Η μεγαλύτερη φανερή καπιταλιστική ληστεία σε βάρος του ελληνικού λαού έγινε και γίνεται με τον «αναπτυξιακό νόμο», που έφτιαξε το ΠΑΣΟΚ το 1982..
Με τον νόμο αυτό, κάθε καπιταλιστική επένδυση στην Ελλάδα, ή ελληνική ιμπεριαλιστική επένδυση στο εξωτερικό, ή ιμπεριαλιστική επένδυση στην Ελλάδα, επιδοτείται ουσιαστικά εντελώς δωρεάν από το ελληνικό κράτος, με 40% κατά μέσον όρο περίπου.
Τα κεφάλαια αυτών των επιδοτήσεων, εξασφαλίζονται με εξωτερικούς και εσωτερικούς δανεισμούς, που είναι τόσο τεράστιοι, που όχι μόνο δεν μπορούν να εξοφληθούν, αλλά είναι πολύ δύσκολο να πληρωθούν ακόμα και οι τόκοι αυτών των δανεικών κεφαλαίων.
Αυτά τα δανεικά που χαρίστηκαν στους καπιταλιστές, έχουν χρεωθεί σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό. ώστε είναι υποθηκευμένο και το δικό του μέλλον, και ακόμα και το μέλλον των επερχόμενων γενεών του.
Τώρα αυτές οι καπιταλιστικές επενδύσεις αυξάνονται συνεχώς κατακόρυφα, οι κρατικές επιδοτήσεις αυτών των επενδύσεων επίσης, τα ελλείμματα του καπιταλιστικού κράτους πάλι επίσης, και θα κληθεί ο ελληνικός λαός να πληρώσει με πρόσθετους άμεσους και έμμεσους φόρους που θα επιβάλλει οπωσδήποτε η κυβέρνηση. Ο ληστρικός αυτός «Αναπτυξιακός νόμος» είναι θεμέλιο της λεγόμενης «αναπτυξιακής πολιτικής και του εκσυγχρονισμού», και τον νόμο αυτόν και τις φοβερές συνέπειες του πάνω στον εργαζόμενο αλλά και ολόκληρο τον καταπιεζόμενο ελληνικό λαό, τον γνωρίζουν πολύ καλά, το ΚΚΕ, και ο Συνασπισμός, και ο Τσοβόλας, και όλοι τους μπροστά στα συμφέροντα της μεγαλοαστικής τάξης, σκύβουν δουλικά το κεφάλι και σιωπούν. Και ακριβώς πάνω σε αυτήν τη σιωπή ανυψώνεται όλη η θρασύτητα και η υποκρισία της αστικής τάξης, που επιχειρεί να παρουσιάσει το ληστρικό «αναπτυξιακό» νόμο της σαν φιλεργατικό. Διότι κατ' αυτήν δια της «ενθάρρυνσης» των επενδύσεων επιδιώκεται αποκλειστικά και μόνο η εξεύρεση νέων θέσεων εργασίας και η καταπολέμηση της ανεργίας της εργατικής τάξης. Οπότε εφόσον όλες αυτές οι επιδοτήσεις είναι μέτρο φιλεργατικό, είναι και πολύ πολύ φυσικό η εξόφληση των τεραστίων αυτών δανείων που απαιτήθηκαν για τις «φιλεργατικές» αυτές επιδοτήσεις των επενδύσεων να επιβαρύνουν τον εργαζόμενο λαό.
Εμείς θα απαντήσουμε σε όλη αυτή την ελεεινή και ξεδιάντροπη ψευδολογία της αστικής τάξης, και θα το κάνουμε όχι με συλλογισμούς, αλλά με στοιχεία μιας αστικής -μιας δικής τους- οικονομικής εφημερίδας, του «ΕΠΕΝΔΥΤΗ» της 8ης Σεπτεμβρίου 1996. Και για τα στοιχεία αυτά, οι «αντιπολιτευόμενες αριστερές-δημοκρατικές δυνάμεις» της Βουλής των Ελλήνων, ασφαλώς δεν ξέρουν τίποτα.
«ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ: 27 εκατομμύρια δραχμές για κάθε θέση εργασίας. Πολύ ακριβά αγοράζει η κυβέρνηση τις νέες θέσεις εργασίας στο βιομηχανικό τομέα. Αυτό προκύπτει από τα στοιχεία 30 επενδύσεων που εντάχθηκαν στον αναπτυξιακό νόμο το α εξάμηνο του 1996. Συγκεκριμένα οι 30 μεγάλες κυρίως βιομηχανικές επενδύσεις που περιλαμβάνονται στους πίνακες επιχορηγήθηκαν (σ.σ. με δωρεάν κεφάλαια εκτός της επιδότησης επιτοκίου δανεισμού) συνολικά από τον κρατικό κορβανά με περίπου 35 δισεκατομμύρια δρχ. ενώ οι νέες θέσεις εργασίας που θα δημιουργήσουν οι επιχείρησες είναι συνολικά 1.257».
Και τώρα προσέξτε το φιλεργατικό χαρακτήρα του «αναπτυξιακού νόμου». Για κάθε νέο εργάτη που θα προσληφθεί, ο καπιταλιστής εισπράττει προκαταβολικά από το κράτος και εντελώς δωρεάν 27 εκατομμύρια (εκτός από τη δωρεάν κρατική επιδότηση των επιτοκίων των δανείων, που παίρνει από τις κρατικές τράπεζες με την εγγύηση του κράτους).
Εάν τώρα υπολογιστεί ότι ο κάθε νέος εργάτης κοστίζει στον καπιταλιστή περίπου 2 εκατομμύρια το
χρόνο, αυτό σημαίνει ότι το κράτος προκαταβάλλει στον καπιταλιστή για κάθε νέο εργάτη του τους μισθούς 13,5 ετών...!
Εκτός όμως του «αναπτυξιακού νόμου», για κάθε νέο εργάτη -με άλλο νόμο του ΠΑΣΟΚ- επιδοτείται ο εργοδότης από το ταμείο ανεργίας για μεγάλο διάστημα, με το 50% του μισθού του και το 50% των ασφαλίστρων του. Αλλά και με άλλο πρόσφατο νόμο του ΠΑΣΟΚ (Σημίτης), εάν ο νέος εργάτης είναι άνεργος, ο εργοδότης εισπράττει και το επίδομα ανεργίας του εργάτη.
Είναι απίστευτο το εύρος του «φιλεργατισμού» της «αναπτυξιακής πολιτικής και του εκσυγχρονισμού» της ελληνικής αστικής τάξης. Και δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα και για τη ληστεία και τη θρασύτητα των καπιταλιστών και την υποταγή του εργαζόμενου ελληνικού λαού.
Γι' αυτό και πέρα από τις διάφορες φανφάρες, για δημοκρατικό πολίτευμα και καθολική ψηφοφορία, κυρίαρχο λαό και βουλή των Ελλήνων και κράτος δικαίου, πολιτισμό ελευθερίας και δικαιοσύνης και άλλα στολίδια της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, η μεγάλη αλήθεια είναι ότι: η ελληνική αστική τάξη, στη φάση της πλήρους ηθικής κρίσης και του πλήρους ιστορικού αδιεξόδου των βιοτικών περιθωρίων του κοινωνικού της συστήματος, που και η ίδια γνωρίζει ότι στην πραγματικότητα είναι θνησιγενές, ενεργεί σαν μια αδίστακτη άγρια και βάρβαρη συμμορία ληστών. Που έχει υπνωτίσει και αλυσοδέσει την εργατική τάξη και όλο τον εργαζόμενο λαό, δια μέσου των ηθικά εξαθλιωμένων πολιτικών υπηρετών της και των κομματικών μηχανισμών της, καθώς και του πολιτικού και ένοπλου καταπιεστικού μηχανισμού του κράτους της. Ότι θα ξεπεραστεί οπωσδήποτε αυτή η φάση είμαστε απόλυτα βέβαιοι, το πόσο όμως θα διαρκέσει δεν μπορούμε να το ξέρουμε επακριβώς. Αυτό θα εξαρτηθεί από την ίδια την εργατική τάξη και ιδιαιτέρως από την αγωνιστική ηγεσία της.
Γιάννης Βερούχης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου