Διαλύουν το δημόσιο τομέα

Η λογική του Μνημονίου είναι:
Έχει πρόβλημα το δημόσιο;
Ας το διαλύσουμε!

Η μεγαλοαστική τάξη προοθεί τώρα 15.000 απολύσεις στο δημόσιο τομέα και 150.000 μέχρι το 2015.

Το αν αυτές θα γίνουν άμεσα και απ’ ευθείας ή έμμεσα, μέσω συνταξιοδοτήσεων και μη προσλήψεων στις κενές θέσεις ή μη ανανέωσης των συμβάσεων των εκτάκτων, δεν αλλάζει την κεντρική κατεύθυνση της πολιτικής τους.

Που είναι η περαιτέρω συρρίκνωση του δημόσιου και η διάλυση ακόμα και ολόκληρων τομέων του, ιδιαίτερα αυτών που σχετίζονται άμεσα με το ζήτημα της παραγωγικής ανάπτυξης.

Είναι χαρακτηριστικά δύο παραδείγματα: η πλήρης διάλυση του Ινστιτούτου Γεωλογικών Μελετών (ΙΓΜΕ), καθώς και της Κτηνιατρικής Υπηρεσίας, με 150 εργαστήρια. Για να υπάρχει εξορυκτική και μεταλλουργική βιομηχανία, είναι απαραίτητη η επιστημονική υπηρεσία του ΙΓΜΕ.

Οι μεγαλοαστικές συμμορίες, όμως, το μόνο που θέλουν είναι να λυμαίνονται μαζί με τους ξένους συμμάχους τους τον ορυκτό πλούτο και τον υδροφόρο ορίζοντα της χώρας και δεν δίνουν δεκάρα για την πραγματική ανάπτυξη προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Γι' αυτό και διαλύουν το ΙΓΜΕ.

Και η κτηνοτροφική βιομηχανία χρειάζεται κρατική επιστημονική στήριξη. Ο συγκεκριμένος τομέας δεν είναι, όμως, και τόσο απαραίτητος σε μια ασιατική Ελλάδα, με τον ελληνικό λαό εξαθλιωμένο. Ας είναι καλά οι εισαγωγές, για όποιον έχει βέβαια να πληρώνει.

Την ίδια ώρα, συρρικνώνουν συνέχεια τους ευαίσθητους κοινωνικούς τομείς (υγεία, πρόνοια, παιδεία), κάνοντας ανυπόφορη ή και εντελώς υπό αίρεση την επιβίωση των λαϊκών στρωμάτων. Και βέβαια, ιδιωτικοποιούν ότι μπορούν, ακόμα και τις ανασκαφές των αρχαίων μνημείων.

Και όμως, μια παραγωγική οικονομία στην υπηρεσία των συμφερόντων της μεγάλης εργαζόμενης πλειοψηφίας χρειάζεται έναν εύρωστο και λειτουργικό δημόσιο τομέα. Με επαρκή οργάνωση και στελέχωση των παραγωγικών υπηρεσιών του, με στήριξη και ενίσχυση των ευαίσθητων κοινωνικών τομέων του. Και αυτά κάτω από τον έλεγχο του οργανωμένου εργατικού κινήματος, για να εκλείψουν τα φαινόμενα διαφθοράς και ποικίλων εξαρτήσεων. Των οποίων φορείς είναι οι ίδιοι οι κεφαλαιοκράτες και οι κομματικοί εγκάθετοι τους στον κρατικό μηχανισμό.

Η μεγαλοαστική τάξη θέλει ένα δημόσιο τομέα αντίστοιχο της ασιατικής Ελλάδας που ετοιμάζει. Εμείς οι εκμεταλλευόμενοι, αλλά και απειλούμενοι με εξόντωση, Έλληνες εργαζόμενοι, παλεύουμε στην αντίθετη κατεύθυνση.

Σωτήρης Κρόκος