Τα 110 δις του Μνημονίου πήγαν όλα στους τραπεζίτες

Η μόνη απάντηση στη νέα προκλητική χρηματοδότηση των τραπεζών από την κυβέρνηση είναι: αγώνας για την κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος

Ο ελληνικός λαός αιμορραγεί
για να "σωθούν" τα κέρδη
των τοκογλυφικών τραπεζών
και των μετόχων τους

Μέχρι και υπουργοί της κυβέρνησης ομολογούν πλέον ότι αποτελεί προκλητικό σκάνδαλο η συνεχής χρηματοδότηση των τραπεζών από το δημόσιο ταμείο. Μέσα στα δύο τελευταία χρόνια, οι κυβερνήσεις Καραμανλή και Παπανδρέου έχουν δώσει στις τράπεζες το αστρονομικό ποσό των 78 δισεκατομμυρίων ευρώ, στο οποίο έρχονται τώρα να προστεθούν άλλα 30 δισεκατομμύρια, για να φτάσουμε στο συνολικό ποσό των 108 δισ. Σχεδόν δηλαδή όσα και τα χρήματα που δανείστηκε η χώρα μας από ΔΝΤ και EE και εξαιτίας τους φορτώθηκε στις πλάτες του λαού μας το βάρβαρο Μνημόνιο. Ουσιαστικά, δηλαδή, το δάνειο και το Μνημόνιο ήταν μια επίσημη καταλήστευση του ελληνικού λαού από τις τράπεζες, με τη βούλα της κυβέρνησης.

Η αρπακτικότητα των τραπεζιτών δεν σταματάει όμως εδώ. Δεν τους φτάνει να βγάλουν τα σπασμένα τους στις πλάτες μας, αλλά θέλουν να αρπάξουν και τη δημόσια περιουσία κοψοχρονιά. Είναι οι κατ' εξοχήν υποψήφιοι για την «αξιοποίηση» (αγορά ή μακροχρόνια ενοικίαση) της τεράστιας ακίνητης περιουσίας του δημοσίου, φυσικά σε τιμές εξευτελιστικές. Στο στόχαστρο τους βρίσκονται τα 71.000 ακίνητα της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου, τα 300 ακίνητα της ΕΤΑ Α.Ε., αυτά της Ολυμπιακά Ακίνητα Α.Ε., αλλά και οι τεράστιες εκτάσεις της ΓΑΙΟΣΕ, των οργανισμών αστικών συγκοινωνιών και των δημόσιων επιχειρήσεων.

Παράλληλα, οι τραπεζίτες καταδικάζουν σε οικονομική ασφυξία και αργό θάνατο τους εργαζόμενους και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αρνούμενοι να τους απαλλάξουν από τους παλιούς τοκογλυφικούς τόκους και να τους χορηγήσουν νέα χαμηλότοκα δάνεια. Ο νόμος «για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά» εφαρμόζεται με αργούς ρυθμούς και δεν έχει φέρει κανένα αποτέλεσμα, αντίθετα προς όσα γράφονται.

Για να απελευθερωθεί η χώρα και ο εργαζόμενος λαός από τη θηλιά των τραπεζών, μόνο μια λύση υπάρχει. Και αυτή περιλαμβάνει:

1. Την κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος. Μόνο με το χρηματοπιστωτικό σύστημα στα χέρια του κράτους θα γίνει δυνατό να εφαρμοστεί μια ενιαία, σχεδιασμένη οικονομική πολιτική, με στόχους την παραγωγική ανάπτυξη και την ανακούφιση του λαού. Μόνο έτσι θα μπορέσει να υπάρξει μια συντονισμένη χρηματοδότηση και ανάπτυξη της βιομηχανίας και των άλλων παραγωγικών κλάδων της οικονομίας, κυρίως μέσω δημόσιων επενδύσεων, αλλά και με ευνοϊκά δάνεια προς τους αγρότες και τους μικρομεσαίους, πάντα με κριτήριο τη δημιουργία αληθινής και ποιοτικής παραγωγής. Μόνο έτσι θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας.
2. Τη διαγραφή των τοκογλυφικών χρεών προς τις τράπεζες, τόσο του ελληνικού κράτους όσο και των ιδιωτών. Το τεράστιο ύψος του σημερινού δημόσιου χρέους οφείλεται και στην υπερχρέωση νοικοκυριών και επιχειρήσεων, με την επί δεκαετίες ανοχή των κυβερνήσεων, που επέτρεπαν στις ελληνικές τράπεζες να δανείζουν με υπέρογκα επιτόκια, τα υψηλότερα στην Ευρώπη σε σχέση με τα επιτόκια καταθέσεων.

Η πάλη για τη διεκδίκηση των απολύτως αναγκαίων αυτών μέτρων πρέπει να γίνει υπόθεση ολόκληρου του ελληνικού λαού, αφού με τον ένα ή τον άλλο τρόπο όλοι μας είμαστε θύματα της τραπεζικής ληστείας. Όλοι μαζί, εργατικά συνδικάτα, εμπορικοί σύλλογοι, επαγγελματικά επιμελητήρια, σύλλογοι δανειοληπτών, οργανώσεις καταναλωτών, πρέπει να ενωθούμε και να πολεμήσουμε. Με αποκλεισμούς και καταλήψεις τραπεζικών καταστημάτων, με ομαδική άρνηση πληρωμής των τοκογλυφικών χρεών, με μποϋκοτάζ κατά τραπεζών και με κάθε άλλο τρόπο που μπορούμε να σκεφτούμε. Το μισητό τέρας των τραπεζών, ο εφιάλτης όλων των Ελλήνων, πρέπει να τσακιστεί.

Βασίλης Παπανικολάου