Ευρώ ή δραχμή: Τι απαντάμε;

Ούτε το ευρώ είναι παράδεισος
ούτε η δραχμή κόλαση

Το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» έκτων πραγμάτων απασχολεί έντονα τον ελληνικό λαό, ανεξαρτήτως του αν η μεγαλοαστική τάξη το βάζει εκβιαστικά για να επιβάλει την πολιτική της. Στην πραγματικότητα, ούτε το ευρώ είναι ο παράδεισος ούτε η δραχμή η κόλαση. Μπορείς να είσαι με το ευρώ Σλοβακία ή με ένα εθνικό νόμισμα Ισλανδία.

 

 Αυτό που έχει σημασία (φυσικά, μιλάμε πάντα στο πλαίσιο του υπάρχοντος κοινωνικού καθεστώτος) είναι με ποια πολιτική συνοδεύεται η μία ή η άλλη επιλογή. Πάνω σε αυτό, μάλιστα, λέγονται και τρομερά ψέματα από τους γνωστούς Ταλιμπάν του Μνημονίου. Π.χ., ότι αν γυρίσουμε στη δραχμή, η αξία του σπιτιού μας, του μισθού μας, των όποιων καταθέσεων μας κτλ., θα πέσουν όσο θα πέσει και η δραχμή σε σχέση με το ευρώ. Αν ήταν έτσι, τότε από το '50 μέχρι το '90, που η λιρέτα ήταν πολύ πιο φτηνή και από τη δραχμή και υποτιμούνταν συνεχώς, θα έπρεπε οι Ιταλοί να ήταν ζητιάνοι.

Στην πραγματικότητα, η εποχή που η Ελλάδα θα έχει ένα άλλο νόμισμα, και όχι το ευρώ, δεν είναι μακριά. Και αυτό γιατί το ευρώ είναι μια θνησιγενής ιστορία. Δεν μπορεί μακροπρόθεσμα να υπάρξει ένα ενιαίο νόμισμα χωρίς ένα ενιαίο κράτος. Και 17 διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες, με διαφορετικές παραδόσεις και διαφορετικά συμφέροντα, δεν πρόκειται ποτέ να ενωθούν σε ένα κράτος. Ποτέ ο γαλλικός ιμπεριαλισμός, για παράδειγμα, με τα διεθνή συμφέροντα του, τις οικονομικές αποικίες του κτλ., δεν θα δεχθεί να υποταχθεί απόλυτα στη Γερμανία.

 

Επομένως, απατάται η μεγάλη πλειονότητα του λαού, που τάσσεται γενικά υπέρ του ευρώ; Όχι! Η επιστροφή στη δραχμή τώρα δεν είναι λύση. Και αυτό, πρώτα και κύρια, για λόγους πολιτικούς. Υπό τις σημερινές συνθήκες, θα σήμαινε σχεδόν σίγουρα προσέγγιση με τους Ρώσους, Κινέζους και Άραβες ολιγάρχες και τα άκρως αντεργατικά και σκοταδιστικά καθεστώτα τους -προοπτική εξαιρετικά επικίνδυνη για τη χώρα μας. Εξάλλου, η αντίθεση του ελληνικού λαού στο Μνημόνιο πυροδοτεί ανάλογες εξελίξεις στην Ευρώπη. Είναι προς το συμφέρον του ελληνικού λαού να δώσει τη μάχη της επιβίωσης του κοντά στους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς και εκμεταλλευόμενος την αλλαγή συσχετισμών, που σίγουρα θα έρθει στην Ευρώπη.

Πάρις Δάγλας