Σπέρνουν θύελλες θα θερίσουν την εξέγερση!

Το δράμα που βιώνει ο εργαζόμενος ελληνικός λαός πλησιάζει στην πιο αποφασιστική του καμπή. Μεγαλοκαπιταλιστές - εγκάθετη κυβέρνηση - Τρόικα προωθούν μέτρα που θα μετατρέψουν τη χώρα μας σε Τρίτο Κόσμο της Ευρώπης. Αν δεν θέλουμε εμείς και τα παιδιά μας να ζήσουμε σε μια Ελλάδα πολύ φτωχότερη απ' αυτή που έζησαν οι παππούδες μας, δεν έχουμε άλλο δρόμο από το γενικό ξεσηκωμό!

Μεγάλο απεργιακό κύμα, με κέντρο την Θεσσαλονίκη, κίνημα οργανωμένο
από τους καπνεργάτες,
θα επεκταθεί σε πολλές άλλες ελληνικές πόλεις, αποτελώντας έναν
απο τους βασικότερους σταθμούς στο ελληνικό εργατικό κίνημα.
Μαϊος 1936

Το σχιζοφρενικό σχέδιο Ελλήνων μεγαλοαστών και διεθνών τοκογλύφων συνεχίζει να εφαρμόζεται, κάτω από το μανδύα μιας κακόγουστης θεατρικής παράστασης. Με την απειλή της χρεοκοπίας, που οι ίδιοι την έχουν κάνει αναπόφευκτη, προσπαθούν μέσα σε μια νύχτα να μεταμορφώσουν την Ελλάδα σε τριτοκοσμική χώρα.

Με το καινούργιο τους Μνημόνιο, μπαίνουν πια στο ουσιαστικό μέρος του σχεδίου τους, που είναι το τσάκισμα των μισθών και των εργατικών δικαιωμάτων. Αποκαλύπτεται πλέον χωρίς καμιά αμφιβολία ότι ο πραγματικός σκοπός τους από την αρχή ήταν να αρπάξουν όλα τα κεκτημένα των εργαζομένων. Το κομβικό σημείο του νέου Μνημονίου δεν είναι παρά η ραγδαία μείωση του βασικού μισθού, η οποία θα συμπαρασύρει προς τα κάτω το σύνολο των αμοιβών και των συντάξεων. Επίσης, διαλύουν τις συλλογικές συμβάσεις, γεγονός που θα αποχαλινώσει σε όλα τα επίπεδα την εργοδοτική αυθαιρεσία. Μειώνουν κι άλλο τις συντάξεις, καταδικάζοντας τους ηλικιωμένους σε βέβαιο θάνατο. Καταργούν τη μονιμότητα στις ΔΕΚΟ και στις τράπεζες. Επιβάλλουν νέους φόρους, ακόμα πιο αβάσταχτους. Με δυο λόγια, οδηγούν έναν ολόκληρο λαό σε εξαθλίωση και εξαφάνιση.

Η Ελλάδα που πάνε να φτιάξουν με τα νοσηρά μυαλά τους, είναι ένα τερατούργημα που δεν έχει υπάρξει ξανά στην ιστορία. Θέλουν να μετατρέψουν τη χώρα σε ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, σε ένα κολαστήριο όπου ένας λαός θα βασανίζεται, θα εξαθλιώνεται, θα αλληλοσπαράσσεται, θα πεινάει και θα δουλεύει πειθήνια για ένα κομμάτι ψωμί. Προσπαθούν να γυρίσουν το ρολόι της ιστορίας εκατό χρόνια πίσω, κάτι όμως που, υπό τις σημερινές συνθήκες, σημαίνει ότι η ζωή θα γίνει τελείως αφόρητη και τρισχειρότερη απ' ότι ήταν πριν από εκατό χρόνια.

Το εφιαλτικό αυτό πείραμα είναι απολύτως παράλογο και δεν έχει καμία πιθανότητα επιτυχίας. Το μόνο που μπορεί να προκαλέσει είναι αφόρητο πόνο. δυστυχία και πάνω απ' όλα. τρομερές κοινωνικές εκρήξεις. Οι υποστηρικτές του σχεδίου μιλούν για «εσωτερική υποτίμηση», δηλαδή για μείωση όλων των αξιών στο εσωτερικό της χώρας, πράγμα που σημαίνει ναι μεν μείωση μισθών, αλλά συγχρόνως σημαίνει και μείωση των τιμών. Στην πράξη όμως αποδεικνύεται ότι, παρά τη συνεχή μείωση των μισθών τα δύο τελευταία χρόνια, οι τιμές των προϊόντων όχι μόνο δεν μειώνονται, αλλά αυξάνονται δραματικά. Ο λόγος απλός: Όλα τα βασικά είδη κατανάλωσης (ενέργεια, τρόφιμα κ.λπ.) ελέγχονται ολιγοπωλιακά από τα καρτέλ του μεγάλου κεφαλαίου, που κρατάει ψηλά τις τιμές, κάτω από την ανοχή των διεφθαρμένων κυβερνήσεων. Έτσι, οι μισθοί πέφτουν και η ζωή ακριβαίνει, και μάλιστα με τόσο γρήγορους ρυθμούς, ώστε σε μερικούς μήνες η ασιτία θα χτυπάει την πόρτα των περισσότερων νοικοκυριών.

Η συνταγή αυτή φέρνει πλέον τη χρεοκοπία απίστευτα κοντά. Μπροστά στο φάσμα της πείνας, όλο και περισσότεροι αδυνατούν να πληρώσουν τα χαράτσια και τους φόρους. Οι έμποροι, ευρισκόμενοι στο χείλος του γκρεμού, αδυνατούν να αποδώσουν φΠΑ και προειδοποιούν μέσω της Συνομοσπονδίας τους για γενικευμένη παύση πληρωμών προς το Δημόσιο. Ήδη, προτού καλά καλά μπει το 2012, η απόκλιση των κρατικών εσόδων της νέας χρονιάς σε σχέση με την πρόβλεψη του προϋπολογισμού, ανέρχεται σε 700 εκατομμύρια ευρώ. Είναι λοιπόν θέμα λίγων μηνών να πάψουν όλοι οι πολίτες της χώρας να πληρώνουν οτιδήποτε στο δημόσιο ταμείο, να γίνει δηλαδή εσωτερική στάση πληρωμών. Κάτι που θα προκαλέσει παταγώδη χρεοκοπία και αλυσιδωτές εξελίξεις.

Η πορεία αυτή είναι προδιαγεγραμμένη και αναπόφευκτη. Οι εμπνευστές αυτής της πολιτικής, κάτι άθλιοι παρασιτικοί μεγαλοαστοί και οι παρατρεχάμενοι τους (τεχνοκράτες και πολιτικοί), έχουν πέσει στην παγίδα που οι ίδιοι έστησαν. Η τοκογλυφική και παρασιτική λογική τους δεν τους επιτρέπει να δούνε μπροστά τους τίποτε άλλο εκτός από στείρους λογιστικούς πίνακες. Είναι τελείως ανίκανοι να νιώσουν την κοινωνική δυναμική, που μπορεί να τους σαρώσει.

Η παρακμή των πολιτικών υπηρετών τους είναι παροιμιώδης. Το ΠΑΣΟΚ καταρρέει. Η ΝΔ, προτού καν κερδίσει τις εκλογές, υφίσταται τη φθορά της συγκυβέρνησης. Ο ΛΑΟΣ, παρά τους κουτοπόνηρους ελιγμούς του, χάνει ποσοστά. Οι βουλευτές των τριών αυτών κομμάτων δύσκολα πλέον κυκλοφορούν στους δρόμους. Και όσο συνεχίζεται η ίδια πολιτική, τόσο πιο κάθετη θα είναι η πτώση τους.

Δεν είναι πλέον υπερβολή να πούμε ότι οι μοναδικές πολιτικές εφεδρείες του ελληνικού καπιταλισμού είναι τα κόμματα της λεγόμενης «αριστεράς», ΚΚΕ, ΣΥΝ και ΔΗΜΑΡ. Οι ηγεσίες των κομμάτων αυτών είναι όχι μόνο πολιτικά υποταγμένες στο αστικό καθεστώς, αλλά και οικονομικά εξαρτημένες απ' αυτό, μέσω διαφόρων διαύλων. Δεν είναι τυχαία η λύσσα τους μπροστά στο ενδεχόμενο μείωσης των κρατικών επιχορηγήσεων προς τα κόμματα. Ουσιαστικά, είναι μια βολεμένη γραφειοκρατία που αποτελεί τμήμα του συστήματος. Δεν πρέπει λοιπόν να έχουμε καμιά αυταπάτη.

Προσθήκη λεζάντας

Μπροστά στη δραματική αυτή κατάσταση, και παρά την αδράνεια των δύο τελευταίων μηνών, είμαστε βέβαιοι ότι ο ελληνικός λαός θα δώσει την απάντηση του. Και θα το κάνει γιατί δεν έχει καμιά άλλη διέξοδο. Τον έχουν κολλήσει με την πλάτη στον τοίχο και η μόνη λύση είναι να βαδίσει προς τα εμπρός. Τα σενάρια περί μαζικής μετανάστευσης των Ελλήνων δεν μπορούν να εφαρμοστούν, παρά τους ευσεβείς πόθους της άρχουσας τάξης, γιατί απλούστατα οι εποχές έχουν αλλάξει και δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Ο ελληνικός λαός είναι υποχρεωμένος να μείνει εδώ και να παλέψει.

Η εξέγερση είναι πλέον θέμα χρόνου. Η ανάπαυλα είναι μόνο προσωρινή. Στα δύο τελευταία χρόνια του Μνημονίου, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στο δρόμο, πάλεψαν, συγκρούστηκαν, προβληματίστηκαν πολιτικά. Πολλοί απ' αυτούς συνεχίζουν να δραστηριοποιούνται σε διάφορες συλλογικότητες. Όλοι αυτοί θα ξαναβγούν στο δρόμο, και αυτή τη φορά θα είναι ακόμα περισσότεροι, γιατί όλο και περισσότεροι Έλληνες νιώθουν στο πετσί τους τις συνέπειες της βάρβαρης αυτής πολιτικής.

Η λύση είναι η οργάνωση και ο αγώνας, μέσα από συνελεύσεις, επιτροπές και σωματεία, ανά χώρο δουλειάς, ανά περιοχή και ανά πρόβλημα. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη και θα είναι σφοδρή. Ο ελληνικός λαός, χάρη στην πρόσφατη ιστορία του, ξέρει καλά να πολεμάει και να ματώνει για τα δίκια του. Γι' αυτό και πιστεύουμε ότι τελικά θα είναι νικητής.

Το παρόν δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα

Σοσιαλιστική Προοπτική

Αθήνα, Απρίλιος 2012