Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ

Ο θανάσιμος κίνδυνος για τους εργαζόμενους προέρχεται από τη γενοκτονική πολιτική που εφαρμόζουν οι μεγαλοκαπιταλιστές δια των παραδοσιακών κομμάτων τους, και όχι γενικώς από κάποια «ακροδεξιά».

Η πιο επικίνδυνη ακροδεξιά βρίσκεται στην κυβέρνηση. Είναι τα πολιτικά
υποχείρια των Ελλήνων μεγαλοκαπιταλιστών, που θέλουν να γυρίσουν
τους εργαζόμενους έναν αιώνα πίσω και να κάνουν την χώρα μας ασιατική

Μέσα στην τεράστια κοινωνική κρίση που δημιουργεί η προσπάθεια της εγχώριας μεγαλοαστικής τάξης να εξοντώσει τον εργαζόμενο ελληνικό λαό, πολλοί είναι αυτοί που μιλάνε για «ακροδεξιά» ή «φασιστική» απειλή. Το αν υπάρχει ένας τέτοιος κίνδυνος είναι ένα ζήτημα που απαιτεί πλήρες ξεκαθάρισμα από την εργατική πρωτοπορία, γιατί συνδέεται με τα άμεσα καθήκοντα της. Να αποσαφηνίσουμε κατ' αρχάς τρεις έννοιες: τι είναι άκρα δεξιά, τι χούντα και τι φασιστική απειλή.

Η πιο ακροδεξιά πολιτική που μπορεί να υπάρξει είναι η εξόντωση ενός λαού, η κατάργηση όλων των κοινωνικών και δημοκρατικών του κατακτήσεων, και η μετατροπή μιας χώρας από ανεπτυγμένη σε εντελώς καθυστερημένη. Την πολιτική αυτή ασκούν σήμερα τα κλασικά αστικά κόμματα, με προεξάρχον το ΠΑΣΟΚ. Η πιο επικίνδυνη ακροδεξιά είναι στην κυβέρνηση!

Όσον αφορά την απειλή μιας χούντας, με την κλασική, στρατοκρατική της έννοια δεν υφίσταται σήμερα. Αυτό που έχουμε σήμερα είναι μια μορφή χούντας λίγων μεγαλοκαπιταλιστικών συμμοριών που ασκείται δια των μέσων ενημέρωσης τους, τα οποία ελέγχουν την πληροφόρηση του ελληνικού λαού, ένα καθεστώς που ποδοπατά και το ίδιο το αστικό Σύνταγμα, επιβάλλει δοτές κυβερνήσεις, καταστέλλει βίαια διαδηλώσεις κ.λπ.

Ο φασισμός, από την άλλη, είναι ένα αντεπαναστατικό κοινωνικό κίνημα που κινητοποιεί κατεστραμμένους μικροαστούς, λούμπεν στοιχεία κλπ. ενάντια στην εργατική τάξη. Ένα τέτοιο κίνημα δεν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα. Το ότι μέσα σε μια τόσο βαθιά κρίση αναπτύσσονται, όπως είναι φυσικό, διάφορες φασίζουσες ή ακραία εθνικιστικές καταστάσεις δεν σημαίνει ότι έχουμε ήδη ένα φασιστικό κίνημα.

Τα μεγάλα χτυπήματα και ο θανάσιμος κίνδυνος για τον ελληνικό λαό προέρχονταν και προέρχονται από αυτό το ιδιότυπο απολυταρχικό καθεστώς των λίγων μεγαλοκαπιταλιστικών συμμοριών (εφοπλιστές, τραπεζίτες, εργολάβοι-προμηθευτές, εκδότες). Το οποίο έχει την ευχέρεια να παρουσιάζεται ακόμα και με «προοδευτική» μάσκα. Αυτοί ηγούνται της διάλυσης της παραγωγής της χώρας, γιατί έχουν όλα τα κεφάλαια τους στο εξωτερικό και τη θέλουν μόνο σαν βάση εξόρμησης, αυτοί ηγούνται της εξοντωτικής αντεργατικής και αντιλαϊκής επίθεσης, της αντικατάστασης ολόκληρων τμημάτων της ελληνικής εργατικής τάξης από φτηνούς υποταγμένους αλλοδαπούς εργάτες και της εισαγωγής τεράστιων τριτοκοσμικών μαζών για την ασιατοποίηση της χώρας και του λαού. Το μέτωπο της πάλης του ελληνικού λαού πρέπει να είναι ενάντια σε αυτούς και τα όργανα τους.

Ένας «διμέτωπος» αγώνας (και ενάντια στη μεγαλοαστική τάξη και τα κόμματα της και ενάντια σε μια πραγματική ή υποτιθέμενη «ακροδεξιά») ευνοεί μόνο τους πρώτους και τους δίνει την ευκαιρία να παρουσιάζονται και για «δημοκράτες». Αν δεν αποτραπεί η εξόντωση του ιστορικού λαού μας και της εργατικής του τάξης και η μετατροπή μιας ιστορικής ευρωπαϊκής χώρας σε ασιατική, τότε ασφαλώς θα προκύψουν και άλλοι, ακόμα πιο μεγάλοι κοινωνικοί κίνδυνοι. Αν όμως με την πάλη μας ανατρέψουμε την ιδιότυπη Μνημονιακή χούντα και το «μονόδρομο» της, οι συσχετισμοί και οι προοπτικές θα αλλάξουν υπέρ της εργατικής τάξης μας και όλου του εργαζόμενου ελληνικού λαού.

Σωτήρης Κρόκος