Ο μύθος της ανεξάρτητης δικαιοσύνης
Θέλετε όλα να γίνουν με το ραχάτι,
δουλειά σας είναι η τεμπελιά κι η πολιτική.
Χειροτονείσθε στρατηγοί απάνω στο κρεβάτι,
και λέγεστε απόγονοι Ελλήνων κλασσικοί.
Στολίζει με παράσημα ο κλέφτης άλλον κλέφτη,
Κι επιταφίους εκφωνεί ο ψεύτης σ’ άλλον ψεύτη.
Γεώργιος Σουρής
Από τα γεννοφάσκια του ακόμα, όπως είναι γνωστό το χιλιοβασανισμένο νεοελληνικό κράτος διαμόρφωνε, αλλά εξακολουθεί και μέχρι σήμερα δυστυχώς να διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό τις εσωτερικές μας εξελίξεις με τη βοήθεια της "Ανεξάρτητης Δικαιοσύνης", όπως συνηθίζουμε να την ονομάζουμε, με τόσο ελαφριά τη συνείδηση.
Η "Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη" φυσικά μαζί και με τα Σώματα Ασφαλείας και τις διάφορες φοροεισπρακτικές υπηρεσίες συγκροτούσαν εξορισμού τους τρεις βασικούς μοχλούς του κράτους της Δεξιάς στο μοναδικό ρόλο του "μηχανισμού" καταπίεσης στο στάδιο εννοείται του παραδοσιακού (προκεϋνσιακού) καπιταλισμού, στον οποίο σύμφωνα με τις απόψεις των απολογητών του, από μόνη της η αγορά με τις "μαγικές της ιδιότητες" ρυθμίζει τάχα αυτόματα και λύνει όλα τα οικονομικοκοινωνικά προβλήματα (όπως τα έλυσε και ο αμίμητος Μητσοτάκης με τον Νεοφιλελευθερισμό του).
Τα δήθεν οράματα της μεταπολίτευσης
«Τα κεφάλια του Γένους και του Κράτους
ο Βουλευτής κι ο Δάσκαλος.
Τα ‘πιασαν όλα τα πόστα! Νους, καρδιά, δικά τους.
Δέσαν το νου, την καρδιά ντροπιάσαν
Να το ρουσφέτι κι η ελληνικούρα, τα οράματα τους.
Μ’ εκείνα μας χάλασαν.
Η σκέψη νούλα, η τέχνη πατσαβούρα
Ο ψευτοαττικιστής κι ο ψηφοφόρος..»
Κωστής Παλαμάς
ΑΠΟ τις δραστηριότητες όμως της "Ανεξάρτητης Δικαιοσύνης", δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι εξασφαλίστηκε κατά μεγάλο ποσοστό, εκτός μικρών χρονικών διαλειμμάτων μέσα στην ιστορική διαδρομή του νεοελληνικού έθνους, η πολιτική κυριαρχία της ελληνικής Δεξιάς. Και αλίμονο εάν αγνοήσουμε, είτε υποτιμήσουμε την αναμφισβήτητη και σκληρή αυτή πραγματικότητα που επηρέασε τόσο αρνητικά αλλά και τόσο δραματικά την πολιτική μας ζωή και τις πολιτικές μας εξελίξεις.
