Οι χαλυβουργοί δείχνουν τον δρόμο της αντίστασης

Η αφύπνιση του βιομηχανικού προλεταριάτου αρκεί για να σπείρει το φόβο στους εγκληματίες μεγάλοκαπιταλιστές

Οι χαλυβουργοί εργάτες. Αυτοί κρατάνε ψηλά την σημαία
της ελληνικής εργατικής τάξης

Τον Οκτώβριο του 2011, ο καπιταλιστής Μάνεσης, ιδιοκτήτης της «Χαλυβουργίας Ελλάδος», με τρία εργοστάσια παραγωγής χάλυβα και σκυροδέματος, δύο στο Βόλο και ένα στον Ασπρόπυργο Αττικής, επιχείρησε να επιβάλει στους εργάτες μείωση του εργάσιμου χρόνου σε 5 από 8 ώρες, με αντίστοιχη μείωση μισθών από 1.100-1.200 ευρώ σε 500-700 ευρώ. Επίσης, ανακοίνωσε 36 απολύσεις στο εργοστάσιο του Ασπρόπυργου που αργότερα έγιναν 50. Οι 400 εργάτες στον Ασπρόπυργο δεν δέχτηκαν να υπογράψουν την εξόντωση τους. Ξεκίνησαν απεργία διαρκείας, που κρατάει δυόμισι μήνες, γράφοντας μια ακόμα ηρωική σελίδα στη μεγάλη ιστορία της ελληνικής εργατικής τάξης. Είναι η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια που η βιομηχανική εργατική τάξη μπαίνει σε έναν τέτοιο αγώνα. Το γεγονός αυτό έχει τεράστια σημασία για την ταξική πάλη στη χώρα μας. Το βιομηχανικό προλεταριάτο αποτελεί πάντα το κεντρικό και σημαντικότερο τμήμα όλης της εργατικής τάξης. Το ελληνικό βιομηχανικό προλεταριάτο αφυπνίζεται, όπως δείχνουν απεργίες και σε άλλα εργοστάσια, και αυτή είναι η μεγαλύτερη ελπίδα για τον ελληνικό λαό και ο μεγαλύτερος φόβος για τους εγκληματίες μεγαλοκαπιταλιστές.

Παρά την εκτεταμένη αποβιομηχάνιση που η μεγαλοαστική τάξη εφάρμοσε την τελευταία εικοσαετία, ένα σημαντικό τμήμα της βιομηχανίας έμεινε στη χώρα. Η ελληνική εργατική τάξη διατήρησε σε αυτούς τους κλάδους τις θέσεις της (παρά τη μαζική εισβολή της φτηνής ξένης εργασίας), λόγω του υψηλού τεχνικού της επιπέδου και της οργανωμένης παρουσίας της. Η άγρια επίθεση που έχει εξαπολυθεί ενάντια στον ελληνικό λαό τα δύο τελευταία χρόνια άλλαξε τα δεδομένα και όσον αφορά την κατάσταση του βιομηχανικού προλεταριάτου. Η μείωση της αποζημίωσης απόλυσης στο ένα τέταρτο, η αύξηση του ποσοστού των απολύσεων που επιτρέπονται, η θεσμοθετημένη κατάργηση του οκτάωρου αποχαλίνωσαν την εργοδοτική αυθαιρεσία. Την κύρια επίδραση, όμως, έχει η κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, με την υπερίσχυση των «επιχειρησιακών» και την ουσιαστική παράκαμψη της οργανωμένης εκπροσώπησης των εργαζομένων. Το μέτρο φέρνει την απ' ευθείας σύγκρουση εργοδοσίας-εργατών στο χώρο του εργοστασίου. Φέρνει όμως και την άμεση ανάγκη της εργατικής οργάνωσης σε κάθε χώρο δουλείας και με κάθε τρόπο. Ο Μανεσης έφαγε τα μούτρα του στη χαλυβουργία του Ασπρόπυργου γιατί εκεί υπήρχε σωματείο και οι εργάτες είχαν μοχλό αντίστασης. Η εξέλιξη αυτή δείχνει το δρόμο για κάθε χώρο δουλειάς. Σε κάθε εργοστάσιο να υπάρχει οργάνωση των εργατών, άμεσα συνδεδεμένη με το κλαδικό σωματείο, για την καλύτερη οργάνωση της εργατικής άμυνας.

Ένας βασικός παράγοντας που κρατάει ζωντανό τον αγώνα των χαλυβουργών είναι η μαζική, άμεση, αυθόρμητη αλλά και οργανωμένη συμπαράσταση του εργαζόμενου ελληνικού λαού, απόδειξη των ζωντανών αγωνιστικών του παραδόσεων. Δεκάδες σωματεία και πολλοί απλοί εργαζόμενοι, αλλά και νεολαία έχουν προσφέρει την ηθική και υλική συμπαράσταση τους. Πολλά γειτονικά εργοστάσια έχουν κινητοποιηθεί. Ο αγώνας των χαλυβουργών φτάνει σε κρίσιμο σημείο. Το πιο σημαντικό είναι να μπουν σε αυτόν και οι εργάτες των εργοστασίων του Βόλου, γιατί ο Μάνεσης το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής το βγάζει πλέον από εκεί. Μια τέτοια εξέλιξη θα τον έφερνε σε πολύ δύσκολη θέση. Επίσης, θα πρέπει να αξιοποιηθεί άμεσα το πλατύ κίνημα αλληλεγγύης και να βρεθούν σε συνεργασία με αυτό νέες μορφές άσκησης πίεσης (π.χ., διαδηλώσεις), αλλά και να απλωθεί ο αγώνας σε όλο το Θριάσιο και σε όλους τους συναφείς κλάδους.

Η νίκη των απεργών χαλυβουργών θα είναι η πρώτη του χειμαζόμενου ελληνικού λαού απέναντι στους δυνάστες και επίδοξους εξολοθρευτές του μεγαλοκαπιταλιστές. Όπως και να έχει, ο αγώνας τους αποτελεί το σημαντικότερο γεγονός της ταξικής πάλης τα τελευταία χρόνια και είναι το εφαλτήριο για τη μεγάλη αντεπίθεση όλης της εργατικής τάξης μας.

Σωτήρης Κρόκος