Ο ΠΡΟΔΟΤΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΗΣ ΓΣΕΕ



Αυτά τα δύο πρόσωπα έχουν κάτι κοινό: εκπροσωπούν κι οι δύο την εργοδοσία



Με τον πρόσφατο εργασιακό νόμο, που καταργεί τις κλαδικές συμβάσεις διαμέσου της καθιέρωσης «ειδικών επιχειρησιακών συμβάσεων» που υπερισχύουν των κλαδικών, έχουν ανοίξει οι ασκοί του Αιόλου για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Και όμως, σε αυτή την τόσο κρίσιμη συγκυρία, η ηγεσία της ΓΣΕΕ παίζει τον πιο αισχρό, προδοτικό και εγκληματικό ρόλο.

Κατ' αρχήν, η ηγεσία αυτή συμμετείχε σε όλη τη φάση του «διαλόγου» με την κυβέρνηση για την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, και μάλιστα υποστήριζε ότι ελήφθησαν υπ' όψιν οι παρατηρήσεις της... Και αφού ο επαίσχυντος νόμος ψηφίστηκε, η ηγεσία της δήλωνε ότι, ναι μεν διαφωνεί, αλλά... ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας θα μπορούσαν να υπογραφούν «σαν έσχατο μέτρο» (4/1/2011). Μόλις όμως υπογράφτηκε τέτοιου είδους σύμβαση στη ΝΕΟΓΑΛ της Δράμας, η οποία προβλέπει μειώσεις μισθών κατά 9% σε μια κερδοφόρα επιχείρηση (!), τότε η ηγεσία της ΓΣΕΕ διαμαρτυρήθηκε ότι δεν εννοούσε κάτι τέτοιο... και κάλεσε τα σωματεία να μην υπογράφουν τέτοιες συμβάσεις, να μην ανοίξουν την «πόρτα της κολάσεως»... (5/1/2011). Την ίδια μάλιστα περίοδο, συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και του Συνασπισμού υπέγραψαν συμβάσεις για τους εργαζόμενους στους σταθμούς βάσης των ραδιοταξί, οι οποίες «σπάνε» και την 8ωρη εργασία αλλά ακόμα και την εθνική γενική συλλογική σύμβαση της ΓΣΕΕ...!

Είναι γνωστός ο ρόλος της ηγεσίας της ΓΣΕΕ ως πολιτικής αστυνομίας των εργοδοτών μέσα στο εργατικό κίνημα. Η αισχρότατη όμως τωρινή στάση της ξεπερνά πλέον κάθε όριο θρασύτητας και προδοσίας.

Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι η λύση είναι να καταργηθεί η γενική συνομοσπονδία ή να δρούμε διασπαστικά στο εργατικό κίνημα, όπως κάνει σήμερα το ΠΑΜΕ. Αντιθέτως, γίνεται όλο και πιο επιτακτικό οι πραγματικοί και τίμιοι αγωνιστές εργάτες να πάρουν τα σωματεία στα χέρια τους και να πετάξουν έξω όλα αυτά τα ξεπουλημένα υποκείμενα. Οι συνδικαλιστές που υπογράφουν ή ενθαρρύνουν την υπογραφή επιχειρησιακών συμβάσεων εργασίας που μειώνουν μισθούς και καταστρατηγούν ιστορικές κατακτήσεις της ελληνικής εργατικής τάξης δεν είναι συνδικαλιστές, αλλά  χαφιέδες των αφεντικών. Και η μόνη σωστή αντιμετώπιση είναι να δημοσιοποιούμε αμέσως τα ονόματα τους και, όταν το σωματείο περάσει στα χέρια των συνειδητών εργατών, να τους διαγράφουμε χωρίς δεύτερη σκέψη.

Μάριος Σάκος