Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

Ο Άνταμ Σμιθ και οι ψευτο-φιλελεύθεροι

Οι σημερινοί σούπερ αντιδραστικοί
"νεοφιλελεύθεροι"
επικαλούνται τον Άνταμ Σμιθ,
αλλά μάλλον δεν έχουν διαβάσει ούτε
μια αράδα απ' τα έργα του..
Οι καπιταλιστές-εκμεταλλευτές και τα διάφορα φερέφωνα τους, για τα φρικαλέα μέτρα που επιβάλλουν σήμερα εις βάρος των εργαζόμενων, επικαλούνται τις ιδέες του φιλελευθερισμού, όπως για παράδειγμα το «δικαίωμα» των ανθρώπων (δηλαδή, των καπιταλιστών) να δραστηριοποιούνται οικονομικά κατά όποιον τρόπο επιθυμούν (ακόμη κι αν αυτός ζημιώνει το κοινωνικό σύνολο), την κατάργηση κάθε εμποδίου στον «ελεύθερο ανταγωνισμό» κτλ
Καταρχάς, ο κλασσικός φιλελευθερισμός, της εποχής της ανόδου τις αστικής τάξης, έπαιξε ιστορικά έναν προοδευτικό ρόλο, συμβάλλοντας στην απαλλαγή της ανθρωπότητας και των παραγωγικών της δυνάμεων από τα δεσμά του μεσαιωνικού φεουδαρχισμού. Επίσης, διακήρυξε ότι στόχος της οικονομικής ανάπτυξης θα πρέπει να είναι η ευημερία όλο και περισσότερων ανθρώπων. Εκείνος όμως ο φιλελευθερισμός αντιστοιχούσε στον καπιταλισμό του ελεύθερου συναγωνισμού, ο οποίος έπαψε οριστικά να υπάρχει από το τέλος του 19ου αιώνα, όταν ο καπιταλισμός μπήκε στο ιμπεριαλιστικό-μονοπωλιακό του στάδιο. Σήμερα, η «ελευθερία των αγορών» είναι ουσιαστικά η ελευθερία ελάχιστων μεγάλων μονοπωλίων να εκμεταλλεύονται όλο και πιο εντατικά την εργατική τάξη, να συντρίβουν τους μικροαστούς, πετώντας τους έξω από την αγορά, και να διαλύουν χώρες ολόκληρες μέσω της τραπεζικής τοκογλυφίας και της «αξιοποίησης» του δημόσιου χρέους.
Αφιερώνουμε λοιπόν σε όλους τους σημερινούς ψευτοφιλελεύθερους δύο αποσπάσματα από το κορυφαίο έργο «Ο Πλούτος των Εθνών» (1776) του μέγιστου αστού οικονομολόγου και πατέρα του φιλελευθερισμού Άνταμ Σμιθ: «Οι έμποροι και οι διευθυντές στις μανιφακτούρες (σ.σ. εργοστάσια της εποχής) παραπονούνται πολύ για τις άσχημες επιπτώσεις των υψηλών μισθών στην αύξηση των τιμών και κατά συνέπεια, τη μείωση των πωλήσεων των αγαθών τους τόσο στην εγχώρια αγορά όσο και στο εξωτερικό. Δεν λένε όμως. τίποτα σχετικά με τις άσχημες συνέπειες των υψηλών κερδών. Σιωπούν σε σχέση με τις ολέθριες συνέπειες των δικών τους απολαβών»
«Η πρόταση κάθε νέου νόμου ή ρύθμισης που προέρχεται από αυτή την τάξη (σ.σ. τους επιχειρηματίες) θα πρέπει πάντα να ακούγεται με επιφύλαξη,...με την επίδειξη της μέγιστης σχολαστικότητας αλλά και της μέγιστης καχυποψίας. Οι προτάσεις αυτές έρχονται από μια τάξη ανθρώπων των οποίων τα συμφέροντα δεν ταυτίζονται ποτέ με τη χώρα, οι οποίοι έχουν γενικά συμφέρον να εξαπατούν και να καταπιέζουν τη χώρα».
Πάρις Δάγλας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου