Η δημοκρατία
απλούστατα τίθεται. Ρωτάς όλους για όλα.
Απλό είναι και το να επιτύχει.
Αυτός που αναλαμβάνει την ευθύνη των αποφάσεων
γίνεται ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ υπεύθυνος (ας κάνει και λάθη στην αρχή, τα λάθη
αν τα επωμίζεσαι σε κάνουν σοφό).
Το δύσκολο στη δημοκρατία
είναι να αποφύγεις τους καπελωτές-ολιγάρχες-δικτάτορες-δυνάστες που θεωρούν
εαυτούς αριστότερους, οι οποίοι σε κάθε εποχή, ανά τον κόσμο, μόνιμα την
καταλύουν.
Η δημοκρατία θα κερδηθεί.
Μονόδρομος. Το ζήτημα είναι η διασφάλισή της. Από τώρα πρέπει ν’ αρχίσουμε να
τη διασφαλίζουμε. Πώς; Ξύλο στους αριστότερους. Δεν αφορά τους σάπιους,
παλαιούς αριστότερους, αυτοί θα πέσουν μόνοι τους σαν ώριμα σύκα. Αφορά
πρωτίστως τους εκκολαπτόμενους, τους νεοανερχόμενους αριστότερους.
Έτσι, όποιον δεις να κάνει τον
έξυπνο (αυτός ξέρει τα πολλά, ο λαός είναι ένα μάτσο βόδια), όποιον δεις να
αυτοπροβάλλεται για να γίνει διάσημος (για να του στήσουμε τον ανδριάντα),
όποιον δεις να «συλλέγει» οπαδούς (παλαμάκια, έδρανα, κόκκινα χαλιά –μαζί πάνε
αυτά), ρίχτου. Κι αν σε ρωτήσει γιατί με βαράς; Πες του «ξέρεις εσύ, για να μην
κάνεις»!!!
Σίγουρα δίπλα σου έχεις κι εσύ
έναν. Φάτον τώρα που είναι μικρός, γιατί αλλιώς.... θα μεγαλώσει.
Υ.Γ. Το χέρι μου οδήγησε το
διαφωτιστικότατο αυτό βίντεο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου