Κρίση και διεθνείς συγκρούσεις

Η εξάρτηση της χώρας από το πετρέλαιο
ης Μέσης Ανατολής,
λόγο του ρόλου των εφοπλιστών,
απειλεί να βάλει ον ελληνικό λαό
σε περιπέτειες

Όλα δείχνουν πως ο ελληνικός καπιταλισμός δεν περνάει και τις καλύτερες μέρες του. Στα προβλήματα που έχει δημιουργήσει η ύφεση της ελληνικής οικονομίας, έρχονται να προστεθούν και τα αποτελέσματα διεθνών συγκρούσεων, με αιτία το ενεργειακό. Η σύγκρουση μεταξύ Δύσης και Ιράν, και κατ' επέκταση τμήματος του μουσουλμανικού κόσμου, οξύνεται όλο και περισσότερο. Ένα από τα μέτρα που πιθανά θα λάβει η Δύση είναι το εμπάργκο στο πετρέλαιο του Ιράν.

Εκτός από την Τουρκία και κάποιες ισλαμικές χώρες, που δήλωσαν πλήρη υποστήριξη στο Ιράν, εμπλέκεται με απειλές κατά της Δύσης και η Κίνα. Οι πετρελαϊκές ανάγκες της χώρας του 1,5 δισ. κατοίκων είναι εξαρτημένες κατά 21% από το ιρανικό πετρέλαιο. Αν προσθέσουμε και τον τελευταίο ναυτικό «αποκλεισμό» της Κίνας από ΗΠΑ μέσω Αυστραλίας, μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί είναι ζωτικής σημασίας για την Κίνα η στήριξη του Ιράν. Στο πλαίσιο του ξεπεράσματος της παγκόσμιας κρίσης, η λογική του πολέμου είναι η επικρατέστερη και, φυσικά, οι επιπτώσεις του θα είναι μεγάλες στους πιο αδύναμους εμπλεκόμενους.

Ο ελληνικός καπιταλισμός είναι εξαρτημένος από το πετρέλαιο σε υψηλό βαθμό (57% της συνολικής ζήτησης ενέργειας καλύπτεται από κατανάλωση πετρελαίου). Οι χώρες προέλευσης του αργού πετρελαίου είναι η Ρωσία (32%), η Σαουδική Αραβία (31%) και το Ιράν (29%). Σε περίπτωση εμπάργκο, η τιμή θα εκτοξευτεί κατακόρυφα, με τραγικά αποτελέσματα για τον ελληνικό καπιταλισμό, κι αυτό γιατί η μόνη χώρα που δίνει πλέον επί πιστώσει πετρέλαιο στην Ελλάδα είναι το Ιράν.

Η εξάρτηση αυτή καθορίστηκε από τα συμφέροντα των πραγματικά κυβερνώντων, των εφοπλιστών. Τη μερίδα του λέοντος στις μεταφορές ιρανικού πετρελαίου κατέχουν οι Έλληνες εφοπλιστές, που βέβαια τώρα θα υποστούν σοβαρότατο πλήγμα. Η Ελλάδα, για τα συμφέροντα των μεγαλοκαπιταλιστών, είχε στραφεί σε μια φιλοαραβική πολιτική, αδιαφορώντας για εναλλακτικές μορφές ενέργειας. Παρά τις τελευταίες προσεγγίσεις με το Ισραήλ, μια χώρα με ιδιαίτερη τεχνογνωσία σε εναλλακτικές πηγές ενέργειας, όπως τα φωτοβολταϊκά, παρέμεινε εξαρτημένη από τα πετρέλαια.

Το βέβαιο, μέσα από τις επόμενες ραγδαίες εξελίξεις, είναι η αναγκαστική αναθεώρηση της ενεργειακής πολιτικής, που θα καθοριστεί από την πτώχευση της χώρας. Η μοναδική πολιτική που εξασφαλίζει προοπτική σε μια χώρα είναι η στροφή στην έρευνα και την τεχνολογία, και ειδικά στην υψηλή τεχνολογία.

Χρήστος Χατζής