Ο ελληνικός λαός, με την ψήφο του, ανέτρεψε όλα τα προγνωστικά.
Δεν υπέκυψε στην ακατάσχετη μεγαλοαστική προπαγάνδα, ούτε στις διαρκείς απειλές που εκτόξευαν μέχρι και την ώρα της κάλπης οι εγχώριοι και ξένοι εκπρόσωποι των τραπεζιτών, με επικεφαλής τον Σόιμπλε.
Εξέπληξε τους πάντες, αποδείχτηκε αντάξιος του επαναστατικού και ηρωικού του παρελθόντος, έστειλε το εντυπωσιακό του μήνυμα σε όλον τον κόσμο και δρομολόγησε τις εξελίξεις:
Απαίτησε την κατάργηση του Μνημονίου, συντρίβοντας τα κόμματα που το ψήφισαν (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΔΗΣΥ) και εκτινάσσοντας στα ύψη τα κόμματα που διακήρυξαν την ανάγκη συγκρότησης μιας κυβέρνησης που θα το ακυρώσει (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ), και ιδίως του ΣΥΡΙΖΑ.
Τιμώρησε την εμμονή του ΚΚΕ να διασπά το λαϊκό κίνημα και το αντιμνημονιακό μέτωπο, να χτυπά κάθε αυθόρμητη λαϊκή πρωτοβουλία και να αποτρέπει κάθε λύση άμεσης ανακούφισης του χειμαζόμενου λαού, καθηλώνοντας το πανελλαδικά στα προηγούμενα σχεδόν ποσοστά του (αύξηση λιγότερο από 1%). Ιδιαίτερα το τιμώρησε η εργατική τάξη (για την οποία κόπτεται), όπως προκύπτει ξεκάθαρα από τη μείωση των ποσοστών του στη Β' Αθήνας και Β' Πειραιά.
Όσον αφορά την ψήφο στη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, αυτή οφείλεται σε δυο διαφορετικούς άξονες. Ο ένας είναι το λαθρομεταναστευτικό. Οι ευθύνες της λεγόμενης «αριστεράς», με την εσφαλμένη πολιτική της στο θέμα αυτό, έστειλε στην Χρυσή Αυγή χιλιάδες ψήφους. Η ΧΑ εδώ και τρία - τέσσερα περίπου χρόνια έχει φέρει τον αντιμεταναστευτικό αγώνα «στο πεζοδρόμιο». Βρέθηκε δίπλα στους πολίτες στις δύσκολες στιγμές τους. Ο δεύτερος άξονας ήταν το ίματζ του κακού, που χρησιμοποιήθηκε από το σύνολο των μέσων για να αντιμετωπισθεί ο «κίνδυνος» της χρυσής αυγής, το οποίο λειτούργησε αντίστροφα κι έγινε «η μούντζα» του ελληνικού λαού στο πρόσωπο του συστήματος.
Με την ψήφο του, ο ελληνικός λαός, πέρα από την αποστολή σαφέστατων μηνυμάτων, πέτυχε και όλους τους πρακτικούς στόχους που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως εφικτοί στις παρούσες εκλογές: α) έριξε τα δύο βασικά μεγαλοαστικά κόμματα στο άθροισμα του 32%, β) εμπόδισε τη δημιουργία μνημονιακής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, παρά το καλπονοθευτικό μπόνους των 50 εδρών και γ) με τον τρόπο αυτό εμπόδισε τη δημιουργία μνημονιακής κυβέρνησης, που θα λάμβανε νέα βαριά μέτρα τον Ιούνιο. Λίνο ακόμα και θα οδηγούσε σε αδιαμφισβήτητη αντιμνημονιακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία (ενδεχομένως και κυβερνησηση), αν ο ΣΥΡΙΖΑ ερχόταν πρώτο κόμμα.
Το εκλογικό αυτό αποτέλεσμα ασφαλώς δεν είναι στατικό, αλλά εκφράζει και γεννά με τη σειρά του μια ορμητική δυναμική. Ο ελληνικός λαός σπάει τη δύναμη της συνήθειας, του φόβου και της υποταγής, που επί δεκαετίες τον κρατούσε δέσμιο των δύο κύριων μεγαλοαστικών κομμάτων. Μπαίνει σε μια φάση έντονης πολιτικής αμφισβήτησης, αναζήτησης και προβληματισμού, η οποία θα διαρκέσει αρκετά χρόνια. Ξυπνάει από το λήθαργο των τελευταίων 30 χρόνων και αρχίζει ξανά να σκέφτεται πολιτικά.
Όσον αφορά τις άμεσες εξελίξεις, είναι βέβαιο ότι θα είναι πλέον πολύ γρήγορες και θα απαιτούν την όλο και μεγαλύτερη εγρήγορση και παρέμβαση του ίδιου του λαού. Τα μεγαλοαστικά επιτελεία, λυσσασμένα από την αποτυχία τους, δεν θα εγκαταλείψουν την προσπάθεια να ανακτήσουν τον έλεγχο και θα επιστρατεύσουν τα πιο βρόμικα μέσα για να τρομοκρατήσουν, να παραπλανήσουν και να υποτάξουν τον ελληνικό λαό. Δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν τη βία, τη νοθεία, την εξαγορά, τον εκβιασμό και τις κάθε είδους προβοκάτσιες. Επειδή τον κρατικό μηχανισμό ελέγχουν φυσικά οι μεγαλοαστικές δυνάμεις, δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε τεχνητή στάση πληρωμής μισθών και συντάξεων ή άλλες μεθοδεύσεις. Κάτι ανάλογο ίσως κάνουν οι τραπεζίτες.
Τώρα που ο λαός μας μπήκε στο προσκήνιο, θα πρέπει να αποφύγει πάνω απ' όλα τη λογική της ανάθεσης. Θα πρέπει να καταλάβει ότι, αν ο ίδιος δεν οργανωθεί και δεν παλέψει στους δρόμους, πολύ περισσότερο δε αν δεν ελέγχει τους πολιτικούς του εκπροσώπους, η ψήφος του θα μείνει κενό γράμμα. Η πολιτική αφύπνιση του ελληνικού λαού θα πρέπει να συνοδευτεί από την ενεργοποίηση του, έτσι ώστε πραγματικά να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
Βασίλης Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου