Τη δύναμη την έχει ο εργαζόμενος λαός

Στις 6 Μαΐου, ο ελληνικός λαός απέδειξε ότι παραμένει ανυπότακτος. Με την ψήφο του, συνέτριψε τα κόμματα της Μνημονιακής χούντας και άνοιξε το δρόμο της αντεπίθεσης του, για να πάρει πίσω όλα όσα του στέρησαν και όλα όσα δικαιούται

Στον αγώνα για την επιβίωση μας κερδίσαμε μια νίκη. Όμως, οι μεγαλοαστικές συμμορίες θα επανέλθουν,με κάθε είδους 
 εκβιασμούς και τρομοκρατία. Κι εμείς πρέπει τώρα να μην υποχωρήσουμε αν δεν επιβάλουμε..
 κατάργηση του Μνημονίου κι όλων των νόμων του, διαγραφή του χρέους, κρατικοποίηση των τραπεζών
και των στρατηγικών επιχειρήσεων, δημόσιες επενδύσεις για να βρουν δουλειά οι άνεργοι

Να λοιπόν που συνέβη αυτό που πριν από δύο χρόνια φάνταζε σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Τα δύο μεγάλα κόμματα της αστικής τάξης, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, καταποντίστηκαν στη συνείδηση του ελληνικού λαού. Η τρομοκρατία, η προπαγάνδα και η παραπληροφόρηση δεν πέρασαν. Τα μεγαλοαστικά μέσα μαζικής ενημέρωσης είδαν την πλύση εγκεφάλου τους να πέφτει στο κενό.

Ο ελληνικός λαός, παρά τα όποια ελαττώματα του, απέδειξε ότι εξακολουθεί να διαθέτει τις μεγάλες ιστορικές αρετές του: το ανυπότακτο και ηρωικό πνεύμα, που τον κάνουν ικανό να τα βάζει με τους πιο δυνατούς αντιπάλους. Με την ψήφο του, ο ελληνικός λαός στέλνει σ' όλον τον κόσμο το πρωτοπόρο μήνυμα του ενάντια στη χούντα των εγχώριων και ξένων τοκογλύφων, τραπεζιτών και μεγαλοαστών.

Και δεν πρέπει να υποτιμούμε καθόλου τη νίκη του, αν σκεφτούμε ότι είχε απέναντι του μια συντριπτική υπεροπλία του αντιπάλου, ο οποίος είχε με το μέρος του το σύνολο των μέσων ενημέρωσης και τις επίσημες κυβερνητικές φωνές τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.

Με την ψήφο του, ο ελληνικός λαός πέτυχε όλους τους αντικειμενικούς στόχους που θα μπορούσαν να θεωρηθούν εφικτοί στις συγκεκριμένες εκλογές: Πρώτον, αποδοκίμασε τα κόμματα που ψήφισαν το Μνημόνιο, στέλνοντας ξεκάθαρο μήνυμα ότι δεν το αντέχει πια. Δεύτερον, επιδοκίμασε πάνω απ' όλα τα κόμματα που εξέφρασαν την ανάγκη δημιουργίας μιας κυβέρνησης, η οποία θα καταγγείλει άμεσα, το Μνημόνιο ως άκυρο (ΣΥΡΙΖΑ και «Ανεξάρτητους Έλληνες») και  τρίτον, μπλοκάρισε την προέλαση της επίθεσης, εμποδίζοντας τα μνημονιακά κόμματα να σχηματίσουν κυβέρνηση. Παράλληλα, τιμώρησε το ΚΚΕ για τη μόνιμα διασπαστική τακτική του και για την εχθρότητα του προς κάθε πηγαία λαϊκή πρωτοβουλία. Μάλιστα, τη μεγαλύτερη τιμωρία τη δέχτηκε σε εργατικές περιοχές, όπως η Β' Πειραιά, όπου το ποσοστό του μειώθηκε.

Δεν χωράει πια καμιά αμφιβολία ότι το εντυπωσιακό αποτέλεσμα θα ενεργοποιήσει μια σειρά από γρήγορες και αλλεπάλληλες πολιτικές εξελίξεις. Κατ' αρχάς, η μεγαλοαστική τάξη βλέπει πλέον τα δύο βασικά κόμματα της να αδυνατούν να κυβερνήσουν, κάτι που θα την οδηγήσει σε μια λυσσαλέα και αγωνιώδη προσπάθεια να βρει νέους πολιτικούς μεσολαβητές ικανούς στην εξαπάτηση των μαζών, για να συνεχίσει την πολιτική της.

Επίσης, το εκλογικό αποτέλεσμα αποτυπώνει το βαθύ ρήγμα που υπάρχει μέσα στους ίδιους τους κόλπους της αστικής τάξης: από τη μια μεριά, τα μεγαλοαστικά στρώματα (τραπεζίτες, εφοπλιστές, μεγαλοβιομήχανοι) που έφεραν το Μνημόνιο εκφράζονται από τις σημερινές ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, αλλά και από τα μικρά κόμματα της Ντόρας και του Μάνου. Από την άλλη, τα μεσαία και κατώτερα στρώματα της αστικής τάξης, που καταστρέφονται από το Μνημόνιο, εκφράζονται σε ένα βαθμό από το ανερχόμενο κόμμα των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» του επιχειρηματία Καμμένου, βλέποντας όμως με συμπάθεια και την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, που μπορεί να τα απαλλάξει από το Μνημόνιο.