ΈΧΟΥΜΕ όμως εμείς το δικαίωμα να αγνοήσουμε το πλήθος των λαϊκών αγωνιστών, το Άνθος αυτό της ελληνικής λεβεντιάς, που οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα, δίχως συνειδησιακά προβλήματα από τους περιβεβλημένους με τη Ρωμαϊκή Τήβεννο δικαστές είτε τους περιβεβλημένους, με τα γυαλιστερά γαλόνια στρατοδίκες, άπαντες θεράποντες της "Ανεξάρτητης Δικαιοσύνης"! Όταν όλοι γνωρίζουμε πως οι 16 με 17 χιλιάδες περίπου καταδικαστικές αποφάσεις σε θάνατο ελλήνων αγωνιστών (τόσο κατά τη διάρκεια αλλά και πολύ αργότερα από τον εμφύλιο), με μοναδικό έγκλημα τα πολιτικά τους φρονήματα, εφόσον στις περιπτώσεις πολιτικής μεταμέλειας, η αθώωση του μεταμελούντος ήταν βέβαιη, δίχως άλλες διαδικασίες. Όλες αυτές οι θανατικές καταδίκες δεν εξεδόθη καν από δικαστές που "κατέβηκαν από το φεγγάρι", αλλά από δικαστές με ελληνικά ονόματα, οι περισσότεροι από τους οποίους πιθανώς κυκλοφορούν και ανάμεσα μας ως έντιμοι πολίτες που έπραξαν ευπρεπώς το "καθήκον" τους απέναντι στην πατρίδα. Όμως απέναντι σε ποια πατρίδα, είναι το ερώτημα;
ΤΟ κύριο πρόβλημα όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας δεν είναι κατεξοχήν ο ίδιος ο δικαστής είτε ο ίδιος ο χωροφύλακας και σαν φυσικά πρόσωπα άσχετα από το δουλικό τους ρόλο και τις ατομικές τους ευθύνες. Γιατί και ο δικαστής και ο χωροφύλακας λειτουργούν διαφορετικά όταν είναι στην εξουσία η Δεξιά και διαφορετικά όταν είναι το ΠΑΣΟΚ.
 |
| Νίκος Αθανασόπουλος Δικηγόρος, Βουλευτής 1989. "Αυτοί που πάλεψαν ενάντια στην ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής της χώρας |
«Κράτος» ο χωροφύλακας
ΕΠΟΜΕΝΩΣ ο πραγματικός εχθρός των ελευθεριών του πολίτη και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν είναι από μόνοι τους οι προαναφερόμενοι μηχανισμοί αλλά η Δεξιά που τους μετατρέπει σε εργαλεία καταπίεσης και τρομοκρατίας. Για να μπορέσει να επιβάλει την αντιλαϊκή και αντεθνική της πολιτική η οποία με λίγα λόγια συνοψίζεται στην καταλήστεψη του εθνικού μας πλούτου και του εθνικού μας εισοδήματος καθώς και στη μετατροπή των σπουδαίων στρατηγικών θέσεων της Ελλάδας, των νησιών του Αιγαίου και της Κύπρου σε βάσεις ξένων δυνάμεων.
ΟΙ ΔΙΚΕΣ, (οι κάθε είδους πολιτικές δίκες μικρές και μεγάλες), όπως απέδειξε η ιστορική πείρα, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της τακτική που εφαρμόζει η δεξιά και κάθε καθεστώς φασιστικής νοοτροπίας για να αντιμετωπισθούν οι πολιτικοί και ταξικοί τους αντίπαλοι. Ποιος μπορεί να ξεχάσει με πόσο μίσος και πόση λύσσα κυνηγήθηκαν και ανελέητα εξοντώθηκαν χιλιάδες κομμουνιστές και ολόκληρο το κομμουνιστικό κίνημα από την ιεραρχία της «Ανεξάρτητης Δικαιοσύνης» που οι προεκτάσεις της έφταναν μέχρι τις Επιτροπές Ασφαλείας και στο τελευταίο χωριό που αποφάσιζαν με τη μεγαλύτερη ευκολία εάν ο τάδε ή ο δείνα πρέπει να σταλούν εξορία ή να φυλακιστούν, με μοναδική αιτία βέβαια τα πολιτικά τους φρονήματα. Αυτό γινότανε όταν το κομμουνιστικό κίνημα "αποτελούσε" τον βασικό πολιτικό και ταξικό αντίπαλο της Δεξιάς, πριν ακόμα ξεσκεπαστεί από τα αδιάψευστα γεγονότα σαν εφεδρεία και στυλοβάτης της. Για να μεταστραφεί, κατά θεαματικό τρόπο κατόπιν όλο το συσσωρευμένο και λυσσαλέο ταξικό μίσος της Δεξιάς μαζί και ολόκληρο το ιδεολογικό της οπλοστάσιο ενάντια στο Σοσιαλιστικό Κίνημα, που ξεπρόβαλε στο πολιτικό προσκήνιο της χώρας μας, σαν γνήσιος ηγέτης του Λαϊκού Κινήματος. Το μοναδικό και ικανό να ανατρέψει τη μονοπώληση της εξουσίας της.
Κυριακή 18 Αυγούστου 1991
Γιώργος Νικ. Μανδίκος (αντιστασιακός)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου