Το φως σαν φανερωθεί διώχνει την ίδια στιγμή τον φόβο και την αγωνία που έκρυβε μέσα του το σκοτάδι

Ένας φίλος μου οδηγούσε σε ένα πολύ στενό δρομάκι, όταν από την αντίθετη κατεύθυνση ήρθε ένα άλλο αμάξι. Πριν ακόμα το σκεφτεί να κάνει πίσω, άρχισε να οπισθοχωρεί ο άλλος οδηγός. Πλησιάζοντάς τους τους ευχαριστήσαμε και η συνοδηγός χαμογέλασε τόσο πλατιά που φώτισε ολόκληρη η μούρη της. Αυθόρμητα είπα «τι καλοσύνη βγάζει αυτή η κοπέλα» και ο φίλος μου απάντησε «κι άλλοι θέλουν να σου κόψουν το χαμόγελο». «Εσύ τους έφερες εδώ», του λέω.

Αυτοί που κόβουν τα χαμόγελα δεν ήταν εκεί δίπλα μας. Δίπλα μας ήταν μόνο η κοπέλα που η καλοσύνη φώτιζε τη μούρη της. Εκείνος τους έφερε, ενώ δεν υπήρχαν.

Στεφανία Λυγερού

Παλιά το σκοτάδι επικρατούσε. Το φως υπήρχε, αλλά διασκορπισμένο εδώ κι εκεί δεν μπορούσε να φωτίσει τη μαυρίλα που υπήρχε γύρω του.

Πλέον το σκοτάδι δεν έχει χώρο να σταθεί, δεν έχει τόπο να στεριώσει.

Το φως υπάρχει όπου κι αν είσαι, αναζήτησέ το, μην μένεις στο σκοτάδι. Τέλειωσε πια, πέρασε η εποχή του. Ζει μόνο επειδή εσύ το συντηρείς.

Μαρία Αλιφραγκή