Η νέα συμφωνία για το χρέος θα αποτύχει

Ο ιδρώτας και το αίμα του ελληνικού λαού καταλήγει στην "μαύρη τρύπα"
της διεθνούς τοκογλυφίας.
Μόνη λύση η γενική διαγραφή των χρεών.

Ενώ στο πολιτικό προσκήνιο κυριαρχεί η παρωδία περί του σχηματισμού «κυβέρνησης εθνικής ενότητας», στην πραγματική ζωή βαδίζουμε ολοταχώς προς την παταγώδη κατάρρευση και της νέας συμφωνίας αντιμετώπισης της κρίσης χρέους και μια νέα, ακόμη μεγαλύτερη, έκρηξη της λαϊκής οργής και ανυπακοής.

Η νέα φαεινή ιδέα των... Γιωργάκηδων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους της Ελλάδας περιλαμβάνει, χοντρικά, ένα «κούρεμα» 50%, νέο δάνειο συνολικού ύψους 130 δισ., και, φυσικά, νέα δρακόντεια αντιλαϊκά μέτρα και μετατροπή της Ελλάδας σε προτεκτοράτο των ξένων και ντόπιων τοκογλύφων. Όσον αφορά το κούρεμα, η «ελάφρυνση» θα είναι πολύ μικρότερη απ' όσο μας λένε. Κι αυτό γιατί δεν θα «κουρευτεί» όλο το χρέος των 360 δισ., αλλά μόνο τα 160 δισ. του ιδιωτικού χρέους, από το οποίο το μεγαλύτερο μέρος βρίσκεται σε ελληνικά χέρια (τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία). Αν υπολογίσουμε τώρα ότι το ελληνικό κράτος θα πρέπει να καλύψει τις απώλειες των ασφαλιστικών ταμείων (και ένα μέρος των απωλειών των τραπεζών) και ότι θα υπάρξουν ιδιώτες πιστωτές που θα αρνηθούν να συμμετάσχουν στο «κούρεμα», η ωφέλεια μας θα είναι μάλλον μικρότερη του 10% του συνολικού χρέους. Από εκεί και πέρα, το να δανείζεις άλλα 130 δισ. σε μια χώρα που καταρρέει υπό το βάρος του υπέρογκου δανεισμού (μόνο και μόνο για να συνεχίσουν οι τοκογλύφοι να εισπράττουν κανονικά τους τόκους τους) έχει ένα όνομα: σχιζοφρένεια. Αν, τέλος, συνυπολογίσουμε τα φρικαλέα μέτρα που συνοδεύουν τη συμφωνία (ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας, μαζικές απολύσεις στο δημόσιο, ουσιαστική κατάργηση κάθε έννοιας εργατικής νομοθεσίας, πιθανότατο «κούρεμα» των συντάξεων κτλ.) και τα προσθέσουμε όλα αυτά στην ήδη υπάρχουσα κατάσταση, τότε καταλήγουμε αβίαστα στο συμπέρασμα ότι: η εσωτερική στάση πληρωμών είναι αναπόφευκτη! Και αν γίνει η εσωτερική, αναγκαστικά θα γίνει και η εξωτερική! Ήδη, ένα τεράστιο ποσοστό του ελληνικού λαού δεν έχει χρήματα για τα βασικά, ένα μεγάλο ποσοστό των επιχειρήσεων δεν πληρώνουν τους υπαλλήλους τους και, εντελώς φυσικά, τα δημόσια έσοδα εκτροχιάζονται (τον Οκτώβριο πτώση 7%, όταν περίμεναν... αύξηση!). Πολύ απλά, όλο και περισσότεροι δεν πληρώνουν, γιατί δεν μπορούν να πληρώσουν. Είναι κοινό μυστικό ότι χιλιάδες επιχειρήσεις περιμένουν να δουν τι θα πιάσουν και αυτές τις γιορτές, μπας και μπορέσουν και πληρώσουν κανένα γραμμάτιο, και από Γενάρη λουκέτο!

Ακόμα, όμως, κι αν τα πράγματα υποθετικά πήγαιναν λίγο καλύτερα, είναι ούτως ή άλλως αμφίβολο αν μέχρι τον Ιανουάριο θα έχουμε «συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου», PSI, EFSF, ή ακόμα και ευρώ (!), καθώς οι κλόουν που παριστάνουν τους Ευρωπαίους «ηγέτες» έβαλαν ήδη την Ιταλία στο δρόμο του ΔΝΤ και του Μνημονίου. Μα, αν η Ιταλία μπει σε ένα καθοδικό σπιράλ ύφεσης τύπου Ελλάδας, πού θα βρουν τα τρισεκατομμύρια ευρώ που θα χρειαστούν για να την ξαναστήσουν στα πόδια της;

Και ακόμη κι αν δεχθούμε πως δεν τους νοιάζει τίποτα μπροστά στο να κάνουν την Ευρώπη (ή έστω ένα μέρος της Ευρώπης) Ασία και να μάθουν τους Ευρωπαίους εργάτες να δουλεύουν με μισθούς πείνας, χωρίς κοινωνικές παροχές, ασφάλιση, άδειες κτλ., και πάλι δεν θα το πετύχουν. Όλα αυτά θα φέρουν μόνο γενικευμένη κοινωνική και πολιτική αναταραχή, κατάρρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και, ίσως, μια νέα διαίρεση της Ευρώπης σε δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα.

Για να πετάξουμε από πάνω μας το ζουρλομανδύα που μας έχουν φορέσει, μία μόνο λύση υπάρχει: γενική, και αμοιβαία διαγραφή χρεών σε πανευρωπαϊκή κλίμακα, σταθεροποίηση του τραπεζικού συστήματος μέσω της κρατικοποίησης του και αντιμετώπιση της ανεργίας και της ύφεσης μέσω μεγάλων δημόσιων επενδύσεων στον παραγωγικό τομέα.

Πάρις Δάγλας