Αναδημοσιεύουμε παλιό κομμάτι (που διατηρεί όλη του την επικαιρότητα και την πολιτική σημασία), από την στήλη που έγραφε η Γιάννης Βερούχης στην εφημερίδα Σοσιαλιστική Προοπτική τον Απρίλιο του 2006.
Αυτό το μικρό μας κείμενο, δεν είναι ένα κείμενο προτάσεων για το πώς θα κατακτηθούν όλα αυτά, που άλλωστε όλοι μας ξέρουμε ότι τίποτα δεν χαρίζεται και ότι όλα κατακτώνται. Αλλά είναι ένα κείμενο μιας συντομότατης γενικής καταγραφής των ζητημάτων της επιβίωσης μας.
Τα δύο πρώτα άμεσα προβλήματα της εργατικής τάξης μας και του εργαζόμενου λαού, είναι η ακρίβεια και η ανεργία. Αλλά και τα υπόλοιπα όμως, είναι σημαντικά.
Για την ακρίβεια: Το μοναδικό μέτρο αντιμετώπισης της είναι η αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή των μισθών και των συντάξεων. Δηλαδή κάθε μήνα να προστίθεται στο μισθό ή τη σύνταξη, το ποσοστό της αύξησης του κόστους ζωής (της ακρίβειας), έστω αυτό της "εθνικής στατιστικής υπηρεσίας".
Για την ανεργία: Το μοναδικό μέτρο αντιμετώπισης της είναι η μείωση του χρόνου εργασίας, ώστε να υπάρχει δουλειά και για τους παλαιούς και τους νέους ανέργους.
Αυτό όμως το μοναδικό μέτρο κατά της ανεργίας προϋποθέτει εξάπαντος ένα σταθερό πληθυσμό της χώρας.
Ένα παράδειγμα. Εάν η εργατική τάξη είχε καταφέρει να επιβάλει την 35ωρη εργασία για το χτύπημα της ανεργίας, και οι καπιταλιστές ήταν ελεύθεροι ν' ανοίξουν τα σύνορα και να φέρουν (όπως ήδη το έκαναν) κανά δυο εκατομμύρια υποτακτικούς φτηνούς και ανασφάλιστους ξένους εργάτες, τότε το μέτρο της μείωσης του χρόνου εργασίας για την καταπολέμηση της ανεργίας, θα στερείτο κάθε ουσιαστικής σημασίας.
Γι' αυτό το λόγο, άμεσο μέτρο για το χτύπημα της σημερινής φοβερής μάστιγας της ανεργίας, πρέπει να είναι η αυστηρή απαγόρευση της εισόδου των ξένων εργατών και η δραστική μείωση του αριθμού αυτών που ήδη εισήχθησαν.
Στους συνταξιούχους: Οι καπιταλιστές έχουν επιβάλει τον πιο κανιβαλικό και ανθρωποφάγο νόμο που μπορεί να υπάρχει, που συνοψίζεται στο σύνθημα: «Από τη δουλειά στο νεκροταφείο»... Γι' αυτό πρέπει να αλλάξει ολόκληρο το σύστημα της οικονομικής και ιατροφαρμακευτικής συντήρησης των απομάχων της εργασίας, των συνταξιούχων μας.
Οι μεγαλοτραπεζίτες: Παγίδευσαν τους εργαζόμενους και τους μικροεπιχειρηματίες που επιχείρησαν να βγουν από τα οικονομικά τους αδιέξοδα διαμέσου των τραπεζιτικών δανείων. Διότι ήταν τόσο ληστρικά τοκογλυφικοί οι όροι αυτών των δανείων, που τους μετέβαλαν σε υποχείρια των τραπεζιτών. Διαμέσου αυτών των δανείων οι μεγαλοτραπεζίτες αύξησαν τα κέρδη τους, κατά 100% το χρόνο η πρώτη σε μέγεθος τράπεζα, και κατά 120% η δεύτερη. Εδώ πρόκειται περί μιας καθαρής ληστείας, οπότε η παραγραφή των τραπεζιτικών χρεών, πρέπει να γίνει βασικό σύνθημα των εκμεταλλευομένων του ελληνικού καπιταλισμού.
Τα εισαγόμενα προϊόντα: Που έχουν παραχθεί κάτω από κτηνώδεις μεσαιωνικές συνθήκες πείνας και ωραρίων (όπως είναι τα κινεζικά) δημιούργησαν και θα δημιουργήσουν ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα στον εργαζόμενο ελληνικό λαό. Γι' αυτό και η απαγόρευση της εισαγωγής αυτών των προϊόντων, πρέπει να γίνει βασικό σύνθημα ολόκληρου του εργαζόμενου ελληνικού λαού.
Η εκπαίδευση: Είναι το σύνολο των αναγκαίων γνώσεων της νέας γενεάς, για τη μελλοντική επαγγελματική της απασχόληση.
Πάνω σ' αυτό το σημείο γίνεται σήμερα η επέμβαση της μεγαλοαστικής τάξης (διαμέσου της κυβέρνησης της) για ν' αλλάξει τις δομές και κατευθύνσεις της εκπαίδευσης, που θα της εξασφαλίσει μελλοντικά μεγαλύτερα οικονομικά κέρδη και ασφάλεια του κοινωνικού της συστήματος.
Απόδειξη αυτών που λέμε είναι, ότι οι σημερινές αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση, έχουν προταθεί από συγκεκριμένους μεγαλοτραπεζίτες και μεγαλοβιομήχανους.
Οπότε ο εργαζόμενος ελληνικός λαός ..οφείλει να αντιληφθεί, ότι πρέπει να συστρατευθεί με τη νεολαία του που αποτελεί τη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής νεολαίας, και να υποστηρίξει δυναμικά όλες τις προτάσεις της, εναντίον της μεγαλοκαπιταλιστικής επέμβασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου