Επιμένουν στην Κινεζοποίηση

Μια εικόνα του στρατιωτικοποιημένου καπιταλισμού της Κίνας. Κάθε πρωί όλοι
οι εργαζόμενοι του κάθε εργοστασίου σε στρατιωτική παράταξη
και στάση προσοχής, τραγουδούν τον ύμνο του εργοστασίου.
Κάθε απουσία αντιμετοπίζεται σαν ανταρσία και τιμωρείται αυστηρότατα,
με παρακράτηση μισθού ή απόλυση

Η πιο πραγματική μαρτυρική εικόνα, της εξοντωτικής εκμετάλλευσης, της ολοκληρωτικής υποδούλωσης, και της πλήρους αποανθρωποποίησης της εργατικής τάξης της Κίνας, διαμορφώνεται από τα εξής:

α) Από την 14ωρη υποχρεωτική καθημερινή εργασία και τις 7 ημέρες της εβδομάδας, για ένα μισθό των 40 έως 50 ευρώ το μήνα.

β) Από τη διαγραφή από το λεξιλόγιο του καθεστώτος της Κίνας, των λέξεων: πληρωμή υπερωριών, θερινή άδεια, εορταστικό δώρο, αποζημίωση απόλυσης, οικογενειακό επίδομα, και κοινωνική υγειονομική περίθαλψη και συνταξιοδότηση,

γ) Από την τιμωρία με πρόστιμο σε όποιον μιλήσει στον διπλανό του σε ώρα εργασίας, από την απαγόρευση της χρήσης της τουαλέτας πριν περάσουν 4 ώρες, και φυσικά την απαγόρευση του δικαιώματος κάθε μορφής διαμαρτυρίας, απεργίας, στάσης κ.λπ.

δ) Και από τον υποχρεωτικό ύπνο, σε κοινούς βρωμερούς χώρους ως και 14 άτομα κατά δωμάτιο, και για τα 130 εκατομμύρια νέων Κινέζων εργατών (άνω των 14 ετών) που μετακίνησε το καθεστώς στις πόλεις από τις αχανείς εγκαταλελειμμένες επαρχίες.

ενα δείγμα: http://away.gr/2010/06/18/inside-chinese-suicide-factory-workers/

Το ζήτημα της κινεζοποίησης της Ελλάδας, το συνέλαβε το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο το 1972. Όταν ουσιαστικά διοικούσε την Ελλάδα διαμέσου της Χούντας. Και το επανέφερε με την ομόφωνη γνώμη της ελληνικής μεγαλοαστικής τάξης, όταν ξαναπήρε τη διοίκηση της Ελλάδας, διαμέσου του πειθήνιου εκτελεστικού οργάνου του, του ονομαστικού κληρονόμου του Καραμανλή.

Την μελέτη του προβλήματος της κινεζοποίησης της Ελλάδας, η ελληνική αστική τάξη την ανέθεσε σε ένα πλήθος επιτροπών: Κοινωνιολόγων, πολιτειολόγων, οικονομολόγων, ειδικών συμβούλων, μιζαδόρων, κυβερνητικών επιτελών και λοιπών επιστημονικών δημίων του ελληνικού λαού που πηγαινορχόντουσαν στην Κίνα με μελέτες, προτάσεις κτλ.

Το μεγάλο πρόβλημα της κινεζοποίησης της Ελλάδας, για τον ελληνικό καπιταλισμό συνίσταται:

Στην τεράστια διαφορά μεταξύ κινεζικών και ελληνικών εργασιακών σχέσεων, καθώς και του επιπέδου υποταγής των δύο εργατικών τάξεων. Και τελικά κατέληξε σε μια μυστική συμφωνία σύσσωμος ο μεγαλοαστικός καπιταλισμός. Οι εφοπλιστές, ολόκληρη η μεγαλοαστική τάξη, η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση, τα υπηρετικά κόμματα του καπιταλισμού, και με όλα τα ΜΜΕ που διαθέτουν. Δηλαδή σε μια μυστική συμφωνία, ύπουλη, δόλια, κρυφή, και προγραμματισμένη πάνω στη μείωση των τεραστίων διαφορών μεταξύ Κίνας και Ελλάδας -για να πλησιάσει η Ελλάδα την Κίνα  με συγκεκριμένα πρακτικά βήματα:

Πάνω στην οικονομική καταλήστευση, τις συνθήκες εργασίας, και τη δουλική υποταγή της ελληνικής εργατικής τάξης. 

Αυτή η μυστική συμφωνία της μεγαλοαστικής τάξης, αυτή η μεθοδευμένη κτηνώδης προγραμματισμένη σκευωρία, μπήκε σε πρακτική εφαρμογή από το 2005, βήμα προς βήμα.

ΠΡΩΤΟΝ: Πάνω στην οικονομική κα­ταλήστευση και τις συνθήκες εργα­σίας της ελληνικής εργατικής τάξης, με την εκτέλεση των εξής προ­γραμματισμένων αποφάσεων.

·         Την κατάργηση του οκταώρου.

·         Τη μη πληρωμή των υπερωριών.

·         Την κατάργηση μονιμότητας εργαζομένων ΔΕΚΟ.

·         Την κατάργηση συλλογικών συμβάσεων.

·         Την κατάργηση παλαιού ωραρίου καταστημάτων.

·         Μισθοί και συντάξεις κάτω του πληθωρισμού κ.λπ.

Και ετοιμάζεται: Η μείωση συντάξεων και αύξηση χρονικού ορίου συνταξιοδότησης, η κατάργηση μονιμότητας δημ. υπαλλήλων, η κατάργηση του κατώτατου μισθού, και άλλες προγραμματισμένες αποφάσεις.

ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Για τη δουλική υποταγή της ελληνικής εργατικής τάξης, αποκλείεται αυτή να κινεζοποιηθεί (για ιστορικούς λόγους) και θ' αντισταθεί. Γι’  αυτό η μεγαλοαστική τάξη στηρίζει όλες τις ελπίδες της, στην αλλαγή της ελληνικής εργατικής τάξης, δια της προγραμματισμένης εισαγωγής και νόθευσης της με την ανάμειξη μέσα στην ίδια, τεραστίων μαζών πρωτόγονων δουλικών και υποτακτικών ασιατών και αφρικανών ξένων εργατών.

Το τεράστιο εργατικό δυναμικό της σημερινής Κίνας, με την πλήρη υποδούλωση του στην πλέον κτηνώδη οικονομική καταλήστευση του, έχει μεταβληθεί σε ένα επικίνδυνο μέσο του παγκόσμιου καπιταλισμού εναντίον της παγκόσμιας εργατικής τάξης. Γι' αυτό η ίδια η επιβίωση της εργατικής τάξης της κάθε χώρας, της επιβάλλει να απαιτήσει και ν' αγωνιστεί για την απαγόρευση της εισαγωγής των κινεζικών προϊόντων.

Όσο για το καθεστώς της Κίνας, εφό­σον τα μέσα παραγωγής είναι ιδιοκτησία των ατομικών καπιταλιστών, το καθεστώς είναι καπιταλιστικό. Το δε «Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας» με τον κρατικό του μηχανισμό που είναι κυβέρνηση, απλούστατα ασκεί το λειτούργημα του κράτους των καπιταλιστών.

Το κυβερνών κόμμα της Κίνας είναι το «Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας» και ο γενικός γραμματέας του, ο Χου Τζιντάο, είναι ταυτόχρονα ο πρόεδρος της Κίνας.

Άρθρο του Γιάννη Βερούχη που έγραψε τον Ιανουάριο του 1996