(δεν φαίνεται αλλά) ΟΛΟΙ στον ίδιο δρόμο είμαστε..

…στον δρόμο για την Λευτεριά!

Αυτή τη στιγμή νιώθουμε ότι στέκουμε άπραγοι (βουβοί δεχόμαστε τον βιασμό). Κανείς μας δεν καταλαβαίνει ότι η αντίσταση που ήδη κάνουμε (όποιου είδους) είναι αυτή που θα τους στείλει στον αγύριστο. Κανείς μας δεν καταλαβαίνει τη σπουδαιότητα του αγώνα του. Όλοι περιμένουμε να συμβεί κάτι σημαντικό, κάτι μεγάλο που θα τους ρίξει. Γι’ αυτό φτερουγίζει η καρδία στην πράξη αντίστασης όποιου άλλου, κυρίως όταν γίνει ντόρος (τραβήξει τις κάμερες πάνω του). Φτερουγίζει η καρδιά γιατί αναμένουμε το «μεγάλο»..

Να μην αυταπατώνται όμως όλοι όσοι επιδιώκουν τη διασημότητα, δεν αναζητούμε ήρωες, αλλά αφορμή!!! Η κίνηση μετράει -ως πιθανή αιτία για το μεγάλο μπραφ- κι όχι αυτός που την κάνει.

Το σημαντικό του θέματος όμως είναι άλλο. Το ότι δεν καταλαβαίνουμε ότι αλλάζουμε την ιστορία, δεν σημαίνει ότι δεν την αλλάζουμε!! Ό,τι ακριβώς κάνουμε θα τους ξεκουμπίσει (σχεδόν έχει επιτευχθεί.. ένα τσακ). Θα πέσουν επειδή γκαρίζουμε στις εφορίες, επειδή στήνουμε ανταρτοπόλεμο σε κάθε παράνομο ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, επειδή δεν μπορούν να σταθούν ανάμεσά μας, επειδή δεν τηρούμε τα μέτρα, επειδή τους μηνύουμε, επειδή δεν μπορούν ούτε κατασχέσεις να κάνουν, ούτε καν το ρεύμα να κόψουν, δεν τους παίρνει, επειδή πέφτει ένα κάλεσμα και τρέχουν εκατό, επειδή δεν λυγίζουμε με τίποτα, επειδή στηρίζουμε ο ένας τον άλλο και κρατάμε γερά.

Όταν με το καλό ελευθερωθούμε τα πράγματα θα μπουν στη θέση τους. Τότε θα ανακαλύψουμε ότι ΟΛΟΙ μαζί το φέραμε! Άσχετα με το είδος της αντίστασης που προέβαλε ο καθένας μας, αυτή καθαυτή η αντίσταση είναι που θα τους ρίξει.

Επίσης τότε θα ηρωποιηθεί ο «άσημος».. Αυτός που σήμερα παλεύει χωρίς να φαίνεται, χωρίς εχέγγυα, λυσσαλέα, που κάθε προσπάθειά του πάει άπατη, κι αυτός εκεί, κάθε φορά σηκώνει κεφάλι και ματωμένος αρχίζει νέα μάχη.

Ήρωας μου είναι ο διπλανός μου.. Ο δικός του αγώνας θα φέρει και την δική μου ελευθερία. Ο αγώνας του καθενός.