόντων της αστικής τάξης, φορτώνει την εξόφληση και των δανείων και των τόκων του «δημόσιου χρέους» (που εισέπραξε η αστική τάξη) πάνω στον εργαζόμενο ελληνικό λαό δια μέσου του προϋπολογισμού του 1996. Με την αύξηση των έμμεσων φόρων κατά 17%, με την ουσιαστική μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, και την περικοπή των κρατικών κοινωνικών δαπανών, δηλαδή των συντάξεων των απομάχων εργαζομένων, της δημόσιας υγείας και της παιδείας.
Αυτός ο φοβερός «αναπτυξιακός» νόμος εξακολουθεί να λειτουργεί, και στο δεύτερο εξάμηνο του 1995 εμπίπτουν στις ευεργετικές διατάξεις του νόμου: Στην Αττική επενδύσεις 130 δισ. δραχμές, με κρατική επιχορήγηση (χάρισμα) 50 δισ. δραχμές, και στην υπόλοιπη Ελλάδα επενδύσεις 400 δισ. δραχμές, με επιχορηγήσεις (χάρισμα) 100 δισ. δραχμές (Το Βήμα, 6/12/95).
Και αυτήν τη ληστρική ιστορία την ξέρουν όλα τα κόμματα της Βουλής. Και η ΓΣΕΕ και πολλοί άλλοι, και όλοι σιωπούν, σκύβοντας ευλαβικά το κεφάλι μπροστά στην «εθνική ανάπτυξη». Δηλαδή, τη ληστεία του ελληνικού λαού από την ελληνική αστική τάξη.
Η κατάργηση αυτού του φοβερού αντεργατικού και αντιλαϊκού νόμου πρέπει να συμπεριληφθεί στα βασικά αιτήματα του ελληνικού εργατικού κινήματος, καθώς και ότι η εξόφληση του «δημόσιου χρέους» και των τόκων του πρέπει να επιβαρύνει αποκλειστικά και μόνο τους καπιταλιστές που επιχορηγήθηκαν από το κράτος.

Γιάννης Βερούχης Δεκέμβριος 1995

Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Η Αναδιάρθρωση, η Κρίση και το ιστορικό αδιέξοδο της Kαπιταλιστικής Ελλάδας

Αστική τάξη και κυβέρνηση δεν έχουν κανένα σχέδιο εξόδου από την κρίση, που εκφράζει, πάνω απ’ όλα, την ιστορική χρεωκοπία του ελληνικού καπιταλισμού

