Με τη μείωση του επιδόματος ανεργίας στα 360 ευρώ, τα κτήνη που μας κυβερνούν στέλνουν τους ανέργους στην απόλυτη εξαθλίωση
 |
| Η οργάνωση των ανέργων, κατ' αρχάς σ'επιτροπές κατά τόπους είναι επιτακτική ανάγκη |
360 ευρώ! Αυτό είναι το ποσό που κάποιος υπουργός ή βουλευτής ή μεγαλοκαπιταλιστής μπορεί να ξοδέψει για ένα του γεύμα σε κάποιο από τα πανάκριβα εστιατόρια που συχνάζει. Αυτό είναι το ποσό που μπορεί να χαλάσει μόνο για την αγορά της μεταξωτής γραβάτας του, με την οποία θα μοστράρει στο κοινοβούλιο ή στα τηλεοπτικά παράθυρα για να αγορεύει.
Αυτό είναι και το ποσό με το οποίο έχουν την απαίτηση ένας άνεργος να επιβιώσει για έναν ολόκληρο μήνα!
Αυτοί που οικειοποιήθηκαν και κατασπατάλησαν το δημόσιο χρήμα, κάνοντας τεράστιες περιουσίες και φουσκώνοντας τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους, αυτοί οι ίδιοι αποφάσισαν ότι, για να «σωθεί» η ελληνική οικονομία, πρέπει να περικόψουν ακόμα και αυτό το πενιχρό επίδομα ανεργίας. Να οδηγήσουν, δηλαδή, στην εξαθλίωση ανθρώπους που εργάζονταν και μοχθούσαν και που η δική τους πολιτική τους στέρησε το δικαίωμα στη δουλειά. Έχουν το θράσος μάλιστα να περικόπτουν από τους μισθούς των υπόλοιπων εργαζομένων προκειμένου δήθεν να ενισχύσουν τους ανέργους, ενώ ταυτόχρονα μειώνουν το επίδομα ανεργίας. Ας απαντήσουν, πού πάει αυτή η περίφημη εισφορά; Στους ανέργους, ή πάλι στις αχόρταγες τσέπες τους;
Το επίδομα ανεργίας είναι ένα από τα πιο ιερά και αδιαπραγμάτευτα κεκτημένα της εργατικής τάξης. Όταν για τον εργαζόμενο ο μόνος τρόπος επιβίωσης του είναι η προσφορά της εργατικής του δύναμης, η παροχή του επιδόματος ανεργίας είναι ο μοναδικός τρόπος εξασφάλισης του για το διάστημα που μπορεί να μείνει χωρίς δουλειά. Το δικαίωμα αυτό είναι κατοχυρωμένο από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, τότε που, όπως και τώρα, η οικονομική κρίση έκανε τους εργάτες να συσπειρωθούν, να οργανωθούν και να κερδίσουν βασικά τους αιτήματα. Οι ηρωικοί καπνεργάτες ήταν οι πρώτοι που το κατέκτησαν. Τις χρονιές του 1930-1931 οργανώθηκαν οι μεγαλύτερες απεργίες, που ζητούσαν την εξασφάλιση της εργασίας, επίδομα ανεργίας, αλλά και την αύξηση του, για τους κλάδους που το είχαν κατοχυρώσει! Επιτροπές ανέργων δημιουργήθηκαν παντού, ανά πόλη, ανά γειτονιά. Σε συνεργασία με τα συνδικάτα, οργάνωναν απεργίες, διαδηλώσεις, επιτροπές αλληλεγγύης και ενίσχυσης των ανέργων. Στην ιστορία θα μείνουν τα μεγάλα συλλαλητήρια που οργανώθηκαν σε Πάτρα, Ξάνθη, Καβάλα, Ηράκλειο, Πειραιά.
Τότε, όπως και τώρα, την κρίση προσπαθούσαν λυσσασμένα να τη φορτώσουν στις πλάτες του ελληνικού λαού. Εμείς οι εργαζόμενοι δυο επιλογές έχουμε. Ή να γίνουμε δούλοι χωρίς κανένα εργασιακό και κοινωνικό δικαίωμα, όπως μας θέλουν, ή να επαναλάβουμε αυτά που έκαναν οι εργάτες τότε. Αντί δηλαδή να σκύψουμε το κεφάλι, να μετατρέψουμε την οργή και την αγανάκτηση μας σε δύναμη. Να συνειδητοποιήσουμε ότι το να ενωθούμε και να αγωνιστούμε είναι η μόνη μας ελπίδα. Να σπάσουμε τον ατομισμό, τον φόβο, την ηττοπάθεια. Οι πρωτοπόροι εργάτες των αρχών του προηγούμενου αιώνα, σε κάθε διεκδίκηση, σε κάθε απεργία, σε κάθε διαδήλωση, είχαν να αντιμετωπίσουν σφαίρες, τρομοκρατία, εξορίες και βασανιστήρια. Παρόλα αυτά, κέρδισαν ότι εργασιακό δικαίωμα έχουμε μέχρι σήμερα. Αυτές οι ηρωικές παραδόσεις είναι το πιο πολύτιμο όπλο μας, για να μη χάσουμε τα κεκτημένα μας, να απαλλαγούμε από τους τυράννους και να κατακτήσουμε αυτά που μας ανήκουν.
- Δημιουργία επιτροπής ανέργων σε κάθε γειτονιά.
- Μειωμένοι λογαριασμοί, πάγωμα των δόσεων των δανείων, δωρεάν μετακίνηση στα μέσα μεταφοράς για όλο το διάστημα της ανεργίας.
- Αύξηση του επιδόματος στο πραγματικό κόστος ζωής, πλήρη ασφάλιση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
- Μέτρα εναντίον της λαθρομετανάστευσης, άμεσο κλείσιμο των συνόρων. Με ένα εκατομμύριο ανέργους είναι εγκληματική η υπεράσπιση της αθρόας εισαγωγής λαθρομεταναστών, της αντικατάστασης δηλαδή της ελληνικής εργατικής τάξης.
- Άμεση απαίτηση για δημόσια έργα, δημόσιες επενδύσεις, κυρίως στη βιομηχανία, προσλήψεις όπου υπάρχει ανάγκη, για να βρούμε δουλειά.
Μαρία Καράβολα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου