Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

Η ΕΠΟΝ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΕΣ ΤΗΣ

"Τα νιάτα δίχως αμφιβολία αντιπροσωπεύουν το μέλλον του έθνους.
Το σοσιαλιστικό κίνημα επομένως, για να μπορεί να ατενίζει με σιγουριά το μέλλον, χρειάζεται αδιάκοπα να δίνει τη μάχη για την κατάκτηση της νεολαίας,
(Από τα λαϊκά πηγαδάκια)

Η ΕΠΟΝ υπήρξε πράγματι, μια ανεπανάληπτη Οργάνωση Νεολαίας. Την ίδρυση της δικαίως τη σηματοδότησε η Ιστορία σαν ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα στην περίοδο της τριπλής Κατοχής που έδωσαν πνοή ζωής στην άνιση μάχη που έδινε το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ), για να μην υποκύψει ο ελληνικός λαός στο θανάσιμο εναγκαλισμό από τα μεγαθήρια του φασισμού.
ΉΤΑΝ ένα εθνικό, ένα ιστορικό κάλεσμα. Και τα νιάτα της Ελλάδας, τα αγόρια και οι κόρες του ελληνικού λαού, έδωσαν το μαχητικό τους ΠΑΡΩΝ.
ΕΝΩΣΑΝ τη θέληση τους σε μία Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων (ΕΠΟΝ), που έφτασε τις 600 χιλιάδες μέλη, και την υπόθεση της λευτεριάς ι ης Ελλάδας, την επιβίωση, τη μόρφωση και τον εκπολιτισμό του ελληνικού λαού την έκαναν και δική τους υπόθεση.
Η ΕΠΟΝ, όπως είναι γνωστό, ιδρύθηκε από τη συγχώνευση 10 νεολαίστικων οργανώσεων, με κεντρικό της κορμό την ΟΚΝΕ (Οργάνωση Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας).
Στο ιδρυτικό  της, που υπογράφτηκε από  τους  10 εκπροσώπους των αντίστοιχων νεολαίστικων οργανώσεων, περιλαμβάνονται και οι παρακάτω τρεις βασικοί σκοποί της:

  1. Η εθνική απελευθέρωση με βάση την ακεραιότητα της Ελλάδας.
  2. Η εξόντωση του φασισμού και η αποκατάσταση της λαϊκής κυριαρχίας, έτσι που όλες  οι εξουσίες  να  απορρέουν από  την κυρίαρχη θέληση του λαού και της Νέας Γενιάς
  3. Η καταπολέμηση των ιμπεριαλιστικών  πολέμων και η υπεράσπιση της Ειρήνης, με βάση την αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών και των νεολαίων.


Άνθιμος Χατζηανθίμου (φωτ. 1943) ή Γιάννης Μακεδόνας σε ηλικία 23 ετών (χωρίστρα, όμως!)
Ο Άνθιμος ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να δώσει στον καιρό της η νεολαία της Θεσσαλονίκης.
Είναι αυτός που στις 25 Μαρτίου 1943 στεφάνωσε την προτομή του Ναυ-άρχου Βότση, σε μια ανεπανάληπτη διαδήλωση της νεολαίας σε μαζικότητα και πάθος ενάντια στους κατακτητές.
Η μεγάλη όμως προσφορά του Ανθίμου Χατζηανθίμου στην Εθνική Αντίσταση ήταν ο Θούριος "ΤΟΥ ΣΚΛΑΒΟΥ Η ΟΡΓΗ" που έγραψε και έγινε όπλο και σύμβολο αγώνα για την αγωνιζόμενη νεολαία




ΤΟΥ ΣΚΛΑΒΟΥ Η ΟΡΓΗ (Ύμνος της ΕΠΟΝ)

Του σκλάβου η οργή έχει ξεχειλίσει
στις πολιτείες και στα χωριά

Κι απ' ώρα σ' ώρα θ' αντηχήσει
Παιάνας για μας η λευτεριά

Του νέου αντάρτη το μαχαίρι
κι ορμή του νέου αγωνιστή
λυγούν του Βάρβαρου το χέρι
του δολοφόνου του ληστής

Είμαστε οι νέοι αντιφασιστές
θεμελιωτές της νέας γενιάς
εκδικητές μαζί και κτίστες
της λευτεριάς και της δουλιάς

Για σας κρεμάλα καταφρόνια
κατακτητές υστερικοί
δεν μας φοβίζουν τα κανόνια
ούτε των όπλων η κλαγγή.

Η νια γενιά περνά προστάζει
γεμάτη αγάπη φως πνοή
σκλάβοι του Αίμου σας φωνάζει
Μίνια της για μια νέα ζωή

Κοντά της μόνο αγάπη ειρήνη
χαρά τραγούδι φως ζωή

Η νέα γενιά περνάει προστάζει
κι ανθίζουνε νέοι βλαστοί.

Μελοποιήθηκε από τον μουσικό Γιάννη Χαρατσάρη
και από άγνωστο Αιγύπτιο Μουσικό.




ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για υψηλά ιδανικά που η λάμψη ακτινοβολίας τους εξακολουθεί και σήμερα να θερμαίνει τη νεολαία. Ιδανικά που τη σκυτάλη τους  ανέλαβε το σοσιαλιστικό κίνημα και τα ανέγραψε στην Σημαία της πάλης του . Την οποία με υπερηφάνεια ανέμισε σ' όλον τον κόσμο ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στη γνωστή "Πρωτοβουλία των έξι".

Στην πόλη όταν η νύχτα πέφτει μαύρη και βουβή
μάταια ο Τύραννος ξαγρυπνά.
Στους δρόμους μέσα τους έρημους γλυστράει αθέατο 
το συνεργείο του τοίχου.
Κι ο τοίχος μιλάει το πρωί και φωνάζει το σύνθημα του αγώνα
το αίτημα του λαού.
Η φωνή της λευτεριάς φτάνει στ' αυτιά και στα μάτια 
τρυπάει το μυαλό του κατακτητή
και τον κάνει να τρέμει.
Η ΕΠΟΝ δεν δρούσε ξεκομμένη από το ΕΑΜ, το οποίο φυσικά είχε και τη γενική ευθύνη και το βάρος του αγώνα. Η ΕΠΟΝ επιτελούσε εθνικό πατριωτικό έργο. Υπερασπιζότανε με πάθος την πάλη του ελληνικού λαού, συμμετέχοντας η ίδια μαζικά στον ένοπλο αγώνα, ανυψώνοντας με τον εκπολιτισμό το ηθικό τους, παλεύοντας για το ψωμί του, παίρνοντας μέρος στις πολιτικές εξελίξεις, γιατί είχε βαθιά επίγνωση του γεγονότος πως, εάν γονατίσει ο λαός, όλα χάνονται!

ΣΥΜΦΩΝΑ με τα στοιχεία, 35 χιλ. ΕΠΟΝίτες πολέμησαν από τις γραμμές του ΕΛΑΣ τους ξένους κατακτητές, 36 χιλ.. ΕΠΟΝίτες ήταν στον ΕΛΑΣ των πόλεων και στον εφεδρικό ΕΛΑΣ, 8 χιλ. ενταγμένοι σε 200 υποδειγματικές ανταρτοΕΠΟΝίτικες ομάδες.

Η ΕΠΟΝ με ογκώδη συλλαλητήρια συνέβαλε αποφασιστικά στη ματαίωση Γης επέκτασης των βουλγαρικών στρατευμάτων κατοχής στη Μακεδονία. Καθώς και στη ματαίωση της επιστράτευσης για το Ανατολικό Μέτωπο.


ΜΑΖΙ και με το αναγεννητικό - εκπολιτιστικό -ηθοπλαστικό της έργο που διαπέρασε απ' άκρη σ' άκρη ολόκληρη την Ελλάδα η ΕΠΟΝ για την εποχή της, αναδεικνύεται στην πρωτοπορία της Ευρώπης. Έδωσε μόνο με τις ανταρτοΕΠΟΝίτικες ομάδες, σύμφωνα με τα στοιχεία, 430 μάχες, στις οποίες μετρήθηκαν 1.300 νεκροί,  "δεν υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός ΕΠΟΝιτών που έπεσαν στις διαδηλώσεις των πόλεων, που εκτελέστηκαν που πέθαναν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Ελλάδα και στη Γερμανία.

ΑΝΑΞΑΚΡΙΒΩΤΟΣ ο αριθμός εκείνων που πιάστηκαν, βασανίστηκαν από την Γκεστάπο και τις συνεργαζόμενες με τους κατακτητές "Ασφάλειες", τους γερμανοτσολιάδες κ.λ.π. κ.λ.π. (ΕΜΑΕΕ, για τα 40 χρόνια της ΕΠΟΝ, 23 Φλεβάρη 1983).




Ανέβαιναν τα παιδιά προς τ' ανάκτορα τραγουδώντας. 
Σε Γνωρίζω Από Την Κόψη...
και σειώντας τα λάβαρα τους ανάμεσα στους κατάπληκτους
ένοπλους γερμανοιταλούς
και πλάι στα πολυβόλα οι σφαίρες, σφυρίζουν,
παιδιά πέφτουν, οι σημαίες αλλάζουν συνεχώς χέρια
κι όλο ακούγεται..
"μα δεν τα σκιάζει φοβέρα,
δεν τα πλάκωνε η σκλαβιά"




ΟΠΩΣ αναφέραμε και στην αρχή του άρθρου, φέτος, στις 23 Φλεβάρη, γιορτάζονται τα 50 χρόνια από την ίδρυση της ΕΠΟΝ. Την πρωτοβουλία για τις εορταστικές εκδηλώσεις της επετείου ανέλαβαν από κοινού όλες οι ΕΑΜογενείς αντιστασιακές οργανώσεις που πρόσκεινται στο ΚΚΕ, στο ΣΥΝ, στους Ανένταχτους και στο ΠΑΣΟΚ. Και συγκροτήθηκε κατ' αναλογία μια Οργανωτική Επιτροπή Πρωτοβουλίας από τους εξουσιοδοτούμενους αντιπροσώπους των αναφερόμενων αντιστασιακών οργανώσεων, η οποία ανέλαβε το οργανωτικό έργο για την εορταστική προετοιμασία. Και ενώ όλα προχωρούσαν πυρετωδώς, κάποιο "πρωί" στα ξαφνικά παρουσιάζεται στο "Ριζοσπάστη" μια περίεργη ανακοίνωση σε "άψογο" κουκουέδικο στιλ που μας πληροφορεί μεταξύ των άλλων:


Όλες οι προετοιμασίες για τον ενωτικό εορτασμό της 50ης επετείου της ΕΠΟΝ προχωρούσαν με γοργό ρυθμό, ξαφνικά βλέπουν το φως της δημοσιότητας από τις σελίδες του "Ριζοσπάστη" (17-2 1993) ταυτόχρονα δύο κείμενα. Το ένα γνωστοποιεί στους αναγνώστες ότι η πλευρά του ΚΚΕ αποσύρεται από τον ενωτικό εορτασμό και καταγγέλλει την "επιτροπή εορτασμού", διότι δεν τους εκφράζει πλέον. Και ενώ η πλευρά του ΚΚΕ ανακοινώνει δικό της ξεχωριστό εορταστικό πρόγραμμα, αντιπροσωπία της παραδόξως παίρνει μέρος στην κατάθεση στεφάνου το μεσημέρι της Κυριακής (21-2-1993) στον Άγνωστο Στρατιώτη.

