Ταμείο χρυσού για το χρέος..

..είναι το σχέδιο που εμπνεύστηκαν οι Γερμανοί για να πάρουν τους εθνικούς θησαυρούς.

Οι Γερμανοί όταν ήταν εδώ, μάζευαν αγάλματα, το χρυσό κ.λπ. (και την Ακρόπολη θα έπαιρναν αλλά δεν πρόλαβαν). Ο ένας μας ζητάει τα νησιά, ο άλλος το χρυσό! Θέλουν μια αποικία καταρχάς οι Γερμανοί, θέλουν ένα μαύρο πρόβατο, θέλουν να κερδίσουν χρόνο και να διατηρήσουν την κυριαρχία τους..γιατί η ευρωζώνη δεν σώζεται με τίποτα.

Σχέδιο σταθεροποίησης ύψους 2,3 τρισ. ευρώ, με αντάλλαγμα να δώσουν το χρυσό τους και άλλους εθνικούς θησαυρούς για τη βοήθεια που θα λάβουν οι χώρες της περιφέρειας, φαίνεται να κερδίζει έδαφος στην ευρωζώνη. Όρος για να συμμετάσχει οποιαδήποτε χώρα θα είναι να δεσμεύσει περιουσιακά στοιχεία ίσα με το 20% του χρέους της ως εγγύηση. Αυτά τα περιουσιακά στοιχεία θα μπορούν να είναι είτε χρήματα ή χρυσός.

Το σχέδιο συντάχθηκε από τους Γερμανούς σοφούς και εμπνέεται από το Sinking Fund του Alexander Hamilton στις ΗΠΑ, το οποίο είχε δημιουργηθεί το 1790, για να «καθαρίσει» τα χρέη που άφησε πίσω του η επανάσταση. Η πλούσια περιοχή της Βιρτζίνια ήταν η Γερμανία της εποχής.

Ουσιαστικά, το αποκαλούμενο και ως πρόγραμμα European Redemption Pact είναι μια «light» εκδοχή ευρωομολόγων, η οποία θα μπορούσε να είναι συμβατή με το γερμανικό σύνταγμα. Ενδέχεται να αποτελέσει μια λύση στην κρίση, αν και το κόστος για τις χώρες της περιφέρειας δεν είναι μικρό.

Το σχέδιο χωρίζει τα χρέη των χωρών της ευρωζώνης. Τα χρέη κάθε χώρας έως το όριο του 60% του ΑΕΠ που θέτει το Σύμφωνο Σταθερότητας, παραμένουν κρατικά. Όμως, όσα περισσεύουν μεταφέρονται στο fund αποπληρωμής. Αυτά τα χρέη αναχρηματοδοτούνται μέσω της έκδοσης κοινών ομολόγων.

Με τα δεδομένα αυτά, η Ιταλία θα μετέφερε στο fund χρέη 960 δισ. ευρώ, η Γερμανία 580 δισ. ευρώ, η Γαλλία 500 δισ. κτλ. Το σύνολο των χρεών που θα αναλάμβανε το fund θα ήταν 2,326 τρισ. ευρώ. Το fund έχει, βέβαια, ένα κόστος για τη Γερμανία. Το κόστος δανεισμού του για τα κοινά ομόλογα θα είναι πολύ υψηλότερο από αυτό που σήμερα πληρώνει η χώρα, ενώ οι αναλυτές εκτιμούν πως θα κοστίσει στην χώρα 0,6% του ΑΕΠ της ετησίως.

Πάντως ένα τέτοιο σχέδιο με το οποίο η Γερμανία θα δάνειζε χρήματα στην Ευρώπη σε αντάλλαγμα εγγυήσεις σε χρυσό, υποδηλώνει σύμφωνα με αναλυτές την επαναφορά του κίτρινου μετάλλου ως νομισματικό όργανο, ενώ ως έναν βαθμό δεικνύει πως η Γερμανία η ίδια δεν εμπιστεύεται το κοινό νόμισμα -δηλ. δεν εμπιστεύεται την περιφέρεια της ευρωζώνης να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που η ίδια η Γερμανία απαιτεί. Η Γερμανία θέλει ένα σκληρό νόμισμα και γι αυτό θέλει η Νότια Ευρώπη να αποδεχθεί τους όρους της. Το ερώτημα είναι η Νότια Ευρώπη θα δεχόταν κάτι τέτοιο και εάν όχι ποια θα ήταν η στάση της Γερμανίας; Όπως ανέφεραν σχετικά όπως λέγεται, Γερμανοί αξιωματούχοι: «το θεμελιώδες ζήτημα είναι σχετικά απλό. Οι εταίροι μας θέλουν πραγματικά περισσότερη Ευρώπη, ή θέλουν απλός περισσότερα γερμανικά κεφάλαια για να στηρίξουν την ανταγωνιστικότητά τους;».