Στην Ισλανδία διασώθηκε ο λαός όχι οι τράπεζες

Στην Ισλανδία ο λαός επιβλήθηκε
στην δικτατορία των τραπεζών

Οι πολιτικοί υπηρέτες του τραπεζικού συστήματος και της υπόλοιπης αστικής τάξης, με πρόσχημα την κρίση, καταλύουν τα βασικά δικαιώματα του ελληνικού λαού. Αφαιρούν όλα τα εργατικά κεκτημένα, για να αυξήσουν τα υπερκέρδη των εκμεταλλευτών μας.  Υπερφορολογούν εργαζόμενους, συνταξιούχους, ακόμη και άνεργους, με κεφαλικούς φόρους και χαράτσια, κατεβάζοντας το βιοτικό επίπεδο εκεί που ήταν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Συνασπισμένα τα αστικά κόμματα, υπεραμύνονται των μειώσεων των μισθών και των μνημονίων υπερδανεισμού από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, προωθώντας έτσι την ύφεση και όχι την ανάκαμψη, για να σωθούν οι τράπεζες-δανειστές, αδιαφορώντας για την φτωχοποίηση των Ελλήνων και διαμηνύοντας ότι αυτός είναι ο «μοναδικός δρόμος».

Ένα από τα κράτη που έπληξε η οικονομική κρίση είναι και η Ισλανδία. Μπήκε στην κρίση όταν μια διαδικτυακή τράπεζα, η Icesave, χρεοκόπησε. Η Μεγάλη Βρετανία με την Ολλανδία αποζημίωσαν τους επενδυτές υπηκόους τους με 3,9 δις. ευρώ. Οπότε τα χρήματα αυτά ζητήθηκαν από το Ισλανδικό κράτος.

Στις 27/11/10, οι Ισλανδοί έκαναν δημοψήφισμα και αποφάσισαν με 93,2 % ότι δεν χρωστούν τίποτα οι ίδιοι και γι αυτό δεν πληρώνουν τίποτα. Μέσα σ’ ένα χρόνο, σε δεύτερο δημοψήφισμα, καταψηφίζουν την επιστροφή των χρημάτων σε Βρετανία και Ολλανδία με ποσοστό 59,77%.

Άφησαν τις ιδιωτικές τράπεζες να χρεοκοπήσουν. Μετά τις εθνικοποίησαν, αφού αναγνωρίστηκαν όλες οι καταθέσεις των πολιτών, και έθεσαν περιορισμούς στην κίνηση των κεφαλαίων. Μετέφεραν όλα τα δάνεια στις εθνικοποιημένες τράπεζες. Έκαναν διευκολύνσεις (όπως πάγωμα πληρωμής των δόσεων) στους Ισλανδούς οφειλέτες.  Δεν αναγνώρισαν καμία υποχρέωση των χρεοκοπημένων τραπεζών σε ξένες τράπεζες άλλων χωρών.

Υποτίμησαν την ισλανδική κορώνα κατά 50% έναντι του δολαρίου. Έτσι αυξήθηκαν οι εξαγωγές και μειώθηκαν οι εισαγωγές. Προωθήθηκαν τα τοπικά προϊόντα και το εμπορικό ισοζύγιο από ελλειμματικό έγινε πλεονασματικό. Τώρα, μέσα στο 2012, οι τράπεζες θα διαγράψουν όλα τα χρέη των πολιτών προς αυτές, που αντιστοιχούν στο 13% του ΑΕΠ.

Υπάρχουν, λοιπόν, κι άλλοι δρόμοι εκτός από την σωτηρία των τραπεζών. Υπάρχει ο δρόμος της σωτηρίας των φτωχών. Είναι βέβαιο ότι σε μια παρόμοια πολιτική εθνικοποίησης των τραπεζών και μονομερούς διαγραφής του χρέους, με έλεγχο της ροής των κεφαλαίων, προώθηση των δημοσίων έργων και ανάπτυξη της βιομηχανίας, και με ταυτόχρονο εργατικό έλεγχο, η Ελλάδα θα έβγαινε από την κρίση γρηγορότερα από την Ισλανδία.

Χρήστος Χατζής