ΤΟ έτερο κείμενο το υπογράφει ο Τάκης Μαμάτσης και πρόκειται στην πραγματικότητα για ένα έκτρωμα. Αλλά ας αφήσουμε να μιλήσουν τα ίδια τα κείμενα.
  •  "Με ανακοίνωση της η Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών και Φίλων της ΕΠΟΝ (ΠΕΑΦΕ) προσκείμενη στο ΚΚΕ επισημαίνει ότι δεν έχει καμία σχέση με την αποκαλούμενη "Επιτροπή Πρωτοβουλίας για το γιορτασμό των 5ο χρόνων της ΕΠΟΝ".
  • Η ΠΕΑΦΕ θεωρεί ότι δεν την εκφράζει το περιεχόμενο της διακήρυξης για τα 50 χρόνια της ΕΠΟΝ της Επιτροπής αυτής και συνεπώς τα μέλη της δεν την συνυπογράφουν αλλά ούτε και συμμετέχουν στις εκδηλώσεις της και στους εράνους της για συλλογή χρημάτων, βιβλίων και άλλων ..." (Ριζοσπάστης, 17-2-1993).
ΚΑΙ για μια άλλη φορά το ΚΚΕ τους την έφερε, αλλά αυτή τη φορά και με τη σφραγίδα της κυρίας Αλέκας, γαρ.

Αλλά εκείνο που θα τύχει την "ιδιαίτερη" απάντηση μας είναι το υβριστικό και κατάπια στο ολοσέλιδο άρθρο στο "Ριζοσπάστη" (17-2-1993) του Τάκη Μαμάτση, πρώην μέλος του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ της Αλέκας. Ο κύριος αυτός ούτε λίγο ούτε πολύ, στις παραμονές μάλιστα μιας ενωτικής, παραλίγο, εορταστικής εκδήλωσης όλων των πλευρών, αραδιάζει δίχως να του έχει δοθεί αφορμή, όσες βρισιές και ασχήμιες διδάχτηκε από τους "δασκάλους" νου κατά τη θητεία του μέσα στο ΚΚΕ.




ΚΑΙ αφού περνάει γενεές δεκατέσσερις το ΠΑΣΟΚ, "... που αποσιώπησε και διαστρέβλωσε την ιστορική αλήθεια... με σκοπό ... να σβήσουν την ΕΑΜική αντίσταση. Να σβήσουν τα φωτεινά γράμματα του ΕAM, του ΕΛΑΣ της ΕΠΟΝ...". Σε συνέχεια επιτέθηκε στους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης που απομακρύνθηκαν, όπως λέει από το ΚΚΕ, και περνάει την επίθεση του στην Οργανωτική Επιτροπή Πρωτοβουλίας γιορτασμού:

"Σ' ΑΥΤΟ το μύλο των διαστρεβλωτών, των υπονομευτών και των επίδοξων νεκροταφείων της ΕAMικής Εθνικής Αντίστασης μας λέει χύνουν νερό και οι αυτόκλητοι κληρονόμοι της ΕΠΟΝ, και το κάνουν αυθαίρετα, θρασύτατα και εξοργιστικά. Εμφανίζονται κληρονόμοι και ιδιοκτήτες της ΕΠΟΝ και μάλιστα ύστερα από πενήντα χρόνια. Με ποίο δικαίωμα; Μήπως επειδή ορισμένοι απ' αυτούς ήταν ηγετικά στελέχη της; Και;

ΜΕ βάση ποίο γραπτό ή άγραφο νόμο, με ποιο δίκαιο, με ποία κατάσταση, με ποιόν κανόνα, ή έστω με ποίο απλό προηγούμενο, στελέχη μιας οργάνωσης αυτοανακηρύσσονται κληρονόμοι και ιδιοκτήτες..."("Ριζοσπάστης" 17-2-1993, σε. 6 κ' 7).

ΤΑ παραπάνω μας πετάει κατάμουτρα ο πρώην "επονιτάκος" του Βόλου, γιατί όπως φαίνεται διεκδικεί τον τίτλο του γνήσιου κληρονόμου, που του τον πρόσφερε δώρο ο "παππούς" του με όλους τους καταστατικούς κανόνες, τη μεγάλη σφραγίδα και το σήμα της ΕΠΟΝ.

ΤΟ θράσος αυτού του ανθρώπου ξεπερνάει όλα τα όρια. Αλλά και με ποία ιδιότητα διεκδικεί έστω και για λογαριασμό της κ. Αλέκας, του κ. Γόντικα, του κ. Χαλβατζή, του κ. Κωστόπουλου, του κ. Παφίλη, του "εισαγγελέα" μας κ. Σκυλλάκο για την ηγεσία δηλαδή του ΚΚΕ την κληρονομιά της ΕΠΟΝ;

ΔΕΝ γνωρίζει όπως φαίνεται ο κ. Τάκης Μαμάτσης, (ή θα ήταν πολύ "μικρός") ότι οι ηγεσίες του ΚΚΕ υπήρξαν οι νεκροθάφτες της ΕΠΟΝ. Απεμπόλησαν και την ΕΠΟΝ, όπως στη συνέχεια απεμπόλησαν και το ΕΑΜ και την ΕΔΑ και την "Ενωμένη Αριστερά" και το "Συνασπισμό της Αριστεράς και της προόδου", που ήταν ιστορική ανάγκη σύμφωνα με τα φαιδρά λεγόμενα του γνωστού για τα καλαμπούρια του Χαρίλαου Φλωράκη. Δεν γνωρίζει ο κύριος αυτός ότι οι ηγεσίες του ΚΚΕ "πέταξαν τους άοπλους (αφού πρώτα τους αφόπλισαν) Αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης βορά στα αγρίμια του δοσιλογισμού και τους μαχητές του δημοκρατικού στρατού τους μετέτρεψαν σε πολιτικούς πρόσφυγες δίχως γυρισμό, εάν κατά την ευνοϊκή ιστορική συγκυρία δεν βρισκότανε το ΠΑΣΟΚ να αναγνωρίσει τους πρώτους και να κηρύξει τον ελεύθερο επαναπατρισμό για τους δεύτερους.
ΜΕ μια πρωτάκουστη αναίδεια το ανθρωπάκι αυτό αρνείται το δικαίωμα να υπογράψουν τη διακήρυξη για τα 50 χρόνια της ΕΠΟΝ σ' αυτούς που υπέγραψαν την ιστορική πράξη της ίδρυσης της, δηλαδή στα ιδρυτικά μέλη της ΕΠΟΝ.


Προσέξτα τύραννοι. όλοι να χτυπήσετε.
Να βρουν οι σφαίρες σας την ίδια την καρδιά μας.
Κλείνει τόση φλόγα μέσα της που η ακτινοβολία της θα σας κάψει
και μετά τον θάνατο μας...
ΑΝΤΙ να νιώθει περηφάνια που οι νέοι αυτοί, (εκτός εξαιρέσεων) τίμησαν την υπογραφή τους, και ας μας επιτραπεί να φέρουμε για παράδειγμα έναν από αυτούς, λόγου χάρη, τον Κυριάκο Τσακίρη (που υπέγραψε το ιδρυτικό με το ψευδώνυμο, όπως συνηθιζόταν τότε, "Κώστας Θασσαλός"), τον καπετάνιο συντάγματος του ΕΛΑΣ λίγο αργότερα και τον θρυλικό κατόπιν διοικητή της Ταξιαρχίας του ιππικού του Δημοκρατικού Στρατού.

ΤΗ διακήρυξη υπέγραψε μεταξύ άλλων και η αγαπητή σ' όλους Σάσσα Τσακίρη. Όχι φυσικά με την ιδιότητα της συζύγου του Κυριάκου (οι οποίοι ας ποζάρουν σήμερα μαζί σαν αστέρες στο εξώφυλλο της "Ελευθεροτυπίας"), αλλά ως εξέχουσα επονίτικη οντότητα που δικαιούται να υπογράφει δίχως την άδεια φυσικά του κυρίου Τάκη Μαμάτση.


Γιώργος Μανδίκος
Αντιστασιακός
22-2-1993
 
 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου