Η «ελληνική κρίση» από μια άλλη σκοπιά

Θυρίδες σε ελβετική τράπεζα. Ακόμα και αστοί
οικονομολόγοι παραδέχονται ότι
η ακολουθούμενη πολιτική
εξυπηρετει τα συμφέροντα ορισμένων τραπεζιτων

Τα φερέφωνα των ξένων και ντόπιων τοκογλύφων προσπαθούν να νομιμοποιήσουν τη γενοκτονία που έχουν ξεκινήσει εις βάρος του ελληνικό λαού με το επιχείρημα ότι όλα τα φρικαλέα μέτρα που παίρνονται ενάντια στους εργαζόμενους είναι «μονόδρομος». Έχουμε απαντήσει πολλές φορές από τη δική μας πλευρά, από την πλευρά του μαρξισμού και των συμφερόντων της εργατικής τάξης, σε αυτό το χυδαίο ψέμα του «μονόδρομου». Για να δούμε, όμως, τι λένε και σημαντικοί ειδικοί από το στρατόπεδο του αντιπάλου, δηλαδή, της αστικής τάξης.

Ο βραβευμένος ιστορικός της οικονομίας Ρόμπερτ Σκιντέλσκι υποστηρίζει ότι μια υπερβολική προσπάθεια μείωσης του ελλείμματος στην πραγματικότητα αυξάνει το χρέος, αφού προκαλεί ύφεση και μειώνει το εθνικό προϊόν, ενώ στερεί τις μελλοντικές γενιές από ζωτικής σημασίας επενδύσεις. Αποκαλύπτει ότι η δυνατότητα μιας χώρας να δανείζεται με ένα λογικό επιτόκιο συχνά δεν εξαρτάται από το αν έχει ελλείμματα ή όχι. Ακόμα, το γεγονός ότι μια χώρα μπορεί να δανείζεται φτηνά δε μεταφράζεται σε φτηνό χρήμα για τους ιδιώτες -στην πραγματικότητα, πολλές φορές συμβαίνει το αντίθετο. Τέλος, προειδοποιεί τους Ευρωπαίους πολιτικούς ότι η λιτότητα στο όνομα της «δημοσιονομικής πειθαρχίας» μπορεί να ξαναζωντανέψει το «φάντασμα της επανάστασης» πάνω από την Ευρώπη!

Ο νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν χαρακτηρίζει το σχέδιο του Μνημονίου «αδιανόητο», καθώς προϋποθέτει ότι η Ελλάδα θα καλύψει περισσότερες από 10 μονάδες πρωτογενούς ελλείμματος σε 3 χρόνια υπό συνθήκες βαθιάς ύφεσης. Ο επίσης νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτς, πρώην αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, επισημαίνει ότι μια πιο αποφασιστική και υποχρεωτική «αναδιάρθρωση» χρέους από τη μεριά της Ελλάδας θα ήταν προτιμότερη από το εν εξελίξει «κούρεμα», που γίνεται κατά τρόπο που εξυπηρετεί μόνο ορισμένους τραπεζίτες. Ενώ εντελώς αποτυχημένη θεωρεί τη «συνταγή» αντιμετώπισης της κρίσης και άλλος ένας νομπελίστας, ο Νουριέλ Ρουμπινί, ο οποίος πιστεύει ότι η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να υπογράφει δανειακές συμβάσεις με τέτοιους όρους.

Εν ολίγοις, ακόμη και οι αναλύσεις αστών οικονομολόγων ενισχύουν τη δική μας άποψη, ότι η μόνη λογική στην οποία υπακούει ο «μονόδρομος» των Μνημονίων είναι το ψυχρό συμφέρον των τοκογλύφων.

Πάρις Δάγλας