ΕΠΙΘΕΣΗ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ



1991: 20 χρόνια πριν οι εργαζόμενοι στις αστικές  συγκοινωνίες (ΕΑΣ) αγωνίζονταν

 για την ύπαρξη τους απέναντι σε μια κυβέρνηση-όργανο του μεγάλου κεφαλαίου..

ακριβώς όπως και τώρα



Αν μη τι άλλο, αυτή η κυβέρνηση έχει το μαγικό χάρισμα να μας ξανακάνει νέους. Με τα μέτρα της για τις συγκοινωνίες των Αθηνών αισθανθήκαμε μια επιστροφή στο 1991, στις ημέρες της κυβέρνησης Μητσοτάκη, με τις φοβερές απεργίες των λεωφορείων. Από το 2011 στο 1991...

Αυτό που αποφάσισε... η δημοκρατία τους, με το δικτατορικό τους νόμο, είναι απλό: δεν υπάρχουν πλέον συλλογικές συμβάσεις εργασίας στις συγκοινωνίες, θα συζητηθεί νέα σύμβαση, και αν δεν υπάρξει συμφωνία, θα αποφασίσει η κυβέρνηση! Και φυσικά, δεν θα υπάρχει δικαίωμα προσφυγής στον οργανισμό μεσολάβησης και διαιτησίας... Θα μετατεθούν 1.500 υπάλληλοι, θα ενωθούν όλοι οι συγκοινωνιακοί οργανισμοί σε δύο... θα θα θα... Και φυσικά, θα αυξηθούν τα εισιτήρια. Πάνω απ' όλα, το νομοσχέδιο προβλέπει επιθεώρηση κάθε τρεις μήνες και επιβολή πρόσθετων μέτρων ανά πάσα στιγμή, «αν τα πράγματα δεν πάνε καλά»...

 Όπως θα έλεγαν και σε κλασικές παλαιές ελληνικές ταινίες «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα»... δημοκρατίας, ισονομίας και τάξης... Αισθανόμαστε την αύρα των ημερών του Μητσοτάκη και, ακόμα πιο πίσω, θυμόμαστε τη «θαλπωρή» της δικτατορίας των συνταγματαρχών..

Είναι τέτοιο το μίσος της κυβέρνησης, που ούτε τα προσχήματα δεν τηρούν. Επίθεση στους εργαζομένους, επίθεση και στους καταναλωτές-επιβάτες των μέσων μεταφοράς. Αυξήσεις τόσο παρανοϊκές, που καταντάνε σύνθημα επέλασης όλης της αστικής τάξης για αυξήσεις στα πάντα. Γιατί κάθε καπιταλιστής θα ρωτήσει τον εαυτό του: «Αφού το κράτος αυξάνει 40 με 50% τα εισιτήρια των μέσων μαζικής μεταφοράς, εγώ γιατί να μην κάνω ό,τι γουστάρει η τσέπη μου;». Στο προηγούμενο τεύχος της εφημερίδας μας μιλήσαμε για τις περιλάλητες 100 (τότε) ημέρες. Ζώντας μέσα σε δαύτες, θα ζούμε σε λίγο μόνο μέσα στα όρια της γειτονιάς μας... Η διαδρομή θα είναι σούπερ μαρκετ-περίπτερο-σπίτι-πλατεια. Πού λόγος για «διαπλανητικά ταξίδια» μέχρι το κέντρο των Αθηνών!

Οι εργαζόμενοι των συγκοινωνιών ξέ-ρουν τι πρέπει να κάνουν και θα το κάνουν μέσα από τις γενικές συνελεύσεις τους. Οι αγώνες όλων των εργαζομένων, αργά ή γρήγορα, θα γκρεμίσουν αυτή την πολιτική.

Αριστείδης Λάμπρου