Μας «τρομάζει» και ο παιδεραστής!

Παιδεραστής με οικολογικές ανησυχίες
ο Ντανιέλ Κον Μπεντιτ,
είναι ο "Κόκκινος Ντάνι" της
φοιτητικής εξέγερσης

Ντανιέλ Κον Μπεντίτ: Μισθοί 1300 ευρώ; Σαν να ζητάς από τον δανειστή πως θέλει να αυτοκτονήσει!! Με τσεκούρι ή με όπλο;

Κλύδωνας: Μισθοί 500 ευρώ; Σαν να ζητάς από τον άλλον πως θέλει να πεθάνει. Εξευτελιστικά από ασιτία ή δια θηλιάς στο Σούπερ Μάρκετ; 

Ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ εξαπέλυσε επίθεση κατά της ελληνικής Αριστεράς, χαρακτηρίζοντας το πρόγραμμά της «τρέλα και ανοησία», στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε με τον Έλληνα ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων Ν. Χρυσόγελο.

Πιο συγκεκριμένα, ο συμπροεδρεύων των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ τόνισε ότι μεταξύ του «μνημονίου ως έχει» και του «πετάμε το μνημόνιο στα σκουπίδια», υπάρχει τρίτος δρόμος, ενώ παράλληλα επιτέθηκε (χωρίς να κατονομάσει συγκεκριμένο κόμμα)  εναντίον της ελληνικής Αριστεράς, λέγοντας ότι στο πρόγραμμά της υπάρχουν δύο προτάσεις: κατάργηση όλων όσων αποφασίστηκαν περί μισθών( δηλαδή των μειώσεων) και ελάχιστο μισθό 1.300 ευρώ.

Επίσης, ο ευρωβουλευτής των Πρασίνων διατύπωσε την εκτίμηση ότι αυτό το πρόγραμμα «είναι μια πραγματική τρέλα, είναι εντελώς ανόητο. Αν πραγματικά ζητάς από κάποιον να υιοθετήσει αυτό το πρόγραμμα, είναι σαν να τον ρωτάς πως θέλεις να αυτοκτονήσεις; Με τσεκούρι ή με όπλο; Είναι ένα πρόγραμμα ψευδές...».

Και συνέχισε: «Λένε πως θα καταργήσουν το μνημόνιο... μου λέτε πως θα πληρώσουν μισθούς και συντάξεις όταν η Ευρώπη πει "τέλος δεν σας δίνουμε άλλα χρήματα"; Τα ταμεία της Ελλάδας είναι άδεια, πως θα δώσουν κατώτατους μισθούς 1.300 ευρώ;»

 http://klydonas.blogspot.com/2012/05/blog-post_3269.html#more

ΜΑΗΣ 68 ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΕΒΡΑΙΟΣ - Κον Μπεντίτ

Ο θάνατος της ιδέας μιας Ευρώπης ελευθέρας, ανεξαρτήτου, ισχυράς και Ελληνόφρονος - Η πτώσις του Ντε-Γκώλ έσβυνε την τελευταία ελπίδα για το μεγάλο όραμα..

Το ψέμα παραμένει ακόμη να μνημονεύεται ως αλήθεια, η τραγική πραγματικότης να κρύβεται από τους ευρωπαϊκούς (ελληνικούς) λαούς. Ο στρατηγός Ντε-Γκώλ, η τελευταία μεγάλη ευρωπαϊκή μορφή, είχε προ πολλού (από τον πόλεμο) αντιληφθεί τα σχέδια του Σιωνισμού και της Αγγλίας ιδιαιτέρως για το μέλλον της Ευρώπης.