Ο λαός θα ξαναβγεί ορμητικά στο προσκήνιο.
Θα φροντίσει η ίδια η απληστία των μεγαλοκαπιταλιστών γι αυτό
Η χώρα μας δεν αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή, ή δεν αντιμετωπίζει κυρίως, μια οικονομική κρίση, μια κλασική καπιταλιστική κρίση υπερπαραγωγής. Μια τέτοια κρίση θα μπορούσε να ξεπεραστεί μέσα σε 2-3 χρόνια με τους γνωστούς τρόπους, δηλαδή, με καταστροφή κεφαλαίου (κλεισίματα επιχειρήσεων, απολύσεις, μειώσεις μισθών), ώστε να αυξηθεί και πάλι το ποσοστό κέρδους και να έχουν και πάλι οι καπιταλιστές συμφέρον να επενδύσουν, κάνοντας στη συνέχεια νέες προσλήψεις κ.ο.κ.
Στην πραγματικότητα, η ελληνική καπιταλιστική οικονομία και κοινωνία είναι μπλεγμένη σε ένα διπλό αδιέξοδο: αφ' ενός το ιστορικό αδιέξοδο του παρηκμασμένου καπιταλιστικού κοινωνικού συστήματος, που πήρε τη μορφή μιας τεράστιας παγκόσμιας χρηματοπιοτωτικής-δημοσιονομικής κρίσης και τελικά εκφράστηκε με τη μεγαλύτερη οξύτητα στον πιο αδύναμο κρίκο, δηλαδή, στην πιο «καθυστερημένη» από τις ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης. Και δεύτερον, το ιστορικό αδιέξοδο του άκρως τυχοδιωκτικού και σαλταδόρικου (από γεννησιμιού του) ελληνικού καπιταλισμού. Που έφθασε στο σημείο μια, κατά τα άλλα, ανεπτυγμένη και με εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό χώρα να την καταχρεώσει και να ξεθεμελιώσει την παραγωγική της βάση.
Πρέπει να πούμε ότι ούτε η ελληνική αστική τάξη σαν σύνολο, ούτε τα πανίσχυρα συγκεντροποιημένα κεφάλαια (εφοπλιστικό, τραπεζικό κτλ.), ούτε και φυσικά αυτοί οι θρασύδειλοι επιστάτες των καπιταλιστών που εμφανίζονται ως «κυβέρνηση» έχουν κάποιο σχέδιο εξόδου από την κρίση. Το Μνημόνιο δεν αποσκοπούσε, και αυτό οι ξένοι το λένε πλέον ανοιχτά, σε τίποτε περισσότερο από το να δώσει χρόνο στις τράπεζες να ενισχύσουν τη θέση τους. Και, φυσικά, ήταν μια ευκαιρία να αφαιρεθούν με συνοπτικές διαδικασίες ιστορικά δικαιώματα και κατακτήσεις της εργατικής τάξης, υπό την απειλή της χρεοκοπίας. Aπό την πρώτη στιγμή, το ίδιο το Μνημόνιο είναι στην πραγματικότητα ένας μηχανισμός χρεοκοπίας. Όλη η πορεία από τον «Τιτανικό» του Παπακωνσταντίνου μέχρι τους ηλίθιους πανηγυρισμούς του Γιωργάκη για τα αποτελέσματα της (αποτυχημένης) Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε. τον Μάρτιο έχουν εκτοξεύσει το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους σε τέτοια ύψη και έχουν προκαλέσει τέτοια ύφεση στην «πραγματική» οικονομία, που μια μορφή χρεοκοπίας, υπό τύπον «αναδιάρθρωσης», είναι πλέον αναπόφευκτη.
θα έλεγε κανείς ότι οι μεγαλοκαπιταλιστές ίσως επιδιώκουν τη χρεοκοπία, για να βάλουν στο χέρι όλο το δημόσιο πλούτο. Ότι όλο αυτό ήταν απλώς ένα «σχέδιο» για να τσακίσουν την εργατική τάξη. Όλες αυτές οι αντιλήψεις έχουν δόση αλήθειας, είναι όμως και εντελώς μηχανιστικές. Πρώτον, γιατί δεν είναι καθόλου πιθανό να γίνουν επενδύσεις (όσο ευνοϊκοί κι αν είναι οι όροι) σε μια χώρα υπό χρεοκοπία, με έναν κρατικό μηχανισμό που παρουσιάζει σημάδια διάλυσης και με το κοινωνικό κλίμα πιο βαρύ από ποτέ. Και δεύτερον, γιατί όσο κι αν ρίξουν τα μεροκάματα, αυτό δεν θα αποτρέψει την καταστροφή και ενός μεγάλου μέρους της ίδιας της αστικής τάξης (που έχει ήδη αρχίσει), αλλά και την ξεκάθαρη υποβάθμιση του ελληνικού καπιταλισμού στο διεθνή καταμερισμό εργασίας.
Οι ίδιες οι αντιφάσεις της εγκληματικής, τυχοδιωκτικής πολιτικής του κεφαλαίου, καθώς και η απουσία μιας πραγματικής ηγεσίας της αστικής τάξης, θα δημιουργήσουν και έχουν ήδη αρχίσει να δημιουργούν ρήγματα στο στρατόπεδο του αντιπάλου. Όσο δύσκολα κι αν φαίνονται σήμερα τα πράγματα για την ελληνική εργατική μας τάξη, που με 25% πραγματική ανεργία δυσκολεύεται να υπερασπίσει τον εαυτό της, υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ. Αυτό το φως, όμως, είναι ο αγώνας! Ή ο εργαζόμενος ελληνικός λαός θα εκμεταλλευθεί την επερχόμενη χρεοκοπία της πολιτικής του Μνημονίου και θα βγει ορμητικά στο προσκήνιο, επιβάλλοντας τα δικά του αιτήματα (διαγραφή χρεών, δημόσιες επενδύσεις και δουλειές για τους ανέργους, κρατικοποίηση τραπεζών κτλ.), είτε οι μεγαλοκαπιταλιστικές συμμορίες και η κυβέρνηση τους θα προχωρήσουν στην ανεξέλεγκτη ασιατοποίηση της χώρας, ρισκάροντας όμως και μια ανεξέλεγκτη έκρηξη των κοινωνικών αντιθέσεων.

Πάρις Δάγλας

Πέμπτη 12 Μαΐου 2011

Ο Πρωθυπουργός

Ο Γεώργιος Α. Παπανδρέου είναι ο πιστός πειθήνιος εκτελεστής των σχεδίων της ελληνικής μεγαλοαστικής τάξης, για την οικονομική και κοινωνική μουσουλμανοποίηση του ελληνικού λαού, που γι' αυτόν ακριβώς το λόγο τον επέβαλε στην κυβερνητική εξουσία.
Σήμερα αυτός, με πλήρη επίγνωση της αναγκαστικής προσωπικής του πολιτικής αυτοκτονίας, ενεργεί ως εξής: Δια του δημόσιου βιασμού της θνησιγενούς αστικής δημοκρατίας, ανάθεσε την εκτέλεση των οικονομικών και κοινωνικών εντολών της μεγαλοαστικής τάξης, στους βάρβαρους ιμπεριαλιστές κατακτητές του «Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου».
Και έτσι μεταβλήθηκε ουσιαστικά ο ίδιος, σε κτηνώδη δήμιο του ελληνικού λαού.

