Καλώς τα δέχτηκες «Επαρχία-Ελλάδα»..έρχεται ο Επίτροπος!

Αυτό ήταν η «επαναδιαπραγμάτευση»! Εξάλλου φρένο στις προσδοκίες των «επαναδιαπραγματεύσεων» έβαλαν και ο Σόιμπλε, λέγοντας ορθά κοφτά, εφαρμογή των συμφωνηθέντων  και ο Ρομπάι λέγοντας μεγαλύτερη ευελιξία στο χρόνο, συνεπάγεται μεγαλύτερη επιβάρυνση. Οπότε η ελπίδα για τον παράδεισο που περίμενες, μετά την ψήφο, για την διατήρηση της σύνταξης και των κεκτημένων, ΣΟΥ ΗΡΘΕ ΚΕΡΑΜΙΔΑ..

Εδώ δεν μιλάμε για αλλαγή καθεστώτος (αλλά ποιος να πάρει χαμπάρι), αλλά για επιβολή ενός καθεστώτος (ας το ονομάσει  όπως θέλει ο καθένας) στο οποίο η Βουλή κατά πάσα πιθανότητα θα παίζει το ρόλο του κορεσμού για τους ψηφοφόρους, ότι τάχα μου έχουν εκπροσώπους τους στο κοινοβούλιο! Άντε και ψήφισαν έναν νόμο..τι θα γίνει αν δεν συμφωνήσει ο επίτροπος; Με λίγα λόγια, η απάντηση του Σόιμπλε και του Ρομπάι, είναι,  θα μας πιούνε το αίμα αν θελήσουμε «επαναδιαπραγμάτευση» (την καραμέλα δηλαδή με την οποία σου υφάρπαξαν την ψήφο). 

Η κλασική τρόικα, λοιπόν, και η ομάδα δράσης που είναι στην Ελλάδα θα καπελωθεί γιατί αυτό προωθεί το συμβούλιο των κρατών μελών και το ανώτατο κλιμάκιο της κομισιόν στο πλαίσιο της αναθεώρησης του Μνημονίου.

Το σχέδιο απόφασης προβλέπει ότι «ένα πρόσωπο» θα αναλάβει το συντονισμό της ομάδας του Ματτίας Μόρς που εποπτεύει τη δημοσιονομική προσαρμογή και τα διαρθρωτικά μέτρα, ταυτόχρονα με την ομάδα του Χορστ Ραίχενμπαχ που συντονίζει τις υπόλοιπες μεταρρυθμίσεις.

Το πρόσωπο, όπως αναφέρει στο Real.gr καλά πληροφορημένη κοινοτική πηγή, θα προΐσταται των δύο, θα έχει πολιτικό ρόλο και θα είναι «ο τελικός συνομιλητής» κυβέρνησης - Κομισιόν - εταίρων σε κάθε τακτική ή έκτακτη διένεξη. Το πρόσωπο του «πολιτικού προϊσταμένου – συντονιστή» έχει ήδη βρεθεί και κρατείται επτασφράγιστο μυστικό, παρά το γεγονός ότι έχει προκαλέσει δυσφορία σε πολλά μέλη από τις δύο εμπλεκόμενες ομάδες ευρω - υπαλλήλων και τεχνοκρατών.

Κοινοτικές πηγές σχολιάζουν ότι η επιλογή της στιγμής για τον διορισμό του «επιτρόπου» όπως τον αποκαλούν κάποιοι, δεν είναι καθόλου τυχαία, από τη στιγμή που η χρηματοδοτική ροή από κοινοτικά κονδύλια, ταμεία και το ΕΣΠΑ αναμένεται να αυξηθεί προς την Ελλάδα και οι πάντες επιθυμούν να διασφαλίσουν την αποδοτικότερη απορρόφηση. Αυτό σημαίνει όχι απλά το να μη χαθούν χρήματα, αλλά εκεί που θα πάνε, να έχουν αυξημένη προστιθέμενη αξία.

Στην πράξη, οι επίσημες ανακοινώσεις θα γίνουν μόνο μετά το πέρας του επικείμενου ελέγχου από την Τρόικα, με αφορμή τη συμπλήρωση ενός έτους από τη λειτουργία της task force του Ράιχενμπαχ και ταυτόχρονα με την αποσαφήνιση της υφής του «νέου μνημονίου».

Κοινοτικές πηγές ξεκαθαρίζουν εδώ και καιρό ότι το νέο μνημόνιο θα έχει πολύ περισσότερη έμφαση σε δομικές αλλαγές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν στην Ελλάδα για να πάει μπροστά το κράτος και η οικονομία, «τώρα που υπάρχει η πολιτική βούληση να σπάσουν αυγά προς όφελος των πολιτών». Ως εκ τούτου στο νέο μνημόνιο, ή καλύτερα στο νέο οικονομικό πρόγραμμα, οι διαρθρωτικού χαρακτήρα προτάσεις που σχεδιάζουν κοινοτικοί ειδικοί και ομάδες προερχόμενες από τα κράτη μέλη, θα αποκτήσουν χαρακτήρα «όρων» για τη συνέχιση της χρηματοδότησης.

Ενδεικτικά, στελέχη της Κομισιόν που μετέχουν για δεκαετίες σε ελεγκτικές αποστολές στην Ελλάδα, εντοπίζουν σε μεγάλο βαθμό την αποτυχία στην επίτευξη των προηγούμενων στόχων ακριβώς στο γεγονός ότι για παράδειγμα δεν χτυπήθηκε η γραφειοκρατία, οι μεταρρυθμίσεις δε μπορούσαν να υλοποιηθούν από ένα κουρασμένο κρατικό μηχανισμό και στο τέλος το πλήρωσαν οι πολίτες με φοροεισπρακτικά μέτρα.

Ο ρόλος του «ενός προϊσταμένου» θα είναι μεταξύ άλλων και η μετατροπή σε «όρους» των συστάσεων της ομάδας Ράιχενμπαχ, ο συντονισμός τους με τους δημοσιονομικούς στόχους ( που δεν υπήρχε για ένα χρόνο ) και ο καθορισμός των χρονοδιαγραμμάτων υλοποίησης. Η ελάφρυνση που θα προκύψει για τους πολίτες από αυτή την εξέλιξη θα είναι σημαντική δεδομένου ότι δημοσιονομικοί στόχοι θα μπουν σε δεύτερη μοίρα μπροστά στη επίτευξη των μόνιμων στόχων. Κομβική θα είναι υπό αυτή την έννοια η διαπραγμάτευση του νέου φορολογικού νομοσχεδίου.

Αυτό που δεν έχει γίνει γνωστό είναι αν ο «επίτροπος» για το ελληνικό ζήτημα θα εποπτεύει και το κλιμάκιο του ΔΝΤ, ή αν το ΔΝΤ θα αποσυρθεί σταδιακά σε έναν δεύτερο ρόλο. Ακόμα πιο βασικό είναι ότι δεν έχει γίνει γνωστό αν όντως το ΔΝΤ επιθυμεί αυτή την εξέλιξη δεδομένου ότι συνήθως προτιμά το ρόλο του πρώτου βιολιού και δύσκολα κάνει εκπτώσεις σε ζητήματα επιτελικού σχεδιασμού. Άλλωστε, τα δάνεια του ΔΝΤ έχουν αυξημένο προτιμησιακό χαρακτήρα σε σχέση με αυτά της ΕΕ, κάτι που θυμίζει όπου σταθεί και όπου βρεθεί η κ. Λαγκάρντ.