ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΣΕ ΧΟΥΝΤΙΚΗ ΕΞΑΡΣΗ

Στρατός στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, φίμωση κάθε διαφορετικής φωνής στα ΜΜΕ, μεθοδική καταστολή κάθε λαϊκής αντίδρασης

Η εμφάνιση για πρώτη φορά από την Χούντα στρατιωτών ως αστυνομικής
δύναμης στους δρόμους μιας πόλης, όπως έγινε στη Θεσσαλονίκη
στις 28 Οκτωμβρίου, έδειξε ξεκάθαρα ότι το καθεστώς αντιμετωπίζει
το λαό ως "εχθρική δύναμη"

Την οικονομική κρίση η άρχουσα τάξη, τραπεζίτες, βιομήχανοι, εφοπλιστές, τη ρίχνουν ολόκληρη στις πλάτες του ελληνικού λαού. Έχοντας διαλύσει προηγουμένως, και με τη βοήθεια των σταλινογενών κομμάτων, τις βασικές οργανώσεις εργατικής άμυνας (σωματεία), προσπαθούν να αρπάξουν οποιαδήποτε κεκτημένα εργατικά δικαιώματα (8ωρο, συλλογικές συμβάσεις, αποζημιώσεις). Έτσι, η ελληνική εργατική τάξη, μετά την τεράστια μείωση μισθών και συντάξεων, τους ληστρικούς φόρους και τα «χαράτσια», τις απολύσεις και τα κυλιόμενα ωράρια, τις φοροαπαλλαγές τραπεζιτών και εφοπλιστών, είναι φυσικό να ψάχνει τρόπους αντίδρασης και άμυνας.

Η έλλειψη μιας ηγεσίας που να εκφράζει και να εκπροσωπεί την εργατική τάξη τη δυσκολεύει στην άμεση αντίδραση, δεν της αποκλείει όμως και τις προσπάθειες οργάνωσης, που ήδη έχουν ξεκινήσει. Ο κρατικός μηχανισμός αρχίζει να νιώθει την ανάσα της επερχόμενης ανόδου του εργατικού κινήματος. Νιώθει την αγανάκτηση και το μίσος του ελληνικού λαού, που καθημερινά γιγαντώνεται. Στην αρχή, προσπάθησε να σταματήσει τις διαδηλώσεις με προληπτικές συλλήψεις και επιθέσεις με προβοκάτορες και άφθονα χημικά. Τελευταία, όμως, φοβάται. Φοβάται πολύ, και η φθίνουσα πορεία της συγκυβέρνησης αναγκάζει την αστική τάξη να πάρει μέτρα που θυμίζουν στον ελληνικό λαό τις χούντες του παρελθόντος και τη στενή συγγένεια των αστικών κομμάτων με αυτές.

Ένα χρόνο πριν, στην περιοχή της Λάρισας, έγιναν κοινές ασκήσεις αστυνομίας και στρατού για αντιμετώπιση διαδηλωτών. Στη Θεσσαλονίκη, την 28η Οκτωβρίου, εμφανίστηκε για πρώτη φορά ο στρατός για να «φυλάξει» την πόλη. Από ποιους; Από το λαό της Θεσσαλονίκης!

Μέσα σε ένα 20ήμερο, ενόψει της ψήφισης του 3ου Μνημονίου, συνέβησαν πολλά. Σύλληψη εκδότη, γιατί δημοσιοποίησε τη λεγόμενη «λίστα Λαγκάρντ» με τους μεγαλοφοροφυγάδες. Κατάργηση πρωινής εκπομπής για έμμεση κριτική στον υπουργό Δημόσιας Τάξης Δένδια (οι δημοσιογράφοι τόλμησαν να αναφερθούν σε δημοσίευμα της αγγλικής εφημερίδας Guardian για βασανισμούς συλληφθέντων διαδηλωτών).

Απόλυση ανταποκριτή επειδή τόλμησε να σχολιάσει την αστυνομοκρατία στη Θεσσαλονίκη την ημέρα της 28ης Οκτωρίου. Σύλληψη ερασιτέχνη φωτογράφου με την κατηγορία της ανατροπής του πολιτεύματος, επειδή ανέβασε στο διαδίκτυο φωτογραφίες που απεικόνιζαν αστυνομικούς εν δράσει! Και, γενικότερα, η αστυνομική βία και αυθαιρεσία έχει ενταθεί.

Όλο αυτό το σκηνικό των τελευταίων ημερών αποδεικνύει περίτρανα το φόβο και την αδυναμία του συστήματος να διαχειριστεί την κρίση. Η πολιτική χούντα, που αντικατέστησε τα τανκς με τα ελεγχόμενα Μ.Μ.Ε. και τους ξεπουλημένους δημοσιογράφους τους, φτάνει στο τέλος της. Προσπαθεί με νύχια και με δόντια να σωθεί, γι' αυτό προβαίνει σε πράξεις ωμής λογοκρισίας και πολιτικής δίωξης. Μεμιάς, πετάνε στα σκουπίδια την «πολυφωνία» και την «αντικειμενικότητα» στο όνομα των οποίων ορκίζονταν αστικά κόμματα και μεγαλοδημοσιογράφοι.

Οι πράξεις ωμής λογοκρισίας και οι πολιτικές διώξεις είναι τα τελευταία σκιρτήματα της μελλοθάνατης κυβέρνησης και εκφάνσεις ενός κοινωνικού συστήματος σάπιου, χωρίς διέξοδο. Η ιστορία μάς έχει διδάξει ότι όσες διώξεις και να κάνουν, όση λογοκρισία και να επιβάλλουν, ακόμη και τα πιο αυταρχικά δικτατορικά καθεστώτα στο τέλος πέφτουν. Πέφτουν τσακισμένα από την άνοδο του εργατικού κινήματος, που θρέφεται από την αγανάκτηση και τα αδιέξοδα επιβίωσης, στα οποία μας έχει φτάσει η καπιταλιστική διακυβέρνηση.

Η εργατική τάξη, παρά τις προδοσίες των σταλινογενών κομμάτων που μιλούν εξ ονόματος της, στο τέλος θα καταφέρει και θα οργανωθεί, τσακίζοντας το σύστημα των καταπιεστών της και παραμερίζοντας όλους εκείνους που προσπαθούν να την αποπροσανατολίσουν, γαντζωμένοι στο αστικό κατεστημένο. Αυτό που λείπει είναι μια ηγεσία τίμια, ηθική, τολμηρή, βγαλμένη μέσα από τα σπλάχνα της εργατικής τάξης, να ηγηθεί όλων αυτών που εναγωνίως περιμένουν την ώρα της ανάστασής τους. Και αυτή η ηγεσία θα γεννηθεί.

Χρήστος Χατζής