Όπως όλοι οι λαοί, έτσι και ο ελληνικός λαός, έχει και αυτός και τα ελαττώματα του, αλλά και τις αρετές του. Σήμερα οι εχθροί του στηρίζονται, όπως σχεδόν πάντα στα ελαττώματα του. Αλλά είναι όμως τέτοια η θρασύτητα τους, που τελικά θα του αναμοχλεύσουν στη μνήμη του τις αρετές του, που διαμορφώθηκαν μέσα στις μεγάλες αγωνιστικές του παραδόσεις... Ίδωμεν...
Στην ιστορία της ανθρωπότητας, όλοι οι μεγάλοι δήμιοι όλων των χωρών (εκτός αυτών που δεν γλιτώνουν τη φυλακή) τελικά φεύγουν νύχτα και κατάπτυστοι, αλλά όμως και με τις τσέπες γεμάτες...
Γιάννης Βερούχης  Μάιος 2010

Τρίτη 10 Μαΐου 2011

Η Κύπρος

Δεν θα ασχοληθούμε με το τι ομολογεί πριν από 104 ολόκληρα χρόνια  ο Τσώρτσιλ όταν έλεγε ότι: «Νομίζω ότι είναι απόλυτα φυσικό για τους Κύπριους, που είναι ελληνικής καταγωγής, να αποζητούν την ένωση τους με αυτό που θεωρούν ως μητέρα πατρίδα. Τέτοιου είδους αισθήματα αποτελούν αγνά παραδείγματα πατριωτισμού…», ούτε με όσα κατά καιρούς γράφουν οι αγγλικές εφημερίδες και ο ευρωπαϊκός τύπος υπέρ της ελληνικής απόψεως για το κυπριακό. Θα περιοριστούμε στις αντιρρήσεις που προβάλλουν οι «φίλοι μας» οι Τούρκοι στο Ελληνικό αίτημα για την Κύπρο. Αντιρρήσεις οι οποίες είναι αναμφισβήτητα εμπνευσμένες από τους Άγγλους γιατί αποτελούν φωνογραφική επανάληψη των αγγλικών επιχειρημάτων.
Και ισχυρίζονται οι Τούρκοι, ότι η Κύπρος ουδέποτε υπήρξε ελληνική, ότι εδαφικός ανήκει στην Τουρκία κι ότι η τυχόν παραχώρηση της στην Ελλάδα θα θέση σε σοβαρό κίνδυνο την εθνική της ασφάλεια.
Το ότι κανείς Τούρκος πιστεύει, στα σοβαρά, ότι η Κύπρος δεν είναι ελληνική, αυτό είναι υπεράνω πάσης αμφιβολίας!
Διότι οι σημερινοί κάτοικοι της Κύπρου δεν εγκαταστάθηκαν ασφαλώς, ούτε όταν η Κύπρος ήταν στα τουρκικά χέρια, ούτε όταν κατέληξε στα αγγλικά χέρια. Υπήρχαν από αρχαιοτάτων χρόνων και πριν από τους Τούρκους, τους βρήκαν οι Ρωμαίοι και μετά από αυτούς άλλοι κατακτητές χωρίς να κατορθώσουν να μεταβάλουν το εθνικό τους φρόνιμα. Και όσον αφορά το επιχείρημα ότι αν η Κύπρος γίνει ελληνική θα κινδυνεύσει η ασφάλεια της «φίλης μας και συμμάχου» Τουρκίας, απαντάμε πως κοντινότερα είναι στις ακτές της και η Λέσβος και η Χίος και η Σάμος και τα Δωδεκάνησα, χωρίς να απειλείτε η ασφάλεια των Τούρκων.
Κι είναι προφανές πως οι Τούρκοι ενδιαφέρονται για την τουρκική μειονότητα της Κύπρου (και ως προς το σημείο αυτό μπορεί να μην έχουν άδικο), ανεξάρτητα όμως από το γεγονός η τουρκική μειονότητα δεν νομίζω ότι θα είχε δύσκολες μέρες υπό την  Ελληνική Διοίκηση της Μεγαλονήσου..
Και πέραν τούτου, υπάρχει κι άλλη λύση, μπορεί όχι τόσο ιδεώδες, αλλά δυνατή!
Η Τουρκία δεν υποφέρει από στενότητα χώρου. Η έκταση της είναι διπλάσια της Γαλλίας κι ο πληθυσμός της μόλις τα δύο πέμπτα της εν λόγω χώρας. Αυτό σημαίνει πως η Τουρκία έχει την δυνατότητα να περιλάβει πληθυσμό 100 εκατομμυρίων περίπου, χωρίς να αντιμετωπίσει δημογραφικό πρόβλημα.
Ας πάρει επομένως από την Κύπρο τους 80.000 Τούρκους στα εδάφη της, αν βεβαίως δεν έχει εμπιστοσύνη στην Ελληνική Διοίκηση, κι ας τους εγκαταστήσει εκεί που υπάρχουν εκατομμύρια ακαλλιέργητα στρέμματα εύφορης γης.  Και στο κάτω κάτω της γραφής, δεν νομίζουν οι «φίλοι μας» οι Τούρκοι ότι αξίζει, μετά από τόσες θυσίες, να πάρει κι η φτωχή Ελλάς ένα εύφορο νησί που της ανήκει;
Κωνσταντίνος Βούλγαρης

Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

Ξεκινά η ελληνική Αντίσταση

Τον Σεπτέμβριο του 1941 ιδρύονται στην Ελλάδα οι δύο μεγαλύτερες αντιστασιακές οργανώσεις: το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ) και ο Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Σύνδεσμος (ΕΔΕΣ)

Το ΕΑΜ συγκροτήθηκε επίσημα στις 28 Σεπτεμβρίου 1941, με πρωτοβουλία μελών και στελεχών του ΚΚΕ, που είχαν αποδράσει από χώρους εξορίας μετά την είσοδο των Γερμανών στη χώρα. Οι κομουνιστές αυτοί προσπάθησαν να έλθουν σε συνεννόηση   με εκπροσώπους όλων των πολιτικών τάσεων (για τη σύμπτυξη ενός ενιαίου και υπερκομματικού αντιστασιακού μετώπου), χωρίς όμως επιτυχία. Έτσι, η συγκρότηση του ΕΑΜ βασίστηκε κυρίως στο ΚΚΕ και σε κάποιες μικρότερες αριστερές δυνάμεις. Πρόκειται για το Αγροτικό Κόμμα Ελλάδας (ΑΚΕ), το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΣΚΕ) και την Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας (ΕΛΔ).
Διακηρυγμένοι στόχοι του ΕΑΜ είναι (κατά το ιδρυτικό του) η απελευθέρωση της χώρας και -στη συνέχεια- η διενέργεια ελεύθερων εκλογών, με το σύστημα της αναλογικής, για τη σύσταση συντακτικής συνέλευσης. Μέλος του μπορεί να γίνει ο οποιοσδήποτε πατριώτης,  ανεξάρτητα από τις πολιτικές του πεποιθήσεις.
Τις ίδιες περίπου μέρες (πιθανότατα στις 23 Σεπτεμβρίου) συγκροτείται και ο ΕΔΕΣ, με πρωτοβουλία στελεχών του ευρύτερου βενιζελικού χώρου και κυρίως του Κομνηνού Πυρομάγλου (στενού φίλου του απόντα τότε από τη Ελλάδα στρατηγού Ν. Πλαστήρα) και του απότακτου αξιωματικού Ναπολέοντα Ζέρβα. Το πολιτικό στίγμα της οργάνωσης αυτής είναι πιο συγκεκριμένο και -πέρα από το στόχο της εθνικής απελευθέρωσης- θέτει ως αναγκαιότητα την εγκαθίδρυση αβασίλευτου πολιτεύματος στη μεταπολεμική Ελλάδα. Αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής στενότητας είναι ότι πολλοί πατριώτες με δεξιά φρονήματα προτίμησαν να ενταχθούν στο ΕΑΜ και όχι στον ΕΔΕΣ!
Οι δυο οργανώσεις θα αναλάβουν ένοπλη δράση κατά των κατακτητών τον επόμενο χρόνο, σύντομα όμως θα έλθουν σε ρήξη και θα συγκρουστούν ένοπλα μεταξύ τους. Ουσιαστικός νικητής της αναμέτρησης αυτής θα αναδειχτεί το ΕΑΜ, οι οργανώσεις του οποίου (κυρίως ο ΕΛΑΣ και η ΕΠΟΝ) θα εξαπλώσουν τη όραση του σ' όλη τη χώρα, από τη Θράκη μέχρι τη Κρήτη. Αντίθετα, ο ΕΔΕΣ θα αναπτύξει πολύ έντονη αντιστασιακή δραστηριότητα μόνο στην Ήπειρο και περιορισμένη στη Μακεδονία, ενώ η οργάνωση του στην Αθήνα θα διαβρωθεί από άτομα προσκείμενα στους κατακτητές και τελικά θα διαλυθεί.
Σε επίπεδο όγκου δυνάμεων, το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ θα συγκροτήσει ισχυρά ανταρτικά σώματα συνολικής δύναμης 97.000 περίπου ατόμων (με εφεδρικές δυνάμεις 30.000) και θα δώσει κάπου 600 μάχες εναντίον των Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων κατακτητών, κατά τις οποίες θα σκοτωθούν 19.355 άνδρες του εχθρού, θα τραυματιστούν 8.934 και θα συλληφθούν αιχμάλωτοι  5.181. Την ίδια ώρα ο ΕΔΕΣ θα συγκροτήσει ανταρτικά σώματα συνολικής δύναμης 5000 - 6000 ανδρών, που θα δώσουν περίπου 20-25 μάχες με τον εχθρό, σημαντικότερη και ηρωικότερη από τις οποίες υπήρξε αυτή της Μενίνας (Αύγουστος 1944).

Στις 16 Φεβρουαρίου 1942 ανακοινώνεται από το ΕΑΜ η ίδρυση του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΣ) ενώ τον Οκτώβριο του '42 συγκροτείτε η αντιστασιακή οργάνωση Εθνική και Κοινωνική Αναγέννηση (ΕΚΚΑ) με την πρωτοβουλία του απότακτου από το 1935 αξιωματικού Δ. Ψαρρού, του πολιτικού Γ. Καρτάλη και άλλων πατριωτών.
Το νέο ΕΛΑΣ θα στελεχωθεί από αρκετούς μόνιμους αξιωματικούς του στρατού και θα συσπειρώσει στις τάξεις του δεκάδες χιλιάδες αγωνιστές (κυρίως αγρότες), πάμπολλοι από τους οποίους θα πέσουν μαχόμενοι κατά του εχθρού. Ακόμα, θα δημιουργήσει και ισχυρές εφεδρικές δυνάμεις, που θα ενισχύσουν με κάθε τρόπο τον ένοπλο αγώνα.
Η ΕΚΚΑ θα δημιουργήσει ισχυρή αντάρτικη ομάδα (το κίνημα 5/42), που με ηγέτη τον Ψαρρό, θα προκαλέσει μεγάλες απώλειες στον εχθρό. Θα διαλυθεί από τον ΕΛΑΣ τον Απρίλιο του ’44 κι ο Ψαρρός θα συλληφθεί αιχμάλωτος και θα εκτελεστεί.
Το 1943 ιδρύονται οι εαμικές οργανώσεις Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων (ΕΠΟΝ) και η Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών (ΟΠΛΑ). Η πρώτη θα συσπειρώσει στις γραμμές της εκατοντάδες χιλιάδες νέους και θα αποτελέσει προθάλαμο για την ένταξη τους στον ΕΛΑΣ κι αργότερα στον Δημοκρατικό Στρατό. Η δεύτερη θα αναλάβει την τιμωρία προδοτών, θα κατηγορηθεί όμως για υπερβολές κι ακρότητες.
Στις 10 Μαρτίου του 1944 συγκροτείτε από το ΕΑΜ, στη Βίνιανη της Ευρυτανίας, η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), που ισιδυναμεί με «κυβέρνηση των βουνών». Πρόεδρος της (δηλαδή  πρωθυπουργός) αναλαμβάνει ο καθηγητής Αλέξανδρος Σβώλος. Μέλη είναι  οι Ε.Μπακιρτζής, Γ.Σιάντος, Η.Τσιριμώκος, Κ.Γαβριηλίδης, Ε.Μάντακας, Α.Αγγελόπουλος, Π.Κόκκαλης, Ν.Ασκούσης και Σ.Χαρζήμπεης.
πηγές:
"100 χρόνια Ελλάδα" εκδόσεις Η.Μανιατέα
"Εθνική Αντίσταση 1940-1945"  Μ.Γλέζου

Τρίτη 3 Μαΐου 2011

Άνεργοι Οργανωθείτε! Το δικαίωμα στη δουλειά κερδίζεται με πάλη

Η κατάσταση όσον αφορά την ανεργία μοιάζει απελπιστική. Όλα όμως μπορούν να αλλάξουν αν οι ίδιοι οι άνεργοι αποφασίσουν να οργανωθούν και να αγωνιστούν.

Όλα τα πράγματα φαίνονται δύσκολα
μέχρι να γίνει το πρώτο βήμα.
Η ανεργία στην Ελλάδα έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Καταρχήν, είναι πολύ μεγάλη, με ποσοστά που ξεπερνούν το 25%, κι αυτό γιατί στο 20% που υπολογίζουν οι εντολοδόχοι της κυβέρνησης για το 2012 δεν υπολογίζουν τους χρόνια άνεργους, αυτούς που γυρεύουν για πρώτη φορά εργασία, τους εκ περιτροπής εργαζόμενους, τους άνεργους ελεύθερους επαγγελματίες και άλλες κατηγορίες ανέργων που δεν είναι καταγεγραμμένες.
Επίσης, η ελληνική ανεργία προέρχεται από την πρωτοφανή στα ιστορικά χρονικά διάλυση της παραγωγικής βάσης της χώρας, καθώς και από την τεχνηέντως ανεξέλεγκτη εισαγωγή μεταναστών από χώρες χαμηλού βιοτικού επιπέδου και κόστους εργασίας. Οι παραγωγικές μονάδες, τα εργοστάσια, με τις ευλογίες των εκάστοτε κυβερνήσεων, πήγαν στα ανατολικά κράτη για φτηνά μεροκάματα, χωρίς να αντικατασταθούν από αντίστοιχες βιομηχανίες, ενώ αυτά που έμειναν έβαλαν λουκέτο, μην μπορώντας να αντέξουν τον ανταγωνισμό από την αθρόα εισαγωγή προϊόντων από κράτη με φτηνά εργατικά χέρια.
Η συγκέντρωση δυόμισι εκατομμυρίων περίπου μεταναστών, εκ των οποίων ένας μεγάλος αριθμός εργάζεται χωρίς άδεια, χωρίς συμβάσεις, ανασφάλιστοι και με μισθούς πείνας, στο έλεος του εκάστοτε εργοδότη, είναι μια βόμβα στα θεμέλια της απασχόλησης. Ο συνδυασμός της διάλυσης της παραγωγικής βάσης, των εκατομμυρίων μεταναστών και της κρίσης χρέους καθιστά την ανεργία πρόβλημα δισεπίλυτο για το κοντινό μέλλον.
Η ανεργία είναι ο φόβος και ο τρόμος των εργαζόμενων, αφού η εργατική μας δύναμη είναι το μόνο που έχουμε να ανταλλάξουμε με τον καπιταλιστή για την επιβίωση μας. Όσοι εργάζονται, κάτω από τον εκβιαστικό φόβο της ανεργίας, δέχονται είτε μείωση μισθών και αύξηση ωρών εργασίας είτε εργασία εκ περιτροπής είτε ελαστικά ωράρια.
Το επιτελείο αυτής της τρισάθλιας κυβέρνησης βλέπει μόνο νούμερα, ποσοστά επί τοις εκατό. Δεν μπορεί να δει τι σημαίνει άνεργος μέσα σε μια οικογένεια. Το χαμόγελο φεύγει. Η ισορροπία στην οικογένεια χάνεται. Κυριαρχούν ο φόβος και η ανασφάλεια για το αύριο. Οι αισιόδοξες σκέψεις αντικαθίστανται από την κατάθλιψη, ακόμη και τις ψυχικές διαταραχές.
Σε αυτήν ακριβώς την κατάσταση πρέπει να αντιδράσουμε άμεσα, και για εμάς και για τα παιδιά μας. Το πρώτο και κύριο είναι να βρεθούμε. Να δημιουργήσουμε Επιτροπές Ανέργων στις γειτονιές, στους δήμους, στους νομούς, με βασικό σύνθημα πάλης το «δικαίωμα στη δουλειά». Σύνθημα με το οποίο έγιναν οι μεγαλύτερες ανατροπές στον κόσμο. Να οργανωθούμε και να διεκδικήσουμε αγωνιστικά, με διαδηλώσεις, με καταλήψεις και με όποιον άλλο τρόπο μπορούμε, το δικαίωμα στη ζωή.
Πρέπει να απαιτήσουμε:
             Αύξηση του χρόνου επιδότησης και του επιδόματος ανεργίας.
             Ασφαλιστική κάλυψη σε όλους τους ανέργους για όλο το χρονικό διάστημα της ανεργίας.
             Πάγωμα των δόσεων των δανείων για όσους είναι άνεργοι.
             Δημόσια έργα και δημόσιες επενδύσεις σε παραγωγικές μονάδες, για να ανακάμψει η παραγωγή και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας.
             Προσλήψεις σε παιδεία, υγεία, δήμους, κοινωνικές υπηρεσίες και όπου αλλού υπάρχουν ανάγκες. Δεν ζημιώνεται το δημόσιο ταμείο από προσλήψεις εκεί που πραγματικά υπάρχουν ανάγκες. Κριτήριο για την πρόσληψη να είναι και ο χρόνος της ανεργίας.
             Δουλειά πρώτα στους Έλληνες ανέργους και δραστική μείωση του υπερβολικού αριθμού μεταναστών, για να μη γίνουν οι Έλληνες μετανάστες σε άλλη χώρα.