Ονειρεύθηκε μίαν Ευρώπην αυτοδιοικούμενην, με μίαν Γαλλίαν προπομπόν στην κοινή προσπάθεια των εθνών της, μακρία από την αμερικανική επιρροή, με ανεπτυγμένες τις τρομερές παραγωγικές της δυνατότητες και τις ικανότητες των ευφυεστέρων λαών της γης, η Ευρωπαϊκή ήπειρος υψώνετο στα μάτια του σαν η κυρία δύναμις της ελευθερίας των λαών του κόσμου. Μια Ευρώπη «ουμανιστική», ελληνοκεντρική, απωθητική της κομμουνιστικής επιβουλής και των εβραϊκών σχεδίων, μία Ευρώπη με κυρίαρχον λόγον αλλά και δημιουργόν πολιτισμού, που θα εστηρίζετο στις δικές πλουτοπαραγωγικές της πηγές, με την ιδικήν της πυρηνικήν δύναμιν και διαστημικόν πρόγμαμμα.           

Ο Ντε-Γκώλ χάλαγε τα σχέδια του Εβραϊσμού, τις εκκολαπτόμενες βλέψεις της αοράτου τότε ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ. Έπρεπε να πέση, όχι να δολοφονηθή. Να τον ρίξη ο.....λαός. με αντίδρασιν πάντα, την έχθρα της Ευρώπης Αγγλία, ο παγκόσμιος Σιωνισμός κινείται. Με προπομπό τις Στοές στέλνει στη Γαλλία ένα αρχιανατροπέα: τον Εβραίο Δανηίλ Κοέν Μπεντίν. Ένα ασήμοντο γεγονός (όπως πάντα), οι πάντα παρασυρόμενοι, θερμοκέφαλοι, ρομαντικοί και άμυαλοι φοιτηταί και η συνταγή πιάνει. Σε χρόνο αστραπή ολόκληρη η Γαλλία καίγεται. Κανείς δεν ξέρει το γιατί. Γιατί τόσο πολύ! Γιατί έως εδώ! Εκείνοι όμως ξέρουν. Ο λαός πάντα θα χαίρεται στο λάκκο του μία ελευθερία που να την φωνάζει μόνο μπορεί. Σου δίνουμε την δυνατότητα να φωνάζης ελεύθερα αυτό που δεν μπορείς ποτέ να έχης.

Για τον λαό αυτό φτάνει. Το πράγμα πλέον ξεκαθαρίζει. Ή φεύγει ο Ντε Γκωλ ή η Γαλλία αναποδογυρίζεται. Τα άρματα έξω από το Παρίσι δεν θα επέμβουν να βοηθήσουν την Γαλλία και αυτόν που τους χάρισε στο Αρράς την μόνη νίκη εναντίον των γερμανικών τεθωρακισμένων.

Με το μεγαλείο του γίγαντα εμπρός στους νάνους, αφού ο λαός δεν κατάλαβε, ο στρατηγός φεύγει. Αποχωρεί. Αυτός που έσωσε την τιμή της Γαλλίας αφήνει τους Γάλλους στην ατιμία τους και πάλι. Το φοιτηταριό ηρεμεί. Οι εργάτες ξαναγίνονται δούλοι. Η ευρωπαϊκή ιδέα χάνεται για πάντα. Ο Ιουδαϊσμός θριαμβεύει. Ο Κοέν Μπεντίτ γυρίζει να … αναπαυθεί στο Ισραήλ. Ο στρατηγός χάνεται. Ο κίνδυνος έφυγε!!

Πεθανε μόνος του στις 9 Νοεμβρίου 1970, μέσα στη σιωπή του μεγαλείου του, ο στρατηγός της Γαλλίας, η τελευταία ελπίδα της ελευθέρας Ευρώπης. Από τότε κανείς δεν πρέπει να μιλά για αυτόν, κανείς δεν είπε ποτέ την αλήθεια για τον αισχρό Μάη του ΄68. Αυτό που κάποτε οι λαοί θα μάθουν, αφού πάθουν.

Εφημερίδα Ελληνοκρατία - Φύλλο Αγώνος 11 - Μάϊος 1996

 http://antipliroforisi.blogspot.com/2012/05/68.html
 

Πηγή