Το Οκτάωρο

Το μνημείο αυτό στήθηκε
στο Σικάγο της Αμρικής
για τα τραγικά θύματα του 1886
Που έπεσαν πρώτα
στον αγώνα της ανθρωπότητας
για την κατάκτηση
του οκταώρου

1 Μαΐου 1886: Η ανθρωπότητα στεφάνωσε την αμερικανική εργατική τάξη, με την αθάνατη αιματοβαμμένη δόξα, για την έναρξη του παγκόσμιου αγώνα για την κατάκτηση του οκταώρου.

1 Οκτωβρίου 2005: Η ελληνική εργατική τάξη και η Ελλάδα βαρύνεται με μια παγκόσμια ντροπή για την κατάργηση του έως τώρα κατεκτημένου οκταώρου.

Το οκτάωρο είναι η μεγαλύτερη παγκόσμια εργατική κατάκτηση, και συνέβαλε αποφασιστικά στην ανύψωση του πολιτισμού και του ανθρωπισμού. Αυτό αποδεικνύεται από το περιεχόμενο του οκταώρου που εκφράστηκε με το περίφημο σύνθημα: «8 ώρες εργασία, 8 ώρες ψυχαγωγία και μόρφωση, 8 ώρες ύπνος».

Η κήρυξη του αγώνα για το οκτάωρο προετοιμάστηκε μεθοδικά, μέσα στην αμερικανική εργατική τάξη, η οποία κήρυξε με επιτυχία τον απεργιακό αγώνα της για το οκτάωρο την 1η Μαΐου του 1886.

Η αμερικανική αστική τάξη με τις εφημερίδες της, ανάγγειλε το κρέμασμα των ηγετών της απεργίας, πριν από την κήρυξη της...

Και με μια πρωτοφανή εγκληματική αστυνομική σκευωρία και μια δικαστική σκευωρία, τους κρέμασε: Και οργάνωσε εκατοντάδες δολοφονίες εργατών σε όλη την Αμερική, υπολογίζοντας στο φόβο και την ηττοπάθεια της εργατικής τάξης.

Ο εργατικός αγώνας όμως δεν υποχώρησε. Και το οκτάωρο έγινε παγκόσμιο εργατικό σύνθημα, και η 1η Μαΐου παγκόσμια ημέρα εργατικού αγώνα και γιορτής.

Κανένας όμως εθνικός καπιταλισμός δεν δέχθηκε το οκτάωρο, αλλά το επέβαλαν οι εργάτες της κάθε χώρας με σκληρούς αγώνες. Και η αρχή έγινε από τους Γάλλους υφαντουργούς τη δεύτερη επέτειο της παγκόσμιας πρωτομαγιάς, που η επιτυχής απεργία τους έληξε, με 79 εργάτες νεκρούς και τραυματίες. Και αυτό συντάραξε την εργατική τάξη της Ευρώπης και την ώθησε αποφασιστικά στην αγωνιστική διεκδίκηση του οκταώρου.

Έναντι λοιπόν αυτή της ηρωικής παγκόσμιας ιστορίας του οκταώρου επαναλαμβάνουμε. Ότι η 1η Οκτωβρίου του 2005 στην Ελλάδα, που είναι η ημέρα της κατάργησης του οκταώρου, και που έγινε με την παθητική ανοχή της εργατικής τάξης: Είναι ημέρα ντροπής και της ελληνικής εργατικής τάξης μας, και της Ελλάδας σαν χώρα μας.

Η 1η Οκτωβρίου του 2005 είναι ημέρα ντροπής για την ελληνική εργατική τάξη, που είναι αυτή που κήρυξε την πρώτη εργατική απεργία στην κατεχόμενη από το χιτλερικό φασισμό, Ευρώπη.

Και επίσης και εντελώς συμπληρωματικά, η 1η Οκτωβρίου του 2005 είναι ημέρα ντροπής για την ελληνική εργατική τάξη. Όταν από το 1977 δυόμισι χιλιάδες λιθογράφοι εργάτες επέβαλαν αγωνιστικά σαν πρωτοπόροι αυτής της ελληνικής εργατικής τάξης: Την πενθήμερη σαραντάωρη εβδομαδιαία εργασία καθώς και το τιμαριθμικό μεροκάματο, με μια συνεχή απεργία 3 μηνών.

Δεν είμαστε δικαστές της εργατικής τάξης μας. Αλλά απλώς αισθανόμαστε σαν τα ντροπιασμένα παιδιά της μάνας μας ελληνικής εργατικής τάξης, και πιστεύουμε ότι στεκόμαστε με τη μεγαλύτερη αγάπη και ειλικρίνεια στο πλευρό της, λέγοντας της αυτό που θεωρούμε αληθινό.

Διότι τίποτα δεν μπορεί να σταθεί όρθιο χωρίς την αλήθεια.

Ούτε και χάσαμε την εμπιστοσύνη μας στη μεγάλη ελληνική εργατική τάξη μας, που είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι θα συνέλθει και θα ξανασταθεί στο ιστορικό ύψος της.

Η σημερινή κατάσταση της τάξης μας δεν μπορεί να εξηγηθεί χωρίς την εξέταση δύο σοβαρότατων παραγόντων. Πρώτον: Ότι η εργατική τάξη μας ουσιαστικά είναι εντελώς ανοργάνωτη. Και δεύτερον: Ότι αυτοί που παριστάνουν (με περγαμηνές) τους ηγέτες της και τους εκφραστές των συμφερόντων της, αποδεικνύονται στην πράξη κοινοί προδότες.

Γι' αυτό το λόγο για την εργατική τάξη μας, είναι πολύ δύσκολο σήμερα, να κάνει έναν αγώνα εκ παρατάξεως.

Μπορεί όμως η τάξη μας να κάνει έναν αγώνα, και πρέπει να τον κάνει. Μπορεί για το οκτάωρο και τις υπερωρίες να κάνει έναν ιδιόμορφο ανταρτοπόλεμο προσαρμοσμένο μέσα στις ειδικές συνθήκες του κάθε επαγγέλματος και ιδιαίτερα της κάθε επιχείρησης: Και να υπερασπιστεί τη ζωή της, χτυπώντας τον κάθε εργοδότη εκεί ακριβώς που τον πονάει.

Ο Ελληνικός λαός στην ιστορία του ποτέ δεν είχε έλλειμμα, ούτε πρωτοτυπίας, ούτε εφευρετικότητας, ούτε και τόλμης.

Το πολυμήχανο πνεύμα του Οδυσσέα είναι μες στην ψυχή του.

Και τελειώνοντας επαναλαμβάνουμε, ότι υπερασπιζόμενοι το οκτάωρο, υπερασπιζόμαστε τον πολιτισμό και ανθρωπισμό, και ταυτόχρονα καταπολεμάμε την καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Γιάννης Βερούχης Οκτώβριος 2005

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Την 1η Οκτωβρίου 2005 άρχισε η εφαρμογή του νόμου για τη ρύθμιση του εργάσιμου χρόνου, με τον οποίο η τότε κυβέρνηση Καραμανλή έκανε την αρχή για την υπονόμευση του δώρου και την κατάργηση της πληρωμής των υπερωριών.