Χρήστος Χατζής

Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

Κληρονόμοι Δόξας

Ο Ελληνισμός παρουσίασε στον κόσμο μια αποφασιστική απόδειξη. Ότι Ιστορία δεν είναι υπόθεση όγκου αλλά ποιότητας. Άλλες κολοσσιαίες μάζες της ανθρωπότητας δεν έδωσαν καμία σημαντική εισφορά στην εξέλιξη του ανθρώπινου γένους. Φυτοζώησαν!  
Οι Έλληνες ήταν πάντοτε λίγοι. Κατοικούσαν φτωχή πατρίδα εκ φύσεως. Και όμως αυτοί οι λίγοι δημιούργησαν, προ είκοσι πέντε αιώνων, τον πολιτισμό του πνεύματος, του ήθους, της δημοσίας και της κοινωνικής ζωής. Και από την λαμπάδα εκείνη φωτίστηκαν έκτοτε, εκ περιτροπής δύο ή τρεις κύκλοι πολιτισμού, από του Ρωμαϊκού και της Αναγεννήσεως, μέχρι του σύγχρονου της Δύσεως.
Εξάλλου σε σειρά κρισίμων περιστάσεων, τα έργα των Ελλήνων επηρέασαν βαθύτατα την πορεία του ανθρωπίνου γένους. Χωρίς την απόκρουση των Περσών, κατά το πρώτο τρίτο του 5ου αιώνα, από τους χαλύβδινους πολίτες-οπλίτες των ελευθέρων ελληνικών πόλεων, η όψη του κόσμου θα ήταν διαφορετική. Το ίδιο ισχύει για την αποστολή του Ελληνισμού κατά την χιλιετία του Βυζαντίου ως σκυταλοδρόμου-διάδοχου αλλά και προμάχου της Ευρώπης ενώπιον των παφλαζόντων βαρβαρικών κυμάτων.

Ένας ξένος Ιστορικός-φιλόσοφος ο Φαλμεραϊέρ ισχυρίστηκε ότι ο  αρχαίος Ελληνισμός  εξηντλήθη βιολογικώς, εξέλιπε καλυφθείς από τα στρώματα των   επιδρομών και ότι oι νεώτεροι είναι μωσαϊκόν επιμιξιών, ξένοι προς τους μεγάλους προκατόχους.
Και ίδρωσαν οι σοφοί ώστε να καταφέρουν να ανασκευάσουν την κακόβουλη αίρεση.
Ένα γεγονός σαν αυτό του οποίου τιμάται την 25η Μαρτίου, φτάνει να αποδείξει την οικτρή πλάνη των ξένων ερευνητών.

Μόνον γνήσιοι Έλληνες μπορούσαν να κάνουν το ‘21.
Μόνο οι αυθεντικοί συνεχιστές των λίγων στρατιωτών του Μιλτιάδη, οι όποιοι επειδή ο αριθμός τους ήταν μικρός σκέφτηκαν ότι μόνο διά της εφόδου μπορούσαν να νικήσουν το πλήθος του Αρταφέρνη και επιτιθέμενοι αποκαλέστηκαν από τους Πέρσες «παράφρονες». 
Μόνο οι αναμφισβήτητοι υιοί των λεόντων του Λεωνίδα, οι οποίοι αντίκρισαν με σώματα και με στήθη γρανίτη τον λογχοφόρο ωκεανό του Μαρδονίου.
Μόνο οι άμεσοι διάδοχοι του Κωνσταντίνου, ο οποίος, πάνω στην αναπόφευκτη ήττα και συμφορά, ανέβασε με την ευγένεια της «στωικής» του θυσίας την τιμή του Βυζαντίου στο ύψος παγκοσμίου συμβόλου!
Μόνο Έλληνες…
Κωνσταντίνος Βούλγαρης

Τουρκαλάδες

Οι Τουρκικές εφημερίδες άρχισαν πάλι να γράφουν εναντίον μας, όπως ακριβώς έγραφαν και την εποχή  που ο Ελληνικός στρατός βρισκόταν στη Μ. Ασία. Έχουμε λένε μεγάλο θράσος να ζητάμε την Κύπρο, που δεν ήταν ποτέ Ελληνική και είμαστε αμετανόητοι ως έθνος και ως λαός και βαυκαλιζόμαστε από τη μεγάλη ιδέα, ενώ εκείνοι έκαναν ότι ήταν δυνατόν για να ξεχαστεί το παρελθόν και να γίνουμε φίλοι. Μια άλλη εφημερίδα η «Τάν» που διευθύνεται από έναν «ντονμέ»(αρνησίθρησκο) τον Αχμέτ 'Εγκυ Γιάλμαν μας υπενθυμίζει ότι έχουμε υποχρέωση να φερόμαστε με καλύτερο τρόπο έναντι της Τουρκίας διότι αυτή μας έσωσε κατά την κατοχή από την πείνα αποστέλλουσα σιτάρι και φασόλια με το περίφημο «Κουρτουλούς». Αυτού του είδους τα έγραφε ανέκαθεν η «Χουριέτ» εφημερίδα που την έβγαζε ο μακαρίτης Σεδάτ  Σιμαβή φανατικός Τούρκος που δεν πίστεψε ποτέ  στην Ελληνοτουρκική φιλία και  που κάθε μέρα έγραφε και κάτι που την τορπίλιζε.
Τώρα ο χαβάς κατά της Ελλάδος γενικεύθηκε και δεν έμεινε καμιά εφημερίδα που να μη μας βρίζει εξαιτίας του Κυπριακού. Φυσικά δεν παραλείπουν οι Τουρκαλάδες  να  μας υπενθυμίζουν και την Μικρασιατική καταστροφή προσθέτοντας ότι αν θέλουμε να μη πάθουμε  τα ίδια, καλά θα κάνουμε ν’ αφήσουμε κατά μέρος τις αξιώσεις μας επί της Κύπρου.
Και ότι μεν την απάντηση θα την πάρουν από τους Έλληνες δεν χωράει αμφιβολία.
θα ήθελα όμως να σημειώσω εδώ μερικά επιχειρήματα που ίσως αγνοούν πολλοί ανθέλληνες και που πρέπει   οπωσδήποτε να μάθουν όλοι οι Έλληνες.
Και πρώτα πρώτα πρέπει να μάθουν ότι δεν χρωστάμε καμιά ευγνωμοσύνη στους Τουρκαλάδες για τα  σκωληκόβριτα   φασόλια που μας έστελναν γιατί τους τα πληρώσαμε με χρυσή λίρα σαν να ήταν πρώτης ποιότητος.
Με άλλα λόγια οι Τουρκικές εφημερίδες επικαλούνται τις  χρυσές δουλειές που έκαναν οι Τούρκοι μαυραγορίτες σε βάρος μας και τις εμφανίζουν σαν έργο φιλανθρωπίας! Σα δε ντρέπονται. Ύστερα δεν είναι αλήθεια ότι βαυκαλιζόμαστε ακόμα για τη μεγάλη ιδέα γιατί δεν ζητάμε την Πόλη και την Άγια Σοφία άλλα ένα νησί που είναι 100% ελληνικό. Και αν η Κύπρος δεν ήταν ποτέ ελληνική, όπως ισχυρίζονται, δεν σημαίνει ότι ήταν τουρκική επειδή κάποτε την κατέκτησαν, ωστόσο ας μας δώσουν την Πόλη που ήταν ελληνική.
Ή μήπως το αμφισβητούν κι αυτό.
Θα μας απαντήσουν ότι την κατέκτησαν με το σπαθί τους και την κρατάν. Αλλά και ο Μέγας Αλέξανδρος κατέκτησε κάποτε ολόκληρη τη Μ. Ασία κι έφτασε  ως την Ινδία χωρίς όμως να μπορέσει να κράτηση τα εδάφη αυτά. Ωστόσο ο Μ. Αλέξανδρος άφησε πίσω του φεύγοντας βαθειά ίχνη πολιτισμού, ενώ οι Τούρκοι τι άφησαν στην Κύπρο όταν την πουλούσαν πριν 130 περίπου χρόνια στους Άγγλους;
Αφήστε τέλος τους λεονταρισμούς.. Τουρκαλάδες γιατί μονάχα εσείς ξέρετε τι θα πει ελλληνικός στρατός. 
Αυτά έχουμε να πούμε για την ώρα!
 Ο Ανάλατος

