Ανάπτυξη θα έρθει μόνο με δημόσιες επενδύσεις και αυξήσεις μισθών

Ανάπτυξη δεν είναι η απόλυτη εργοδοτική αυθαιρεσία και οι μισθοί Ινδίας

Το ξεπούλημα των δημόσιων επιχειρήσεων, που θα συνοδευτεί από
αυξήσεις στους λογαριασμούς,  δεν είναι ανάπτυξη αλλά απο-ανάπτυξη

Επιμένουμε στην αναγκαιότητα της παραγωγικής ανάπτυξης της χώρας, είναι η μόνη λύση για την επιβίωση του εργαζόμενου λαού μας, καταδικάζοντας το μοντέλο «ανάπτυξης» που έχουν επιβάλει οι μεγαλοαστικές συμμορίες και οι πολιτικοί τους υπηρέτες στην Ελλάδα. Ενα μοντέλο που βασίζεται στις παρασιτικές δραστηριότητες (π.χ. τραπεζική τοκογλυφία), την αποβιομηχάνιση, το διώξιμο των εργοστασίων σε χώρες με φθηνά εργατικά χέρια και την αθρόα εισαγωγή πολιτικά και ταξικά καθυστερημένων και άτεχνων ξένων εργατών.

Κι όμως, παρότι αυτό το οικονομικό μοντέλο έχει οδηγήσει τη χώρα στη σημερινή οικονομική κρίση, στα υπέρογκα χρέη, και το λαό μας στη φτώχεια και την εξαθλίωση, τα εξοντωτικά Μνημόνια και οι απόψεις περί «ανάπτυξης» και «ανταγωνιστικότητας» που ακούγονται καθημερινά από τα κόμματα τους, τους λακέδες δημοσιογράφους και τους «ακαδημαϊκούς», είναι στη λογική της συνέχισης αυτού του αποτυχημένου μοντέλου.

Η λογική τους είναι ότι η «ανταγωνιστικότητα» της ελληνικής οικονομίας και η ανάπτυξη θα έρθουν αν μειωθούν και άλλο οι μισθοί μας και φθάσουν στο επίπεδο του Ινδού ή Κινέζου εργάτη, αν καταργηθούν όλα τα δικαιώματα μας, αν ο εργοδότης θα μπορεί να απασχολεί τον εργαζόμενο όσο και όποτε θέλει. Δηλαδή, για αυτούς, η ανάπτυξη θα έρθει με τη μετατροπή του Έλληνα εργαζόμενου σε σκλάβο. Μα, αν οι συνθήκες εργασίας της χώρας μας και το επίπεδο του εργατικού δυναμικού γίνουν όπως στις καθυστερημένες χώρες της Ασίας, τότε και το κράτος και η οικονομία γενικά αλλά και η ίδια η αστική τάξη θα αντιστοιχούν σε μια καθυστερημένη χώρα! Αυτό, όμως, δεν είναι ανάπτυξη, αλλά οπισθοδρόμηση!

Μας λένε, επίσης, ότι η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας θα έρθει με τις αποκρατικοποιήσεις και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Τότε, όμως, δεν μιλάμε για νέες επενδύσεις ή για νέες θέσεις εργασίας, αλλά για πώληση των ήδη υπαρχόντων επιχειρήσεων σε κάποιον ιδιώτη, με μείωση του προσωπικού και αύξηση της τιμής των παρεχόμενων υπηρεσιών. Άρα μιλάμε για απο-ανάπτυξη!

Αυτό που δεν μας λένε, βέβαια, είναι ότι για να υπάρξει πραγματική ανάπτυξη πρέπει να υπάρξει εξελιγμένη βιομηχανική και αγροτική παραγωγή, πράγμα που οι ελληνικές μεγαλοαστικές συμμορίες σε καμία περίπτωση δεν θέλουν να προωθήσουν. Διότι τέτοιου είδους επενδύσεις απειλούν τα δικά τους συμφέροντα, τον παρασιτισμό τους και την απόκτηση εύκολου χρήματος.

Εμείς, όμως, ο εργαζόμενος ελληνικός λαός θα πρέπει να παλέψουμε για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας μας, για να μπορέσουμε να ζήσουμε αξιοπρεπώς και εμείς και τα παιδιά μας στη χώρα που αγαπάμε. Και αυτή η παραγωγική ανασυγκρότηση μπορεί να γίνει με:

• Δημόσιες επενδύσεις για τη δημιουργία νέων βιομηχανικών μονάδων, επαναλειτουργία των κλειστών εργοστασίων.
• Ανάπτυξη των μεταφορών, της ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, του ορυκτού πλούτου υπό αποκλειστικά δημόσιο έλεγχο.
• Ενίσχυση της επιστήμης, της έρευνας και της τεχνολογίας (ενίσχυση, δηλαδή, της δημόσιας εκπαίδευσης) και σύνδεση της με την παραγωγή (βιομηχανική-αγροτική) προς όφελος των κοινωνικών αναγκών.
• Ανασυγκρότηση της αγροτικής παραγωγής, νέες μέθοδοι καλλιέργειας, συνεργασία με τη βιομηχανία.
• Αύξηση μισθών, δημόσια υγεία και ασφάλιση, για να δοθεί κίνητρο στους εργαζόμενους για την ανάπτυξη της παραγωγής και την άνοδο της ποιότητας των παραγόμενων προϊόντων.
• Σχεδιασμός της οικονομίας με βάση τις ανάγκες όλων των εργαζόμενων.

Και πού θα βρεθούν χρήματα για να γίνουν όλα αυτά, θα πει κάποιος, και μάλιστα σήμερα;

Μέτρα όπως κρατικοποίηση των τραπεζών, διαγραφή των χρεών, δήμευση της περιουσίας όσων έφαγαν το δημόσιο χρήμα, αύξηση της φορολόγησης των πλουσίων, της μεγάλης ακίνητης περιουσίας κ.λπ. θα εξασφαλίσουν τους αναγκαίους πόρους. Όλα αυτά, ας μην έχουμε αυταπάτες, μπορούμε να τα επιβάλουμε μόνο εμείς οι εργαζόμενοι με την πάλη μας. 

Μάριος Σάκος