ΓΑΛΛΙΑ. Η σημασία των πρόσφατων εκλογών

Οι γαλλικές εκλογες ανέδειξαν μια
τάση όξυνσης των αντιθέσεων
μέσα στην καπιταλιστική Ευρώπη

Οι προεδρικές εκλογές της Γαλλίας, που έλαβαν χώρα στις 22 Απριλίου/6 Μαΐου, είχαν μια ιδιαίτερη πολιτική σημασία, όχι όμως τόσο για το αποτέλεσμα τους. Ο Σαρκοζί, εντελώς αποτυχημένος ως πολιτικός προϊστάμενος και διαχειριστής του γαλλικού καπιταλισμού, ηττήθηκε από τον εξίσου ανύπαρκτο πολιτικά σοσιαλδημοκράτη Ολάντ.

Ο Σαρκοζί είχε κερδίσει το προεδρικό αξίωμα πριν από 5 χρόνια εξαγγέλλοντας μια πολιτική με στοιχεία εθνικού προστατευτισμού, έμφασης στη βιομηχανική ανάπτυξη κτλ.

Σε όλα αυτά, απέτυχε παταγωδώς, όπως απέτυχε παταγωδώς και στην προσπάθεια του να εμφανιστεί ως ένας ηγέτης ολόκληρου του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού. Επομένως, η ήττα του, όσο κι αν προσπάθησε να την αποτρέψει με δημαγωγία υπέρ του «νόμου και της τάξης», ήταν αναμενόμενη.

Από την άλλη, δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες ότι η εκλογή Ολάντ σηματοδοτεί αυτή καθαυτή κάποια αλλαγή στις βασικές πολιτικές που ακολουθεί ο γαλλικός καπιταλισμός στο εσωτερικό της χώρας, οι οποίες δεν διαφέρουν από τις αντίστοιχες των άλλων ευρωπαϊκών αστικών τάξεων. Το σημαντικό εδώ, όμως, είναι άλλο: απ' όσα ακούστηκαν κατά τη διάρκεια των εκλογών, βγαίνει το συμπέρασμα ότι η γαλλική άρχουσα τάξη επιθυμεί όλο και περισσότερο να επαναδιαπραγματευτεί την «ειδική» σχέση της με τη γερμανική άρχουσα τάξη. Είναι φανερό ότι η πολιτική της άτεγκτης λιτότητας και της νομισματικής-δημοσιονομικής πειθαρχίας που κυριαρχεί πλέον στην Ευρώπη, με κύριο υποστηρικτή τη Γερμανία, θα προκαλεί όλο και περισσότερα προβλήματα όχι μόνο στις χώρες του Νότου αλλά και στη Γαλλία. Της οποίας η οικονομία δεν μπορεί πλέον να παρακολουθήσει τη γερμανική ούτε σε βιομηχανική ισχύ ούτε σε εξαγωγικές επιδόσεις ούτε σε ευελιξία και καινοτομία. Από αυτό προκύπτει ότι, ανεξάρτητα από τις επιθυμίες και δυνατότητες του Ολάντ, η Γαλλία θα επιζητεί αντικειμενικά μεγαλύτερη νομισματική χαλάρωση, περισσότερο προστατευτισμό, λιγότερη δημοσιονομική πειθαρχία.

Οι αντιθέσεις και φυγόκεντρες τάσεις μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα ενισχύονται όλο και περισσότερο, ειδικά όσο δεν επιλύεται η κρίση χρέους.

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι χαρακτηριστικό ότι το Εθνικό Κόμμα, με κύριο σύνθημα την επιστροφή στο φράγκο, επέτυχε το μεγαλύτερο ποσοστό της ιστορίας του, με την υποψήφια του, Μαρίν Λεπέν, να φτάνει σχεδόν το 18%.

Πάρις Δάγλας