Κυριακή 1 Μαΐου 2011

Οι Συμφωνίες με την Κίνα

Η Κίνα είναι η χώρα του μέσου μηνιαίου εργατικού μισθού των 60 έως 80 ευρώ. Με 14ωρη ημερήσια συνεχή εργασία, και χωρίς πληρωμένες υπερωρίες. Με συνεχή επταήμερη εβδομαδιαία εργασία. Χωρίς θερινή άδεια, χωρίς αργίες, χωρίς επιδόματα ανεργίας, χωρίς αποζημίωση απολύσεων, και χωρίς κοινωνική ασφάλιση.
Οπότε, τα κινεζικά προϊόντα που είναι πάμφθηνα λόγω αυτών των κτηνωδών συνθηκών εργασίας και αμοιβών του κινεζικού λαού, όταν εξάγονται σε άλλες χώρες, τα αντίστοιχα προϊόντα αυτών των άλλων χωρών, μπορούν να αντέξουν στον ανταγωνισμό των κινεζικών, αποκλειστικά και μόνον όταν: Τα προϊόντα αυτών των χωρών παραχθούν και αυτά, με τις ίδιες κτηνώδεις συνθήκες εργασίας και αμοιβής, σαν αυτές των κινεζικών.

Ο Κινέζος μεγαλοκαπιταλιστής Τζιαφού, πρόεδρος της COSCO και από τα ισχυρότερα στελέχη του μεγαλοκαπιταλιστικού "Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας", δήλωσε στην Αθήνα: Ότι με τις υπάρχουσες συμφωνίες η Ελλάδα είναι για την Κίνα η πύλη εισόδου των εμπορευμάτων της στην Ευρώπη.
Οι ηγέτες όλων των ελληνικών αστικών κομμάτων και των ονομαζόμενων αριστερών, που (επίσημα ή δια της σιωπής τους) συμφώνησαν στην παραχώρηση του λιμανιού του Πειραιά για πύλη εισαγωγής των κινεζικών προϊόντων στην Ευρώπη και φυσικά και στην Ελλάδα, καθώς και στις κινεζικές επενδύσεις σ' αυτήν: Όλοι αυτοί οι ηγέτες ουσιαστικά δέχθηκαν μαζί με τις συμφωνίες, και το εξής αυτονόητο που είναι και το εγκληματικότερο. Διότι εκ των πραγμάτων και αργά ή γρήγορα, οι συνθήκες εργασίας και οι αμοιβές του εργαζόμενου ελληνικού λαού, θα κινδυνεύσουν να γίνουν παρόμοιες με τις κτηνώδεις συνθήκες εργασίας και αμοιβής του κινεζικού λαού, και με παρόμοιες στερήσεις δυστυχία και αθλιότητα.
Για τις συνέπειες "των συμφωνιών με την Κίνα", για τη χώρα μας το λαό μας και για τις κοινωνικές τάξεις, διακατεχόμαστε από την εξής βέβαια πρόβλεψη.
Η χώρα μας θα κινδυνεύσει να γίνει ασιατική, και ο λαός μας να περιέλθει στη βαρβαρότητα και τη δυστυχία της κινεζοποίησης.
Η υπεράρχουσα αστική τάξη, οι εφοπλιστές, που στην μεν Κίνα δια του τεράστιου στόλου τους διαχειρίζονται όλες τις θαλάσσιες μεταφορές της και στην Ελλάδα δια των ΜΜΕ που ελέγχουν, διευθύνουν όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις: "Οι συμφωνίες με την Κίνα" θα τους συσσωρεύσουν αμύθητα πλούτη.
Για το τμήμα της ελληνικής αστικής τάξης, που δραστηριοποιείται στο εσωτερικό της Ελλάδας και ιδιαίτερα στον παραγωγικό τομέα, οι "συμφωνίες με την Κίνα" θα είναι από επιζήμιες έως καταστρεπτικές.
Όσο για τις δυο άλλες πολυάριθμες τάξεις που συνθέτουν τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού... Πρώτον για τα ενδιάμεσα κοινωνικά στρώματα και μικροεπιχειρηματίες κάθε μορφής, και πληθυσμούς της υπαίθρου κ.λπ. Και δεύτερον για. το σύνολο της εργατικής τάξης. Οι "συμφωνίες με την Κίνα" θα είναι για όλους αυτούς, από καταστρεπτικές έως αφανιστικές...
Με βάση αυτή μας την πρόβλεψη, θεωρούμε άμεσο πολιτικό μας καθήκον, να καταγγείλουμε σαν τους μεγαλύτερους εγκληματίες στην ιστορία του ελληνικού λαού, όλους αυτούς τους αυτοονομαζόμενους "εκπροσώπους ηγέτες" του ελληνικού λαού που συμμετείχαν σ' αυτήν τη "συμφωνία με την Κίνα".
Αυτός ο τεράστιος κίνδυνος της Κινεζοποίησης είναι εντελώς καινούργιος. Αλλά και ο εκρηκτικός δυναμισμός τού ελληνικού λαού για την αντιμετώπιση του, θα είναι και αυτός ακόμα πιο καινούργιος.

Υστερόγραφο
Εάν υπήρχε στην Ελλάδα ένα πραγματικό εργατικό κίνημα θα έπρεπε να είχε απαγορεύσει αγωνιστικά, την εισαγωγή προϊόντων κατασκευασμένων με τέτοιες κτηνώδεις αντεργατικές συνθήκες, όπως αυτές της σημερινής Κίνας.
Γιάννης Βερούχης Μαϊος 2010

                                       Στα 140 εκατ. ευρώ οι ελληνικές επενδύσεις στην Κίνα