Το Μνημόνιο διαλύει την τοπική αυτοδιοίκηση

Αυτοί που απειλούν ότι, αν δεν τηρήσουμε τις «δεσμεύσεις της χώρας», θα πτωχεύσουμε, έχουν οδηγήσει ήδη σε πτώχευση καθετί χρήσιμο για τους πολίτες



"Καλλικράτης" και Μνημόνια οδηγούν τους δήμους και τις κοινωνικές
υπηρεσίες τους σε πλήρη χρεοκοπία



Η διαφθορά και η διαπλοκή πολλών δημοτικών αρχών, ο «Καλλικράτης» και η δυσλειτουργία του, το Μνημόνιο και οι περικοπές του έχουν συνθέσει σκηνικό έκτακτης ανάγκης στους Δήμους, με την πλειονότητα αυτών στο χείλος του γκρεμού.

Εδώ και χρόνια, δήμαρχοι και δημοτικές αρχές, μιμούμενοι την κεντρική εξουσία, κακοδιαχειρίστηκαν οικονομικά τους δήμους, κάνοντας δαπάνες οι οποίες δεν είχαν κανένα κοινωνικό όφελος. Με τον άκρως αντιδημοκρατικό-συγκεντρωτικό νόμο του «Καλλικράτη» (ο οποίος έχει δολοφονήσει την όποια «αυτοδιοικητική δημοκρατία» στις κωμοπόλεις και τα χωριά), δημιουργήθηκαν τεράστια διοικητικά, οικονομικά και λειτουργικά προβλήματα. Προστέθηκαν στην τοπική αυτοδιοίκηση περισσότερες αρμοδιότητες, ενώ αφαιρέθηκαν πόροι και προσωπικό. Έτσι κι αλλιώς, στο Μνημόνιο αναφέρεται ρητά ότι «ο Καλλικράτης είναι μέθοδος περιορισμού των δαπανών για την Τοπική Αυτοδιοίκηση». Με βάση, λοιπόν, αυτό, οι σχετικές δαπάνες μειώθηκαν το 2011 κατά 500 εκατομμύρια ευρώ, το 2012 θα μειωθούν κατά 1 δισ. ευρώ και το 2013 θα μειωθούν κατά 1,5 δισ. ευρώ. Δηλαδή, μέσα σε τρία χρόνια θα αφαιρεθούν 3 δισ. από την Τοπική και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό;

• χρεοκοπία των δήμων
• ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας
• δανεισμό από «διεθνείς πιστωτές»(!)
• στάση πληρωμών σε εργαζόμενους και προμηθευτές
• αύξηση φόρων
• διάλυση χιλιάδων οργανισμών
• απόλυση όλων των συμβασιούχων
• κατάργηση υπηρεσιών κτλ.

Κάτω από τις εντολές της Τρόικας και του Μνημονίου και με τις ευλογίες, πολλές φορές, των δημοτικών αρχών, αίρεται ο δημόσιος και κοινωνικός χαρακτήρας των ανταποδοτικών υπηρεσιών του δήμου (οι ανταποδοτικές δεν επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό του κράτους), με πρώτη και καλύτερη την αποκομιδή των απορριμμάτων. Με τους εργολάβους να καραδοκούν για τις ιδιωτικοποιήσεις, που διαδέχονται η μια την άλλη και χιλιάδες εργαζόμενους (συμβασιούχους και μη) να περνούν την πόρτα της «εξόδου» προς την ανεργία.

Απαξιώνονται ή καταργούνται υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας. Καλοκαιρινά προγράμματα (όπως κατασκηνώσεις και δημιουργική απασχόληση για παιδιά, εκδρομές των AMΕΑ και ΚΑΠΗ) καταργούνται ή συρρικνώνονται. Απαγορεύτηκαν οι συμβάσεις προσωπικού για επείγουσες ανάγκες, όπως πυρασφάλεια, προσωπικό παιδικών σταθμών, καθαρίστριες για σχολικά κτήρια, κέντρα υγείας κ.λπ. Κοινωνικές δομές κλείνουν, με χιλιάδες εργαζόμενους στο δρόμο και εκατοντάδες χιλιάδες εξυπηρετούμενους πολίτες αβοήθητους. Πολλοί παιδικοί σταθμοί απειλούνται με κλείσιμο, αφού ο προϋπολογισμός της δημοτικής αρχής δεν επαρκεί για προσωπικό και τροφεία.

Παράλληλα, η υποστελέχωση των κέντρων υγείας σε ιατρικό, νοσηλευτικό και άλλο προσωπικό και οι ελλείψεις ιατροφαρμακευτικού υλικού έχουν στόχο την κατάργηση της δημόσιας δωρεάν υγείας και το κλείσιμο ή την ιδιωτικοποίηση των κέντρων υγείας. Ενώ υποκαταστήματα οικονομικών εφοριών και του ΙΚΑ κλείνουν ακόμα και σε νησιωτικές περιοχές.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες της άθλιας οικονομικής και διοικητικής κατάστασης στους δήμους, και ειδικά μετά από αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα, δημότες και εργαζόμενοι στην τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να στραφούμε συλλογικά ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές που θέλουν τους δήμους υπερχρεωμένους, κάτω από τον ελεγκτικό μνημονιακό μηχανισμό. Ενάντια στην πολιτική που θέλει δήμους ενταγμένους σε «προγράμματα εξυγίανσης», εξαρτώμενους από την κεντρική εξουσία που ακολουθεί τις επιταγές της Τρόικας και της τραπεζικής μαφίας. Να αποτραπεί κάθε μορφή συρρίκνωσης και ιδιωτικοποίησης υπηρεσιών των δήμων. Οι κοινωνικές δομές αποσκοπούν στη βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας, γι' αυτό πρέπει να έχουν δημόσιο χαρακτήρα. Ταυτόχρονα, να δημιουργηθούν νέες κοινωνικές δομές για την ανακούφιση της φτώχειας και την κοινωνική αλληλεγγύη, π.χ. κέντρα υποστήριξης ανέργων σε όλους τους δήμους. Να ανατραπεί κάθε κυβέρνηση που για να σώσει τους τραπεζίτες στραγγαλίζει κάθε έννοια κοινωνικής πολιτικής.

Όλγα Στεφανίδου