Όσο για τον εργαζόμενο λαό, αυτός έχει μπει πλέον επιθετικά στο προσκήνιο, προσπαθώντας να εκφράσει την απόφαση του για πολιτική ανατροπή. Επιλέγει τα λεγόμενα «αντιμνημονιακά κόμματα» με ένα τρόπο τόσο ορμητικό όσο ορμητική ήταν η επίθεση που δέχτηκε τα δυο τελευταία χρόνια. Ο ελληνικός λαός ανεβάζει τα αντιμνημονιακά κόμματα επιτακτικά αλλά και συγχρόνως χωρίς μεγάλες αυταπάτες, απαιτώντας να τηρήσουν τις προεκλογικές διακηρύξεις τους.

Εμείς, παρόλο που δεν θεωρούμε ότι κάποιο από τα κόμματα αυτά εξυπηρετεί τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της εργατικής τάξης, παρόλα αυτά κρίνουμε πάρα πολύ θετική τη λαϊκή ψήφο που σπρώχνει τα πράγματα προς την κατάργηση του Μνημονίου. Γιατί, αυτή τη στιγμή, ο χειμαζόμενος λαός μας έχει ανάγκη από μια πρώτη νίκη, έστω και εκλογική, για να ξεκινήσει τη μεγάλη του αντεπίθεση.

Συγχρόνως, η (έστω και αργή) πολιτική στροφή που έχει ξεκινήσει στην Ευρώπη κατά της πολιτικής λιτότητας, με την πτώση της ολλανδικής κυβέρνησης, την πτώση του Σαρκοζί στη Γαλλία και τις πρώτες αυξήσεις μισθών στη Ρουμανία, δημιουργεί ένα ευνοϊκό περιβάλλον για την αλλαγή πολιτικής και στην Ελλάδα.

Το σημαντικό μέσα σε όλα αυτά είναι ότι ο εργαζόμενος λαός έχει μπει σε μια νέα ιστορική φάση πολιτικού προβληματισμού, αμφισβήτησης και αναζήτησης, που θα διαρκέσει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Και βέβαια, το θετικό εκλογικό αποτέλεσμα θα αναπτερώσει το ηθικό των καταπιεσμένων και θα τους δώσει νέο αέρα για καινούργιους αγώνες.

Το ποιες θα είναι οι άμεσες εξελίξεις του επόμενου διαστήματος δεν είναι εύκολο να προβλεφθεί με κάθε λεπτομέρεια. Είναι όμως σίγουρο ότι για τους μεγαλοαστούς τα πράγματα δυσκολεύουν απότομα. Γι' αυτό, θα προσπαθήσουν ακόμα πιο λυσσαλέα και απροκάλυπτα να μας υποτάξουν, χρησιμοποιώντας κάθε είδους προπαγάνδα, ψευδολογία, εκβιασμούς και προβοκάτσιες. Έχοντας στα χέρια τους τον κρατικό μηχανισμό και τις τράπεζες, μπορεί να φτάσουν μέχρι και σε στάση πληρωμών προς τους πολίτες, είτε πλήρη είτε μερική. Γενικά, κάθε είδους προβοκάτσια είναι πιθανή.

Εμείς, ο εργαζόμενος ελληνικός λαός, εμψυχωμένοι από την εκλογική νίκη μας, θα πρέπει να συνεχίσουμε ακόμα πιο δυνατά κι οργανωμένα την αντεπίθεση μας:

• Να απαλλαγούμε από τη λογική της ανάθεσης και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Μια ψήφος δεν αρκεί.
• Να οργανώσουμε τον αγώνα μας παντού: στους χώρους δουλειάς, στα σωματεία, στους δρόμους και στις πλατείες.
• Να συμμετέχουμε όλο και πιο ενεργά στην πολιτική, με συνεχή επαγρύπνηση, ενημέρωση και ενεργό δράση.
• Να διεκδικήσουμε ανυποχώρητα την εφαρμογή του ελάχιστου πολιτικού προγράμματος που είναι αναγκαίο για να μας ανακουφίσει και να αντιστρέψει την πορεία της εξαθλίωσης όπου μας οδήγησε το Μνημόνιο.

Συγκεκριμένα:

1. Διαγραφή του χρέους στο σύνολο του. Ο εργαζόμενος ελληνικός λαός δεν χρωστάει ούτε ευρώ για τα τοκογλυφικά δάνεια, που όλα κατέληξαν στις τσέπες των μεγαλοαστών εκμεταλλευτών του.
2. Κρατικοποίηση των τραπεζών, έτσι ώστε ο πλούτος να κατευθύνεται και να επενδύεται υπέρ των λαϊκών αναγκών.
3. Κρατικοποίηση των στρατηγικών επιχειρήσεων, έτσι ώστε να πάψει η αφαίμαξη της οικονομίας από μια χούφτα μεγαλοαστικά παράσιτα.
4. Δημόσιες επενδύσεις σε παραγωγικούς τομείς, με πρόσληψη κατά προτεραιότητα Ελλήνων εργατών.
5. Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων, όχι μόνο του Μνημονίου αλλά και του προηγούμενου διαστήματος.

Όλα αυτά μπορούμε να τα πετύχουμε. Το μέλλον προδιαγράφεται αισιόδοξο. Ο εργαζόμενος ελληνικός λαός έχει πλέον ανοίξει ένα δρόμο, στον οποίο τώρα είναι ευκολότερο να βαδίσει προς νέες, ακόμη πιο ελπιδοφόρες προοπτικές.

Εφημερίδα Σοσιαλιστική Προοπτική

Αθήνα,  Μάιος 2012