Το ΚΚΕ πρωτοπόρο στην εφαρμογή του Μνημονίου

Η ηγεσία του ΚΚΕ
ξεσπαθώνει  υπέρ των
ανέργων και την ίδια ώρα
απολύει μαζικά εργαζόμενους
του Ριζοσπάστη

Ο Τύπος και τα μέσα ενημέρωσης είναι ένας από τους πιο άγρια χτυπημένους από την κρίση κλάδους. Μαζικές απολύσεις, πετσόκομμα αμοιβών, κατάργηση κάθε έννοιας συμβάσεων, η «μαύρη» και απλήρωτη εργασία κάνουν θραύση κ.ο.κ. Οι εργαζόμενοι, κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες, λόγω της τεράστιας ανεργίας, προσπαθούν να υπερασπιστούν κάποια από τα δικαιώματά τους, αντιστέκονται όπου και όπως μπορούν.

 

Μέσα σε αυτή την κατάσταση, οι εργαζόμενοι όχι μόνο του συγκεκριμένου κλάδου αλλά και συνολικά, δέχονται ένα ακόμα χτύπημα. Από ποιον; Από ένα κόμμα που αυτοσυστήνεται σαν «κόμμα της εργατικής τάξης»! Αναφερόμαστε φυσικά στο ΚΚΕ και τις μαζικές απολύσεις που ξεκίνησε χριστουγεννιάτικα στην εφημερίδα του, τον Ριζοσπάστη. Και οι οποίες, μάλιστα, ακολουθούν τις απολύσεις που έχουν ήδη γίνει στις άλλες κομματικές επιχειρήσεις και μέσα ενημέρωσης του ΚΚΕ, την Τυποεκδοτική, το ραδιόφωνο του 902, τον τηλεοπτικό σταθμό του 902. Μιλάμε για την πιο στυγνή εφαρμογή της μνημονιακής λογικής, που ουσιαστικά λειτουργεί ενισχυτικά στις αντίστοιχες επιθέσεις των μεγαλοεκδοτών, ενάντια στους οποίους υποτίθεται αγωνίζονται οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΚΚΕ στον Τύπο!

Προκλητικότατος ο διευθυντής του Ριζοσπάστη, Στέφανος Λουκάς, έφτασε στο σημείο να πιέζει τους εργαζόμενους να παραιτηθούν μόνοι τους, αρνήθηκε να κάνει τις απολύσεις τουλάχιστον με τους όρους που ίσχυαν προ του Μνημονίου 3 και φέρεται να δήλωσε: «Εγώ τον Ριζοσπάστη μπορώ να τον βγάζω και με 40 μέλη του κόμματος και Κνίτες». Σε αυτή ακριβώς τη λογική φοβερίζουν τους εργαζόμενους και οι πιο χυδαίοι εργοδότες του χώρου!

Θεωρήθηκε μάλιστα αυτονόητο ότι θα απολυθούν κατά βάση εργαζόμενοι που δεν είναι μέλη του κόμματος. Δηλαδή, αυτοί που δούλευαν στην εφημερίδα για να βγάλουν το ψωμί τους αντιμετωπίστηκαν πρακτικά σαν εργαζόμενοι δεύτερης κατηγορίας!

Εδώ τα πράγματα είναι απλά: αυτές οι πρακτικές, αυτός ο τρόπος λειτουργίας, αυτή η ηθική αντιστοιχούν σε έναν μηχανισμό πωρωμένων γραφειοκρατών, ένα συντηρητικό-αντεπαναστατικό κόμμα που δεν έχει πια καμιά απολύτως σχέση με τα συμφέροντα, τις αγωνίες και την ηθική της εργατικής τάξης.