Η τέχνη της έντυπης απάτης

Το «Βήμα της Κυριακής», σε δισέλιδο άρθρο του, διαφήμιζε μεγάλες εταιρείες που, παρά την κρίση, δεν παίρνουν αντεργατικά μέτρα. Διαβάζοντας το άρθρο, διαπιστώσαμε ότι είχαν παγώσει τους μισθούς, στην ουσία δηλαδή είχαν κάνει μειώσεις, ενώ βάφτιζαν τις απολύσεις «εσωτερική αναδιοργάνωση». Για φανταστείτε να έπαιρναν και αντεργατικά μέτρα, δηλαδή.

«Το «τσουνάμι» απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων που «σαρώνει» τους τελευταίους μήνες την ελληνική αγορά φαίνεται ότι προς το παρόν τουλάχιστον έχει αφήσει ανέπαφες αρκετές μεγάλες επιχειρήσεις. Πρόκειται για ορισμένους από τους μεγαλύτερους εργοδότες, εκτός του τραπεζικού τομέα, που απασχολούν αρκετές εκατοντάδες ή και χιλιάδες εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα της ελληνικής οικονομίας. Αρνούνται σε πείσμα των καιρών να προχωρήσουν είτε σε μειώσεις μισθών είτε σε απολύσεις εργαζομένων. Και το ενδιαφέρον στην προκειμένη περίπτωση συνίσταται στο γεγονός ότι μεταξύ αυτών είναι και αρκετές ελληνικές επιχειρήσεις. Και φυσικά και πολυεθνικοί όμιλοι που διατηρούν ισχυρή παραγωγική δραστηριότητα στην Ελλάδα.

Οπως εξηγούν πηγές της αγοράς μιλώντας προς «Το Βήμα», οι μειώσεις των μισθών ή οι απολύσεις εργαζομένων, σε κάθε περίπτωση η μείωση του εργατικού κόστους μιας επιχείρησης στο πλαίσιο του ανταγωνισμού ενός κλάδου, δίνουν συγκριτικό πλεονέκτημα στην επιχείρηση που αναγκάζεται να το κάνει, με αποτέλεσμα να προκαλείται «ντόμινο» στην κλαδική αγορά. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι ο κλάδος των σουπερμάρκετ, όπου η οικονομική καχεξία των καταναλωτών αναγκάζει τις αλυσίδες να μειώνουν με κάθε τρόπο τις τιμές».

Αν μια μεγάλη - και τούτο συνέβη - εταιρεία προχωρήσει σε μείωση του εργατικού κόστους, είναι προφανές ότι αποκτά επιπλέον δυνατότητα να χρηματοδοτήσει μεγαλύτερη μείωση τιμών. Οι ανταγωνιστές της για να μπορέσουν να ανταποκριθούν σε αυτή την πρόκληση πρέπει να εξοικονομήσουν κεφάλαια, δεδομένου όμως ότι στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για ελληνικές εταιρείες που δεν διαθέτουν ανεξάντλητη ροή πιστωτικών γραμμών η μείωση του εργατικού κόστους εμφανίζεται στους ιδιοκτήτες της ως αναγκαστική επιλογή.

Ωστόσο, και αυτές οι εταιρείες που διατηρούν ένα ασφαλές εργασιακό πλαίσιο λειτουργίας προχωρούν σε άλλες κινήσεις προκειμένου να περιορίσουν όσο αυτό είναι δυνατόν τον δείκτη των γενικών εξόδων.

Πρωτίστως έχουν προχωρήσει - στο μέτρο που αυτό είναι δυνατόν - σε εσωτερική αναδιοργάνωση διαφόρων τομέων των επιχειρήσεων συγχωνεύοντας θέσεις στελεχών ή μη προσλαμβάνοντας υπαλλήλους στη θέση εκείνων που αποχώρησαν και φυσικά αρκετές από αυτές διατηρούν ανοικτά προγράμματα εθελουσίας εξόδου με αυξημένα απ' όσα καθορίζει η νομοθεσία ποσά αποζημιώσεων - αυτό συμβαίνει κυρίως σε ορισμένες πολυεθνικές εταιρείες. Οπως επισημαίνουν πάντως οι ίδιες πηγές, όλα αυτά συμβαίνουν ως τώρα ή έστω ως το τέλος του 2012. Εφόσον η κατάσταση επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο και η κερδοφορία των επιχειρήσεων εξανεμιστεί από την ύφεση, δεν είναι σίγουρο αν αυτό το εργασιακό πλαίσιο διατηρηθεί. Μάλλον το αντίθετο θα συμβεί».

http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=455250

Στην άλλη όχθη, στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ο κος Μυτιληναίος εξέφρασε την ανησυχία για την πολιτική αστάθεια της χώρας και τάχθηκε υπέρ μιας κυβέρνησης συνεργασίας το ταχύτερο δυνατόν. Ανησυχεί μήπως και τον υποχρεώσουν να πληρώσει τα εκατομμύρια που χρωστάει στη ΔΕΗ; Επίσης, εξετάζει το ενδεχόμενο να «μεταναστεύσει» η εταιρεία ΜΕΤΚΑ, για να ενισχυθεί η «ανταγωνιστικότητα» της. Τα δάνεια που έχει λάβει, τις επιδοτήσεις και τις φοροαπαλλαγές θα τα επιστρέψει; Μήπως η λύση της «ανταγωνιστικότητας» βρίσκεται στη χωρίς όρους κρατικοποίηση των στρατηγικής σημασίας και επικερδών επιχειρήσεων του με εργατικό έλεγχο;