Η ΠΡΩΤΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΦΟΒΟ



Όταν ο φόβος σπάει,
σειρά έχει ο Αγώνας



Ο φόβος... Αυτό το πρωτόγονο ενστικτώδες συναίσθημα έτεινε να κυριαρχήσει στη χώρα. Οι φτωχοί, οι καταπιεσμένοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, προσβλήθηκαν από τον ιό του φόβου, που απλωνόταν σαν γάγγραινα.

Κάθε καταπιεστική εξουσία, ανά τακτά διαστήματα, όταν θέλει να κάνει ρήξεις, τομές εις βάρος των καταπιεσμένων, εξαπολύει το όπλο μαζικής καταστροφής που ονομάζεται φόβος.

Ο φόβος, για να επιφέρει την ολική παράλυση στον καταπιεσμένο, πρέπει να εξαπολυθεί αφού αναπτυχθεί μια διαίρεση των καταπιεσμένων.

Αυτό που λένε «διαίρει και βασίλευε» είναι απόλυτα σωστό. Προηγείται η διαίρεση και έπεται ο φόβος. Πάρτε παράδειγμα τη φύση. Η αγέλη των αρπακτικών ορμά στο κοπάδι με στόχο τη διαίρεση και την ατομικοποίηση. Έτσι μας αντιμετωπίζουν οι αγέλες των καπιταλιστών... Σαν κοπάδι αδύνατων ζώων. Όρμησαν ενάντια στις «συντεχνίες», χτύπησαν τους «απατεώνες», τα «λαμόγια», τους «καλοπερασάκηδες», το «κομματικό κράτος», τους «τεμπέληδες» δημοσίους υπαλλήλους, τους «κρατικοδίαιτους» αγρότες...

Κι έτσι μείναμε για ένα μεγάλο διάστημα ο καθένας μόνος του. Εύκολα θύματα, άτομα... ενός διαλυμένου κοπαδιού. Σπουδαγμένοι επικοινωνιολόγοι, απίστευτοι «δημοσιογράφοι», καθηγητάδες πανεπιστημίων, ειδικευμένοι στη διάλυση κοπαδιών.... Αυτή η αγέλη λύκων έπεσε πάνω μας. Πάνω στην κεφαλή της εργατικής τάξης, στα πλαϊνά, στα μετόπισθεν. Νόμιζαν ότι το κοπάδι θα διαλυόταν. Ότι θα παραμέναμε κτήνη αποκαμωμένα, φιγούρες άθλιες ενός πάλαι ποτέ ένδοξου παρελθόντος. Θέλανε να μας δείχνουν στην Ευρώπη, για να φοβίζουν τα ευρωπαϊκά «κοπάδια». Να λένε στο ευρωπαϊκό προλεταριάτο: «Να πώς καταντά όποιος τα βάζει με εμάς». Αφού μας χτύπησαν από παντού, μας διέσυραν, μας απέλυσαν, μας πήραν επιδόματα Χριστουγέννων, Πάσχα, θέρους, νόμισαν ότι θα παραμέναμε παραδομένοι για να μας κατασπαράξουν σαν ύαινες...

Και ξάφνου... ήρθε η απάντηση του αθηναϊκού και πειραϊκού λαού, πρωτοπορίας του χτυπημένου ελληνικού λαού, να τους καταφέρει καίριο πλήγμα στις αιμοβόρες θελήσεις τους. Δεν ήταν μόνο ότι απείχε ο αττικός λαός... Ήταν που τους είπε σε απλά ελληνικά:

«Προσέξτε, μας χτυπήσατε, μας λοιδορήσατε, μας σκυλέψατε... αλλά εμείς δεν πάμε στο πανηγύρι του εκλογικού σας παζαριού. Δεν θα διαλέξουμε τα δόντια που θα μας κατασπαράξουν. Εμείς θα συγκρουστούμε μαζί σας στα εργοστάσια, στις διαδηλώσεις, στους αγώνες». Τώρα ήλθε η ώρα να μαζευτούμε ξανά σαν μια γροθιά. Να αναζητήσει ο καθένας τον διπλανό του. Να καλέσουμε σε νέα συσπείρωση τους πάντες. Μπροστά μας υπάρχουν αγώνες και διεκδικήσεις. Η ταξική διαίρεση θα μείνει πίσω και ο φόβος θα αρχίσει να διαλύεται.

Αριστείδης Λάμπρου